Page 150 - การศึกษาวิเคราะห์หนังสืออะกีดะฮฺ อันนาญีน ฟี อิลมฺ อุศูล อัดดีน ของชัยคฺ ซัยนฺ อัลอาบิดีน เบ็น มุฮัมมัด อัลฟะฏอนีย์
P. 150
128
เกี่ยวกับฟิดยะฮ์ของผู้เสียชีวิตที่พลาดจากการละหมาดและถือศิลอดโดยปฏิบัติตาม (ตักลีด) มัษฮับ
อัลฮะนะฟีย์
)
6) อิรชาด อัลอิบาด อิลา สะบีล อัรเราะชาด داشرلا ليبس إ دابعلا داشرإ ( เป็น
ตําราเล่มเล็กเล่มหนึ่งที่มาอธิบายเกี่ยวกับวิชาอุศูลุดดีน ฟิกฮฺและตะเศาะวุฟ
7) ตะบัสสุมฺ อัชชาริบีน มันฟะอัต บาฆี อะวาม อัลมุสลิมีน ١عؿَٓ ينبراشلا مسب (
) ينملسضظا ـاوع ٞ٥ اب เป็นตําราเล่มหนึ่งที่กล่าวถึงเรื่องบุหรี่ ซึ่งผู้เขียนมีความประสงค์ที่จะโต้ตอบและ
นําเสนอมุมมองที่แตกต่างกันจากสัยยิด อะฮมัด เบ็น มุฮัมมัด เบ็น ฮุสัยนฺ อัลอัยนดะรูส (โตะกู
มะละกา) ที่กล่าวห้ามสูบบุหรี่ (หะรอมสูบบุหรี่) โดยเด็ดขาด
ตําราลําดับที่ 4-7 นั้นผู้วิจัยยังไม่พบหลักฐาน ที่สามารถยืนยันการเสร็จสิ้นของการ
์
เขียนตําราและยังมีอีกตําราสองเล่มของต่วนมีนาลที่ยังไม่ได้ตีพิมพ ได้แก
่
1) การละหมาดวันศุกร์ ةعدر ؼٝٗبسم (
)
2) ตัฮกีก อัลกะลาม ฟี บะยาน อิบติดาอ์ อัศศิยาม ءاد با فايب ـ لا يقثح (
) ـايللا
หนังสือและตํารา ของต่วนมีนาลได้รับการยอมรับเป็นอย่างยิ่ง จะเห็นได้จากการ
นําไปใช้ในสังคมมุสลิมอย่างแพร่หลาย เช่น หนังสืออะกีดะฮ์อันนาญีน ฟิ อิลมฺ อุศูล อัดดีน ใช้เป็น
ตําราการเรียนการสอนด้านอะกีดะฮ์ซึ่งเป็นรากฐานการดําเนินชีวิตของสังคมมุสลิม เช่นเดียวกันกับ
หนังสือกัชฟฺ อัลลิษาม อัน อัสอิละฮ์ อัลอะนาม ใช้เป็นตําราการเรียนการสอนด้านฟิกฮฺซึ่งเป็น
กฎระเบียบของการดําเนินชีวิตของมนุษย์ที่อยู่บนโลกนี้ไม่ว่าเกี่ยวกับเรื่องอิบาดะฮ์ มุอามะละฮ์
มุนากะฮะฮ์และญินายะฮ์ เป็นต้น
3.1.7 การเผยแผ่อิสลาม (ดะอฺวะฮ)
์
์
ต่วนมีนาลเป็นอุละมาอ ป๎ตตานีที่มีชื่อเสียงท่านหนึ่งที่รับทําหน้าที่ในการเผยแผ่
อิสลาม ( ดะอฺวะฮ์ ) หลั งจากท่านได้กลับมาจากมักกะฮฺในปี ค.ศ. 1860 บทบาทของท่านที่ปรากฏ
อย่างชัดเจนในสังคมยุคนั้น (Ἀhmad Fathy, 2009: 69-70; Wan Muhammad Ṣaghīr „Abdullāh,
2000: 3/38-39) ได้แก ่
1. ท่านได้เปิดปอเนาะสอนศาสนาที่ป๎ตตานี หลังจากนั้นท่านและลูกของท่าน
ฮัจยีฮะสัน หรือ เวาะฮะสัน ได้อพยพไปที่สุไงดูวอ สือบือรังปราย รัฐปีนัง ประเทศมเลเซีย และได้เปิด
ปอเนาะอีกครั้งที่นั้นในปี ค.ศ.1890 หรือ ก่อนปี ค.ศ.1900 โดยการสนับสนุนของชัยคฺ อับดุศเศาะมัด
กือลุมบง
ต่วนมีนาลได้ใช้ทั้ง 2 แห่งปอเนาะเป็นแหล่งสําคัญในการเผยแผ่อิสลาม ซึ่งท่านใช้
วิธีการบรรยายในการถ่ายทอดความรู้ให้กับบรรดาสานุศิษย์และผู้ที่ศึกษากับท่าน นอกจากท่านได้เผย
