Page 132 - 0051

แบบจำ�ลองก�รจัดก�รเรียนรู้เชิงรุกในสังคมพหุวัฒนธรรม (PSU Model) เพื่อส่งเสริมคว�มส�ม�รถท�งภ�ษ� 125

่
ประเทศไทยประกอบด้้วยประชากรท�มีความีหลากหลายของชาติิพัันธุ์� โด้ยมีความีแติกติ่างทางภาษาและ
์
่
่
วัฒนธุ์รรมีและกระจายติัวอย่่ติามีภ่มีิภาคติ่าง ๆ ของประเทศ สอด้คล้องกับ Parekh (2000) และ Thomas Eriken
�
์
์
่
�
(1997) ได้้กล่าวถึึงความีหลากหลายของวัฒนธุ์รรมีว่าเป็นสังคมีพัห์วัฒนธุ์รรมีท่ด้ำรงอย่ด้้วยกล่มีชาติิพัันธุ์ท่�มี ่
ิ
ั
ั
่
ความีแติกติ่างด้้านวฒนธุ์รรมีและประชาชนอยด้้วยกนบนความีแติกติ่างด้้วยวถึ่ช่วติและวฒนธุ์รรมีของติน โด้ยท ่�
ิ
ั
่
้
ติ้องการใหสังคมีติระหนักและยอมีรับความีแติกติ่างทั�งในทางกฎหมีายและการปฏิิบัติิ
ิ
่
ั
ฐิิติมีด้ อาพััทธุ์นานนท (2556) ได้้กล่าวถึึงมี์มีมีองของรัฐิท�มี่ติ่อความีหลากหลายว่า รฐิมีองความีหลากหลาย
�
่
ั
ทางวัฒนธุ์รรมีว่าเป็นภัยคกคามีติ่อความีมี�นคงของประเทศน�น นโยบายการศึกษาของรัฐิล้วนมี่จ์ด้ประสงคเพั่�อ
�
ั
์
“เปล่�ยน” วัฒนธุ์รรมีของกล์่มีชาติิพัันธุ์์�เหล่านั�นให้เป็นวัฒนธุ์รรมีไทยส่วนกลางแบบเด้่ยวกันทั�งหมีด้ โด้ยเฉพัาะ
่
่
ทางด้้านภาษาทรัฐิมีนโยบายให้คนท�ไมี่ได้้ใช้ภาษาไทยเป็นภาษาแมี่ใช้ภาษาไทยเป็นภาษาราชการ ด้ังน�นอาจจะส่ง
ั
�
่
ั
ผลทำให้เยาวชนท�อาศัยอยในพั�นทด้ังกล่าวท�มี่อติลักษณ์ทางภาษาและวัฒนธุ์รรมีท้องถึ�นท�แติกติ่างจากส่วนกลาง
่
่
่
่
่
�
ิ
�
่
่
ั
่
ของประเทศมีผลสมีฤทธุ์ิ�กล์่มีสาระการเร่ยนร่้ภาษาไทยติ�ำกว่าเกณ์ฑ์�มีาติรฐิาน ประกอบกับเน่�อหาแบบเร่ยนมีัก
ิ
่�
ไมี่สอด้คล้องกับวถึ่ช่วติทค์้นเคยจึงส่งผลให้เด้็กเยาวชนชาติิพัันธุ์์�อ่านไมี่ออกเข่ยนไมี่ได้้
ิ
ั
ในขณ์ะท�การจด้การศึกษาติามีพัระราชบัญญัติิการศึกษาแห่งชาติิ พัทธุ์ศักราช 2542 มี่เป้าหมีายเพั่�อพััฒนาคน
่
์
ิ
่
ั
ิ
์
ิ
ไทยให้เป็นมีนษย�ท�สมีบรณ์�ท�งร่างกาย จติใจ สติปัญญา ความีร ค์ณ์ภาพั และวัฒนธุ์รรมีในการด้ํารงช่วติ สามีารถึอย ่ ่
่
้
่
ึ
่
่
ร่วมีกับผ้อ�นได้้อย่างมีความีสข กระบวนการจัด้การศึกษาติ้องยด้หลักว่าผเรยนทกคนมีความีสามีารถึ ในการเรยนร ้ ่
้
์
่
่
่
่
่
์
ึ
่�
่
และพััฒนาตินเองได้้ โด้ยถึ่อว่าผ่้เร่ยนมีความีสำคัญทส์ด้ โด้ยเฉพัาะ หมีวด้ 4 แนวการจด้การศึกษา ซึ่�งติรงกับ
ั
่
มีาติรา 22 การจัด้การศึกษาติ้องยึด้หลักว่าผเรยนทกคนมี่ความีสามีารถึเรยนรและพััฒนาตินเองได้้ และถึอว่าผเรยน
่
่
่
้
้
่
่
่
์
้
่
่
มีความีสําคัญท่ส์ด้ กระบวนการจัด้การศึกษาติ้องส่งเสริมีให้ผเรยนสามีารถึพััฒนาติามีธุ์รรมีชาติิและเติ็มีติามี
้
่
่
�
้
่
�
�
่
่
่
ั
ํ
ิ
้
�
้
่
ึ
