Page 69 - 018

69

ี
ี9
ี
ื
ั
ุ
ส่วนกรณบตรสามารถช่วยเหลอตนเองได้ ด้วยการหาปจจัยยังชพทหะลาล
็
์
ั
ได้ด้วยตนเอง ไม่จําเปนต้องพึงบดา กรณอย่างน4ไม่สามารถทจะใช้ประโยชนจากทรพย์สน
ิ
ี
ี
ี9
9
ิ
ี9
หะรอมทบดาให้ได้ (al-Ghazaliy ,2000 : 2 /167 )
ิ

2.7.2 การใชประโยชนเพื]อกิจกรรมศาสนา
์
้
ิ
ดังทกล่าวมาแล้วข้างต้นว่า ทรพย์สนหะรอมนั4นตามบทบัญญัตอสลามไม่
ี9
ั
ิ
ิ
ถอว่าเปนสทธทอยู่ภายใต้การครอบครองของผู้ใด ถงแม้ว่าจะอยู่ในความดแลของบคคล ซง
ี9
ู
ิ
9
ึ
ึ
็
ื
ิ
ุ
ิ
ั
์
เจ้าทรพย์ยินยอมก็ตาม การนําทรพย์สนหะรอมมาใช้ประโยชนในกิจกรรมศาสนานั4น นัก
ั
ิ
กฎหมายอสลามได้จําแนกออกเปนสองลักษณะกล่าวคอ ลักษณะในเชงอนมัตมผลชอบ
็
ุ
ื
ิ
ิ
ี
ด้วยศาสนบัญญัต( )และลักษณะในเชิงผลตอบแทนจากอัลลอฮฺ ดังรายละเอียดที9จะกล่าว
ิ
ี
ต่อไปน4
์
2.7.2.1 การใชประโยชนเพื]อการประกอบพิธหัจvฺ
้
ี
32
็
ฺ
หัจ|เปนรกน หนึ9งของอิสลาม ซึ9งอัลลอฮฺ()ได้ทรงกําหนดเหนือ
ุ
ี
ุ
ิ
มสลมทกคนทมความสามารถในด้านร่างกายและมความพรอมในด้านทรพย์สน จะต้อง
ุ
ิ
ี
ั
้
ี9
ี9
ปฏบัต ดังปรากฎในโองการอัลกุรอานทกล่าวว่า :
ิ
ิ
ø
97 ( : ناﺮﻤﻋ 4 ( ) لآ Wξ‹Î6™ ϵ‹s9) Î tí$ÜtGó™# $ ÇtΒ ÏMøt79$# ÷kÏm Ĩ$Ζ9$# ’n?tã ¬!uρ 3)
s
y
ø
¨
ี
ี9
ื
ุ
ู
ิ
ความว่า : “และสทธของอัลลอฮทมแก่มนษย์นั4น คอการม่งส่บ้าน
ิ
ฺ
ุ
ี9
หลังนั4น อันได้แก่ผู้ทสามารถหาทางไปยังบ้านหลังนั4นได้”
ิ
(อาละอมรอน : 97 )

็
ี
จากโองการอัลกุรอานข้างต้นได้แสดงถงการประกอบพิธหัจ|นั4นเปนหน้าทของ
ึ
ี9
ฺ
ี9
ิ
ปวงบ่าวทั4งหลายทมความพรอมสองด้าน คอทรพย์สน และความปลอดภัยในการเดนทาง จะต้อง
้
ิ
ั
ี
ื
กระทําในชวิตของตน (al-Tabariy, 2000 : 6 /37)
ี

32 หลักการในการประกอบพธหัจ| ฺ
ิ
ี