Page 75 - 018

75

ุ
ั
ี
ิ
ั
ื9
็
ิ
็
นักกฎหมายกล่มน4ได้อ้างว่า ในเมอทรพย์สนนั4นเปนทรพย์สนหะรอมก็ย่อมเปน
ั
ี9
ี9
ั
ิ
ื9
ิ
็
ทรพย์สนทสกปรกและเมอเปนทรพย์สนทสกปรก ทรพย์สนนั4นก็ไม่สมควรทจะนํามาก่อสราง
ิ
้
ั
ี9
้
ิ
9
ี9
ึ
ศาสนสถานททรงเกิยรตและสถานภาพทสงส่งอย่างเช่น การก่อสรางมัสยิดซงเปนสถานททําอบา
ิ
ี9
็
ี9
ู
ดะฮต่ออัลลอฮ() (Ibn ‘Abidin,n.d. : 2 /359, al-Qurtubiy,1988: 18 / 565 )
ฺ
ฺ
ุ
ิ
จากทัศนะและเหตผล ของนักกฎหมายอสลามข้างต้น จะเหนได้ว่า ทัศนะท ี9
็
ี
ี9
ี9
สอง เปนทัศนะทมความปองกันสถานภาพ และค้มครองภาพลักษณของศาสนสถาน ททรง
้
์
็
ุ
ี
ู
ี9
ิ
ิ
ุ
ุ
ุ
ี9
ุ
เกิยรต และสถานภาพทสงส่งทสด ด้วยเหตผลดังกล่าวทัศนะทสองจงมเหตผลทมสลมต้อง
ี9
ึ
ี9
น้อมรบมาฏบัตตาม
ิ
ั
ิ

้
่
์
2.7.3 สาธารณประโยชนที]ไมเกี]ยวของกับศาสนา
ั
ทรพย์สนหะรอมทไม่ทราบเจ้าทรพย์เดม นักกฎหมายอสลามมความเหนต่างกันว่า
ิ
ี
ิ
ั
็
ิ
ี9
ี9
์
สามารถนําไปใช้ประโยชนในกิจกรรมทเปนสาธารณประโยชนทั9วไป ทไม่เกี9ยวข้องกับศาสนาได้
็
์
ี9
้
็
้
ื
้
หรอไม่อย่างเช่น สรางโรงพยาบาล สรางถนนหนทาง สรางสะพาน สรางทพักให้กับผู้ขัดสน เปน
ี9
้
ึ
9
ต้น ซงมสองทัศนะ ดังต่อไปน4 ี
ี
ี9
ิ
็
ทัศนะที]หนง เหนว่า ทรพย์สนหะรอมทไม่ทราบเจ้าทรพย์เดม สามารถบรจาค
ิ
ั
ึ]
ั
ิ
ุ
ิ
็
ให้กับสาธารณประโยชน์ของมสลมทั9วไป เปนทัศนะของนักกฎหมายส่วนใหญ่ จากสายสํานักทั4งส ี9
ั
ู
ิ
ั
ี9
ุ
โดยยกเหตผลว่า ทรพย์สนหะรอมทไม่ทราบเจ้าทรพย์เดมต้องคนสภาพกลับส่การ
ื
ิ
ี9
็
เปนของรฐและเมอทรพย์สนถกแปรสภาพเปนของรฐ ทรพย์สนดังกล่าวก็เปนทชอบด้วยกฎหมาย
็
ั
ั
ื9
ู
็
ิ
ั
ิ
ั
ิ
ั
ั
ทรฐสามารถจะนําไปใช้ประโยชน์ได้ การใช้ประโยชน์จากทรพย์สนดังกล่าวเพื9อสาธารณประโยชน ์
ี9
ิ
ทั9วไปทไม่เกี9ยวข้องกับศาสนาถอว่าเปนส9งทอนมัตและชอบด้วยกฎหมาย ฉะนั4นการนําทรพย์สน
็
ื
ิ
ี9
ั
ิ
ี9
ุ
้
้
้
้
หะรอมดังกล่าวมาก่อสรางโรงพยาบาล สรางถนนหนทาง สรางสะพาน สรางทพักให้กับผู้ขัดสนก็
ี9
ิ
ี9
์
็
ื
ื
ี9
ุ
ิ
็
ถอว่าเปนการใช้เพื9อสาธารณประโยชนทั9วไป ทไม่เกี9ยวข้องกับศาสนาถอว่าเปนส9งทอนมัตและ
ชอบด้วยกฎหมายเช่นกัน ( Ibn ‘Abidin,n.d.: 6/ 443 al-Qarafiy, 1994 : 3/320 al-Ghazaliy ,2000 : 2
/163, al-Nawawiy,2003: 9 /156, Ibn Rajab,1971 : 224)