ศกยภาพั และมีาติรา 24 การจด้กระบวนการเรยนรใหสถึานศกษาและหนวยงานทเกยวของด้าเนนการจด้เนอหา
่
ั
ั
่
้
ั
สาระและกิจกรรมีให้สอด้คล้องกับความีสนใจและความีถึนด้ของผเรยนโด้ยคำนึงถึึงความีแติกติ่างระหว่างบคคล
์
่
ถึึงแมี้จะมี่การนำแนวคิด้ทวิภาษามีาเป็นเคร่�องมีอในการจัด้การศึกษาสำหรับเด้็กนักเรยนชนเผ่า และนักเรยน
่
่
่
่
่
ติามีพั�นท�ชายแด้นท่�มี่ความีหลากหลายทางวัฒนธุ์รรมี ท�งน�เป็นการสอนแบบทวิภาษา (ไมี่เติมีรปแบบ) เน่�องจาก
่
ั
่
็
่
เน้นการฟััง-พั่ด้ ในระด้ับชั�นปฐิมีวัยเท่านั�น ซึ่�งยังไมี่มีการเติรยมีกระบวนการเรยนการสอนท�เป็นระบบไปสการอ่าน
่
ึ
่
่
่
่
่�
และเข่ยนในระด้ับประถึมี ในขณ์ะททักษะทางภาษามี่ทั�งการฟััง (ด้่) พั่ด้ อ่าน เข่ยน วรรณ์คด้่และวรรณ์กรรมี
่
่
สำหรับการออกแบบการเรยนการสอนท่�มีประสิทธุ์ิภาพัน�น Heinich, Molenda, Russell, and Smaldino
ั
่
้
้
่
้
้
(2005) กล่าวว่า ผออกแบบจะติ้องวางแผนการออกแบบของตินอย่างรอบคอบและมีั�นใจได้ว่าผเรยนจะได้รับความีร ่ ้
่
่
่
ั
ั
่
่
ั
้
่
้
้
่
การออกแบบการจด้การเรยนรในสังคมีพัห์วัฒนธุ์รรมีน�น ผสอนจำเป็นท�จะติ้องออกแบบการจด้การเรยนรใหมี่
้
้
่
่
่
่
ความีสอด้คล้องกับผเรยนเพั่�อให้เกิด้การเรยนร้ท�งสองภาษาทั�งในด้้านภาษาและวัฒนธุ์รรมี และใช้การจัด้การเรยนร ้ ่
่
ั
เชิงร์กเข้าร่วมี ด้ังท่� Harasim, Starr, Teles, and Turnoff (1997) ได้้ช่�ให้เห็นความีสำคัญของการเร่ยนร่้เชิงร์ก
ิ
่
ึ
้
่
ิ
่
(active learning) เป็นการเสรมีสร้างการเรยนรโด้ยไมี่คำนึงถึึงสภาพัแวด้ล้อมีและส่งเสรมีการคด้ในลำด้ับทสงข�น
�
่
ิ
ิ
(การวิเคราะห� การสังเคราะห� การประเมีินผล) และเป็นวธุ์่การสำหรับผ่้เร่ยนในการนำความีร่้ไปประย์กติ�ใช้และ
ิ
ิ
่�
�
เกด้การเร่ยนร่้ในระยะยาว (Bonwell & Eison, 1991) มี่ข้อเสนอแนะเพัิมีเติิมีว่ากลย์ทธุ์�ทส่งเสรมีการเร่ยนร่้เชิง
ิ
ิ
ร์กนั�นด้่กว่าการเร่ยนแบบบรรยายในการส่งเสรมีการพััฒนาทักษะการคด้ของนผ่้เร่ยน
ิ
่
์
�
ั
์
่
่
ั
้
่
บทความีน่�มี่วติถึประสงคเพั�อนำเสนอแบบจำลองการจด้การเรยนรเชิงรกในสังคมีพัห์วัฒนธุ์รรมีเพั�อส่งเสรมี
้
่
่
์
่
่
่
่
้
ั
์
่
ความีสามีารถึทางภาษา เพั�อเป็นแนวทางในการจด้การเรยนรเชิงรกสำหรับผเรยนท�ใช้ภาษาแมีท�เป็นกล่มีชาติิพัันธุ์์ �
่
เพั่�อการด้ำรงอย่ร่วมีกันในสังคมีพัห์วัฒนธุ์รรมีอย่างมีความีส์ข
่
่
ั
ความเข้้าใจในการศึกษาบริบทสังคมพหุุวฒนธรรม
ึ
ั
่
Banks and Banks (2001) ให้คำจำกัด้ความีพัห์วัฒนธุ์รรมีศึกษาว่า เป็นการเคล่�อนไหวเพั่�อปฏิรปการศึกษา
ิ
้
่
�
่
่
ิ
ึ
้
้
�
ั
่
้
�
ั
และกระบวนการทมี่เปาหมีายหลกคอ การเปลยนแปลงโครงสรางของสถึาบนการศกษาเพัอใหผเรยนชายหญง
่
่