Page 50 - 0051
P. 50

แนวทางการจัดการเรียนรู้เชิงรุก: บทเรียนจากหลักสูตรพัฒนานวัตกรรมการสอนของมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด  43



                                                                                                         ้
                                                ้
                                                ้
                                                                               ่
                                                                    ้
                                                             ิ
                      การออกแบบกระบว่นการเรียนรโด้ยให้ผู้เรียนเผู้ชิญ่คืว่าม้ร้ส่ึกใน ‘โซึ้นไม้ส่ะด้ว่กส่บาย’ และส่นับส่นุนให้ผู้้เรียน
                                                      ้
                                                      ้
                                         ั
                  ส่าม้ารถึก้าว่ผู้่านคืว่าม้ร้้ส่ึกน�นม้าส่ ‘โซึ้นรางว่ัล’ เป็นบที่บาที่ที่ีที่้าที่ายของผู้้ส่อน ด้ังน�น นอกจากการกำหนด้
                                                                                         ั
                                                                                 ้
                                              ้
                                              ่
                                                                      �
                                                       ี
                                                                   ้
                   ั
                  ว่ต์ถึุประส่งคื์และการประเม้ินผู้ลการเรียนร้ที่ชิด้เจนแล้ว่ ผู้้ส่อนคืว่รจัด้ส่ภาพแว่ด้ล้อม้ที่ี�เอ�อต์่อการเรียนร้แบบ
                                                      ้
                                                       �
                                                                                            ื
                                                                                                         ้
                                                        ั
                  กระต์ือรือร้นที่�งที่างด้้านร่างกายและจต์ใจของผู้เรียน รว่ม้ที่�งส่ร้างว่ัฒนธิรรม้ในชิ�นเรียนให้ผู้เรียนทีุ่กคืนยอม้รับ
                                                         ้
                                                                                             ้
                                                                   ั
                                                                                             ้
                                                         ้
                                                                                    ั
                                                 ิ
                              ั
                                              ึ
                                           ิ
                                                                        ิ
                                                                                              ั
                                    ี
                                                             ี
                            ิ
                  คืว่าม้คืว่าม้ผู้ด้พลาด้ที่�อาจจะเกด้ข�นและนำบที่เรียนที่�ได้้จากคืว่าม้ผู้ด้พลาด้ม้าใชิ้หรือพัฒนานว่ต์กรรม้หรือผู้ลงาน
                              ี
                             ้
                  ของต์นเองใหด้ขึ�น Kapur (2008) และ Schwartz (2016) กล่าว่ถึึงหลักการในการออกแบบกิจกรรม้การเรียนร ้ ้
                                                                                                         ้
                   ี
                                             ิ
                                                                                                     ้
                          ้
                  ที่ชิว่ยให้ผู้้เรียนเผู้ชิิญ่กับ ‘คืว่าม้ผู้ด้พลาด้ที่�เกด้ประโยชิน์’ ได้้แก่ 1) กิจกรรม้คืว่รส่ร้างคืว่าม้ที่้าที่ายใหกับผู้้เรียน
                                                       ิ
                     ่
                                                     ี
                   �
                                                                                                        ุ
                                                                           ้
                                                             ิ
                                                                                 ี
                                    ่
                                                                               ้
                                                                                ้
                                               ้
                                               ้
                  อยางเหม้าะส่ม้และไม้ที่ำใหผู้้เรยนรส่ึกที่อถึอย 2) กจกรรม้คืว่รกระต์นใหผู้้เรยนเส่นอคืว่าม้คืิด้เหนและม้ม้ม้อง
                                                   ้
                                          ้
                                         ้
                                            ี
                                                                           ุ
                    ่
                                                                                                  ็
                                           ่
                   ี
                                                             ้
                                                ้
                                                                ่
                                                                                                           ั
                                                                                              ้
                                                                     ้
                                                                                                       ี
                   �
                                   ิ
                                                                                                      ้
                                                                                  ื
                                                                                  �
                                                                       ี
                                                                     ้
                  ที่หลากหลาย 3) กจกรรม้ไม้คืว่รเนนเฉพาะคืว่าม้ร้ใหม้ของผู้เรยน แต์่คืว่รเชิอม้โยงคืว่าม้ร้เด้ิม้ของผู้้เรยนกบ
                                         ้
                                                                                                     ้
                                                                                                     ้
