Page 120 - 013
P. 120
120
ด้านการเอาชนะ อยู่ในระดับต า ด้านการร่วมมอ ด้านการประนประนอม และ
่
ื
ี
ื่
ี่
ู
ด้านการหลกเลยงอยู่ในระดับปานกลาง ส่วนด้านการยอมให้ อยู่ในระดับสง เมอจ าแนกตาม
ี
ิ
ิ
์
ิ
ประสบการณในต าแหน่งผู้บรหาร ระหว่างผู้บรหารทมประสบการณน้อย และผู้บรหารทม ี
ี
์
ี่
ี่
์
ประสบการณมาก ด้านการเอาชนะ ด้านการร่วมมอ ด้านการประนประนอม ด้านการยอมให้ ไม่
ื
ี
ื่
ี่
ิ
ี่
ี
ิ
แตกต่างกัน ยกเว้นด้านการหลกเลยง แตกต่างกันอย่างมนัยส าคัญทางสถตทระดับ .05 และเมอ
ี
ี
จ าแนกตามขนาดของโรงเรยน ระหว่างโรงเรยนขนาดเล็ก และโรงเรยนขนาดใหญ่โดยรวมและราย
ี
ี
ด้านไม่แตกต่างกัน
ี
ุ
ี
ี
ิ
ิ
ึ
ี
ั
รจเรข มเจรญ (2548 : 67-76) ได้ศกษาและเปรยบเทยบวิธแก้ปญหาความขัดแย้ง
ิ
ี่
ึ
ึ
ิ
ของผู้บรหารสถานศกษา สังกัดส านักงานเขตพื้นทการศกษาฉะเชงเทรา เขต 2 โดยจ าแนกตาม
ิ
็
ึ
์
ิ
เพศและประสบการณในการบรหาร กล่มตัวอย่างเปนผู้บรหารสถานศกษา จ านวน 119 คน
ุ
ึ
ิ
ั
ผลการวิจัยพบว่า วิธการแก้ปญหาความขัดแยงของผู้บรหารสถานศกษา โดยรวมและรายด้านอยู่
ี
ี
ี
ี่
ในระดับมาก ยกเว้นด้านการหลกเลยง อยู่ในระดับปานกลาง โดยเรยงส าดับจากมากไปหาน้อย
ื
ี
ได้แก่ ด้านการประนประนอม ด้านการร่วมมอ ด้านการยอมให้ ด้านการเอาชนะ และด้านการ
ี
หลกเลยง ส่วนการเปรยบเทยบวิธการแก้ปญหาความขัดแย้งของผู้บรหารสถานศกษา โดยรวมและ
ี
ั
ิ
ี่
ี
ึ
ี
ิ
ี
ี
ิ
ี
รายด้าน จ าแนกตามเพศแตกต่างกันอย่างไม่มนัยส าคัญทางสถต และการเปรยบเทยบวิธการ
ี
ึ
ิ
ั
แก้ปญหาความขัดแย้งของผู้บรหารสถานศกษา โดยรวมและรายด้าน จ าแนกตามประสบการณ ์
ี
แตกต่างกันอย่างไม่มนัยส าคัญทางสถต ยกเว้นด้านการยอมให้ แตกต่างกันอย่างมนัยส าคัญทาง
ิ
ี
ิ
สถต
ิ
ิ
ื่
อรณ รกธรรม (2537 : 807-821) ได้ตั้งข้อสังเกตไว้ในงานวิจัยเรอง “ความ
ั
ุ
ุ
ิ
ึ
ุ
ี
ิ
ขัดแย้งในกรงเทพมหานครศกษากรณส านักงานเขตกรงเทพ” ไว้ว่า “ ผู้ปฏบัตงานส่วนใหญ่ต่าง
ี่
ก็ยอมรบว่าภายในองค์การทสลับซ้อนประกอบด้วยงานและบคคลทเต็มไปด้วยความแตกต่าง ดัง
ุ
ี่
ั
ื
ุ
ี่
ี
ี
ี่
ิ
เขตน้ ไม่อาจหลกเลยงสภาพความขัดแย้งได้ ส่งทท าได้ก็คอ การพยายามบรหารควบคมหรอลด
ิ
ื
ิ
ระดับความขัดแย้งลงมาแนวทางในการแก้ไขความขัดแย้งดังกล่าวทบรรดาผู้ปฏบัตงานส่วนใหญ่
ี่
ิ
ึ
่
ั
ิ
ุ
็
ื
ี
ี่
เหนด้วยคอ การจัดระบบ การตดต่อภายในหน่วยงานเสยใหม่ ซงการพยายามทจะปรบปรง
โครงสรางขององค์การ เพื่อแก้ไขปญหาพฤตกรรม ซงถ้าหากว่าไม่พยายามแก้ไขทต้นตอของ
้
ิ
ั
่
ึ
ี่
ปญหาด้านพฤตกรรมจรง ๆ ร่วมด้วยแล้วความพยายามเช่นนั้นอาจจะไม่ตรงเปาหมายก็ได้” และ
้
ั
ิ
ิ
ึ
ื่
ยังได้ท าการศกษาวิจัย เรอง “ความขัดแย้งในองค์การ : ศกษาเฉพาะกรณคณะแพทยศาสตร
ี
ึ
์
ึ
์
ุ
่
มหาวิทยาลัยสงขลานครนทร” ซงก็ได้สรปผลการวิจัยดังน้ ี
ิ
ู
ิ
ึ
ิ
ี่
ุ
ื
ี
1. ผู้บรหารงานระดับสง ควรหลกเลยงความขัดแย้งหรอควบคมมให้เกิดข้น
ี่
ยอมรบว่าคนระดับล่างเข้าใจความขัดแย้งด แต่ก็เปนหน้าทของคนระดับสงทจะไขและขจัดความ
ั
็
ี
ู
ี่
