Page 129 - การศึกษาวิเคราะห์หนังสืออะกีดะฮฺ อันนาญีน ฟี อิลมฺ อุศูล อัดดีน ของชัยคฺ ซัยนฺ อัลอาบิดีน เบ็น มุฮัมมัด อัลฟะฏอนีย์

107

การศรัทธาดังกล่าวเป็นการให้อํานาจอย่างอิสระกับอิมามเหมือนอัลลอฮ์ซึ่งเป็น
อะกีดะฮ์ที่ขัดแย้งกับอะกีดะฮ์ของอะฮฺลิสสุนนะฮ์ วัลญะมาอะฮ์

จ. มีความเชื่อว่าวันและเวลาสามารถให้คุณและโทษได้
อะกีดะฮ์อะฮฺลิสสุนนะฮ์มีการศรัทธาว่า คุณและโทษนั้นมาจากอัลลอฮ์  พระองค์

เดียวไม่ใช่การเวลากลางคืนและกลางวัน ดังที่อัลลอฮ์  ตรัสว่า :

ﭼ ﰆ ﰅ ﰄ ﰃ ﰂ ﰁ ﰀﯿ ﯾ ﯽ ﯼ ﯻ ﯺ ﭽ

(
: ةيأ 53 ) لحنلا ةروس
ความว่า “และไม่มีความโปรดปรานใด ๆ ที่พวกเจ้าได้รับ นอกจากมันย่อม

มาจากอัลลอฮ์ ดังนั้นเมื่อความทุกข์ร้ายประสบแก่พวกเจ้า พวกเจ้าก็จะ

คร่ําครวญขอพรต่อพระองค์”
(สูเราะฮอันนะฮลฺ : อายะฮ์ 53)
์
ไม่มีนิอฺมัตใดที่มนุษย์ได้รับ เวันแต่มันมาจากอัลลอฮ์  เท่านั้น ดังนั้นเมื่อความทุกข์

ยาก ความขัดสน และความเจ็บไข้ได้ป่วยประสบแก่พวกเจ้าแล้ว พวกเจ้าก็จะวิงวอนขอพรต่อ
พระองค์ (al-Baghawiy, 1420 : 3/83).

อะฮฺลุสสุนนะฮ์มีการศรัทธาว่า ความโปรดปรานและความทุกข์ยากต่างๆ ที่เกิดขึ้น
ล้วนแล้วมาจากอัลลอฮ์  ทั้งหมด ดังนั้นจงอ้อนวอนร้องขอต่อพระองค์เถิด ต่างกับกลุ่มชีอะฮ์ที่มี

ความเชื่อว่ากลางคืนและกลางวันสามารถให้ร่องรอยได้ อะบู อับดุลลอฮ์ได้กล่าวว่า :

“ท่านอย่าออกไปในวันศุกร์เพื่อสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่จําเป็น ในเมื่อเป็นวันเสาร์ และพระ

อาทิตย์ได้ปรากฏขึ้น ท่านจงออกไปเพื่อในสิ่งที่จําเป็นของท่าน” (Ἰbn Babawaih,
1401 : 1/95 ; al-Hurr al-„Āmilīy, 1403 : 8/253) ท่านได้กล่าวอีกว่า :“วันเสาร์
์
สําหรับเราและวันอาทิตย์สําหรับบะนีอุมัยยะฮ” (Ἰbn Babawaih, 1401 : 2/342 ;
al-Harr al-„Āmiliy, 1403: 8/253) ท่านได้กล่าวต่อไปว่า :“ท่านอย่าเดินทางในวัน

จันทร์และอย่าขอสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่จําเป็นในวันนั้น” (al-Baraqīy, 1331 : 346 ;
al-Hurr al-„Āmiliy, 1403 : 8/255) และได้กล่าวต่อไปอีกว่า :“วันพุธสุดท้ายของ

เดือนคือ วันเคราะห์ร้ายตลอดกาล” (Ἰbn Babawaih, 1389 : 2/27 ; al-Hurr
al-„Āmiliy, 1403 : 8/257).
จากการอธิบายข้างต้นพอที่จะสรุปได้ว่ากลุ่มชีอะฮ์มีความเชื่อว่า วันศุกร์ วันอาทิตย์

วันจันทร์และวันพุธ คือวันเคราะห์ร้าย ซึ่งเป็นการลางร้าย (ตะตอยยุร) ชนิดหนึ่งที่เกิดขึ้นกับมุชริกีน
ในสมัยญาฮิลิยยะฮ์ อิสลามได้ปราบล้างอะกีดะฮ์ชนิดนี้มาตั้งแต่สมัยช่วงแรกของท่านนะบี มุฮัมมัด 

และนับมันว่าเป็นสิ่งที่ภาคีอย่างหนึ่ง