                                  ้
                  คืว่าม้ร้ใหม้่เพ�อให้ผู้เรียนได้ที่บที่ว่นคืว่าม้ร้เด้ิม้และส่ร้างคืว่าม้คืิด้รว่บยอด้ 4) กิจกรรม้คืว่รชิ่ว่ยให้ผู้เรียนเกิด้
                                                     ้
                              ื
                        ้
                                  ้
                                                                  ั
                                                                 ้
                  คืว่าม้ต์ระหนักว่่าคืว่าม้รเด้ม้ไม้่เพียงพอต์่อการนำไปใชิ้แกปญ่หาที่ซึ้ับซึ้้อนขึ�นหรือประยุกต์์ใชิ้ในส่ถึานการณ์์ใหม้  ่
                                      ้
                                                                       ี
                                      ้
                                        ิ
                                                                       �
                                                                                      �
                     ้
                   ึ
                                                     ิ
                                                                     ้
                  ซึ้�งผู้้เรียนต์้องอาศัยการคื้นคืว่้าหาคืว่าม้ร้เพ�ม้เต์ิม้และการเรียนร้จากคืว่าม้ผู้ิด้พลาด้ที่ีผู้่านม้า และ 5) กิจกรรม้คืว่ร
                                                   ้
                  ส่อด้คืล้องกับประเด้็นที่�ผู้้เรียนใหคืว่าม้ส่ำคืญ่และกำลังใหคืว่าม้ส่นใจ
                                                     ั
                                      ้
                                     ี
                                                                 ้
                                             ้
                                                                       ้
                                                       ้
                                                       ้
                                                                                         ้
                                                                                         ุ
                       ้
                                                             ิ
                      ผู้้ส่อนม้ีบที่บาที่ส่ำคืัญ่ในการอำนว่ยให้ผู้เรียนเกด้การเรียนร้ ให้กำลังใจและกระต์นให้เห็นคืว่าม้ส่ำคืัญ่ของ
                                                      ่
                                                                                         ่
                          ้
                                                             �
                                                                   ้
                                                             ี
                  การเรียนรอย่างกระต์ือรือร้น โด้ยเฉพาะในชิว่งเว่ลาที่คืว่าม้ร้ส่ึกของผู้้เรียนเข้าส่้่ ‘โซึ้นไม้ส่ะด้ว่กส่บาย’ ซึ้ึ�งผู้้้ส่อน
                          ้
                                                                          ้
                                                                              ้
                                                                              ้
                  อาจจะส่ังเกต์เห็นว่่าผู้้เรียนกำลังเผู้ชิญ่ส่ถึานการณ์์ยากลำบาก จนที่ำให้ผู้เรียนร้้ส่ึกขาด้กำลังใจและไม้่ม้ที่ิศที่าง
                                    ้
                                                                                                       ี
                                                ิ
                                                                                                 ้
                            ี
                  การที่ำงานที่ชิด้เจน อย่างไรกต์าม้ บที่บาที่ของผู้้ส่อนในการที่ำคืว่าม้เข้าใจอารม้ณ์์และคืว่าม้ร้้ส่ึกของผู้เรียนในระยะน  � ี
                                                                                                 ้
                             ั
                                         ็
                                                       ้
                            �
                                               ้
                  ม้คืว่าม้ส่ำคืัญ่อย่างม้ากต์่อการเรียนร้อย่างกระต์ือรือร้น ผู้้ส่อนไม้่คืว่รให้คืว่าม้ชิ่ว่ยเหลือผู้้เรียนเรว่เกินไปจนกระที่�ง
                                                                                                            ั
                   ี
                                                                                              ็
                                                                ้
                                                                                         ้
                                                                ิ
                                                                                           ่
                                                                                     ้
                                                                                                      ่
                                                                                                ้
                                   ิ
                   ้
                         ่
                   ้
                                                       ้
                                                       ้
                  ผู้เรียนไม้ม้ีโอกาส่เผู้ชิญ่คืว่าม้ที่้าที่ายและเรียนรจากคืว่าม้ผู้ด้พลาด้ ในขณ์ะเด้ียว่กัน ผู้้ส่อนไม้คืว่รใหคืว่าม้ชิว่ยเหลือ
                                                                      ้
                   ้
                   ้
                                                             ิ
                                        ้
                  ผู้เรียนชิ้าเกินไปจนกระที่�งผู้้เรียนร้้ส่ึกที่้อถึอยและละที่�งการเรียนร้ ด้ังที่ี� Immordino-Yang (2015) กล่าว่ว่่า ในที่าง
                                      ั
                                       ิ
                  ระบบประส่าที่ว่ที่ยา การคืด้เชิิงลึก (deep thinking) และการจด้จำส่ารส่นเที่ศใหม้่ ๆ จะเกิด้ข�นไม้่ได้้เลยหากปราศจาก
                                                                                          ึ
                               ิ
                        ์
                                ้
                                ้
                         ่
                  อารม้ณ์รว่ม้ของผู้เรียนเข้าม้าเก�ยว่ข้อง (ด้ังแส่ด้งไว่้ในภาพ 4) กราฟเส่้นที่างคืว่าม้ร้ส่ึก (emotional journey) และ
                                                                                    ้
                                           ี
                                                                                               ็
                                                                                                    ุ
                                  ี
