Page 310 - การศึกษาวิเคราะห์หนังสืออะกีดะฮฺ อันนาญีน ฟี อิลมฺ อุศูล อัดดีน ของชัยคฺ ซัยนฺ อัลอาบิดีน เบ็น มุฮัมมัด อัลฟะฏอนีย์
P. 310

288







                                     แตกต่างกัน บางคนจากพวกเขาขึ้นยานพาหะนะ และบางคนจากพวกเขาเดินบนเท้า
                                     และบางคนจากพวกเขาเดินด้วยใบหน้า”

                                     การเข้าใจมะฮชัรจะต้องเข้าใจทั้งเชิงภาษาและเชิงวิชาการ
                                     ก. มะฮชัรเชิงภาษา

                                     คําว่า “มะฮชัร”  رشعػ ( เป็นคําภาษาอาหรับ ซึ่งเป็นนามสถานที่ .(อิสมุลมะกาน)
                                                   )
                       มาจากรากศัพท์ของคําว่า   رشعػ  ارشح  رش   رشح อ่านว่า ฮะชะระ ยะฮชุรุ ฮะชฺรัน มะฮชะรุน
                                               ى ٍى ن ٍ
                                                          ي ٍى ى ى
                                                               ى
                                              ه
                                                      ى ي
                       แปลว่า สถานที่ชุมนุม (Ἀhmad Mukhtār, 2008 : 1/50).
                                     ข. มะฮชัรเชิงวิชาการ
                                     มะฮชัรเชิงวิชาการ หมายถึง สถานที่ที่บรรดาบ่าวทั้งหลายร่วมชุมนุมกันในวัน
                                                                                  1
                       กิยามะฮ์ซึ่งเป็นแผ่นดินอื่นมิใช่แผ่นดินนี้ („Umar al-‟Ashqar, 1995 : 65) .



                                     อัลลอฮ  ตรัสว่า :
                                           ์

                                                      ﭼ ﮫ  ﮪ  ﮩ  ﮨ       ﮧﮦ     ﮥ   ﮤ  ﮣ  ﮢ  ﮡ   ﭽ
                                              :   ةيأ   48 )    ميهاربإ   ةروس (

                                     ความว่า   “วันซึ่งแผ่นดินจะถูกเปลี่ยนเป็นอื่นจากแผ่นดิน และชั้นฟ้า

                                     ทั้งหลาย (ก็เช่นเดียวกัน) พวกเขาจะปรากฏตัวต่อหน้าอัลลอฮ์ผู้ทรงเอกะ ผู้
                                     ทรงพิชิต”

                                                  (สูเราะฮอิบรอฮีม : อายะฮ์ 48)
                                                     ์
                                     การศรัทธาต่อการร่วมชุมนุมกันที่มะฮชัรในวันกิยามะฮ์เป็นหลักการหนึ่งจากบรรดา
                       หลักการของอะฮฺลิสสุนนะฮ์ วัลญะมาอะฮ์ที่วาญิบต้องศรัทธา ดังที่อัลลอฮ์  ตรัสว่า :

                                                                         ﭼ      ﮜ  ﮛ   ﮚ  ﮙ  ﮘ   ﮗ  ﭽ

                                                                :   ةيأ   85 )      يمرم   ةروس (

                                     ความว่า “วันที่เราจะรวมบรรดาผู้ยําเกรงให้มาชุมนุมต่อหน้าพระทรงกรุณา
                                     ปรานีเป็นกลุ่ม ๆ”

                                                                          2
                                                          ์
                                                          (สูเราะฮมัรยัม : อายะฮ์ 85)





                       1
                        ดูเพิ่มเติม (Nukhbah min al-Ulamā‟, 1421 : 231).
                       2
                        อายะฮ์ความหมายเดียวกันมีปรากฏในสูเราะฮ์ฏอฮา อายะฮ์ 102 และสูเราะฮ์อัลอิสรออ์อายะฮ์ 97 และในความหมายเดียวกัน
                          ปรากฏในฮะดีษ (บันทึกโดย al-Bukhāriy, 1422 : 4760 ; Muslim, n.d. : 2806).
   305   306   307   308   309   310   311   312   313   314   315