                                                                                   ึ
                        ้
                                                                                             ้
                                     ้
                                                                �
                                                           ้
                                                                    ึ
                                                                                                        ุ
                  กราฟเส่นที่างการเรยนร้ (learning journey) ของผู้เรยนที่เกด้ข�นต์ลอด้ภาคืการศกษาแส่ด้งใหเหนว่่า จด้ส่งส่ด้ของ
                                                           ้
                                                                  ิ
                                                            ี
                                                                ี
                                                                                                      ้
                           ้
                  การเรียนรเกด้ข�นในขณ์ะที่�อารม้ณ์์และคืว่าม้ร้ส่ึกของผู้เรียนอยในจด้ต์ำส่ด้ ซึ้�งอาจเป็นไปได้้ว่่าผู้เรียนต์้องใชิ  ้
                                                                                   ึ
                           ้
                             ิ
                                                                                                   ้
                               ึ
                                                                       ้
                                                                       ่
                                                                ้
                                                                             �
                                                                ้
                                                                          ุ
                                         ี
                                                                               ุ
                                                                                                   ้
                                                         ้
                                                                  ื
                                                                                              ่
                                                                                                 ื
                                                             �
                                                             ื
                                                                                         �
                                                                                         ื
                                                        ้
                                                                                                   ึ
                                                                                 ั
                                                                              �
                                            ั
                                                                                                      ั
                                                                                       ้
                                                                                       ้
                                ่
                  คืว่าม้พยายาม้อยางม้ากและกำลงเผู้ชิญ่คืว่าม้ร้ส่ึกเหนอยหรอที่้อในขณ์ะที่ีกำลงเรียนรเรองใหม้หรอฝึกที่กษะใหม้  ่
                                                ิ
                   ี
                   �
                                                                                             ์
                  ที่ยังไม้่ชิำนาญ่ โด้ยระยะห่างระหว่่างเส่้นกราฟที่�งส่องเรียกว่่า ‘คืว่าม้ผู้ิด้พลาด้ที่ี�เกิด้ประโยชิน’ หรอ ‘productive
                                                         ั
                                                                                                ื
                                                                                                 ิ
                  failure’ ในที่างกลับกัน การเรียนร้ที่ักษะใหม้่อาจจะเกด้ข�นไม้ม้ากนัก ในชิว่งเว่ลาที่�ผู้เรียนไม้่ได้้เผู้ชิญ่คืว่าม้ที่้าที่าย
                                                                                      ้
                                                                                      ้
                                                                ึ
                                                                              ่
                                                              ิ
                                                                                     ี
                                                                    ่
                                              ้
                                                                                                     ็
                                                                    ้
                  หรือคืว่าม้ยากลำบาก กล่าว่โด้ยส่รุป การจด้ประส่บการณ์์ให้ผู้เรียนพบคืว่าม้ผู้ด้พลาด้ที่เกด้ประโยชิน์เปนบที่บาที่
                                                     ั
                                                                    ้
                                                                                        ี
                                                                                         ิ
                                                                                        �
                                                                                ิ
                   ี
                   �
                       ั
                                                                 ี
                                                                 �
                                                                                                         ้
                                                 ้
                  ที่ส่ำคืญ่ของผู้้้ส่อนในการจด้การเรียนรเชิิงรุก แต์่บที่บาที่ที่ส่ำคืญ่กว่่านั�นคืือการให้กำลังใจผู้้เรียน จนที่ำให้ผู้้เรียน
                                        ั
                                                                     ั
                                                                                            ้
                                                 ้
                                     ้
                  ส่าม้ารถึก้าว่ข้าม้คืว่าม้ร้ส่ึกเชิิงลบและมุ้่งม้ั�นพัฒนาศักภาพของต์นเองจนประส่บคืว่าม้ส่ำเร็จ
   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55