Page 200 - 006
P. 200

189


                                                           บทที่ 12

                                                         ศิลปะอินเดีย
                                                       (สถาปัตยกรรม)


                          งานศิลปกรรมทั้งทางด้านสถาปัตยกรรมและประติมากรรมที่ยังหลงเหลืออยู่ใน

                   ปัจจุบันมักเกี่ยวเนื่องกับศาสนาทั้งสิ้น มีความเป็นไปได้ว่านอกเหนือจากงานศิลปกรรมเพื่อ
                   ศาสนาแล้ว ชนชาวอินเดียได้สร้างสรรค์งานศิลปะในบ้านเรือนของตนเองด้วย แต่วัสดุในการ
                   ทำที่อยู่ของชาวอินเดียตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์นั้นมักทำมาจากไม้และดินโคลน ดังนั้น

                   มันจึงไม่คงทนและถูกนำกลับมาใช้ใหม่จนไม่หลงเหลือเค้าเดิมอีกต่อไป
                          ในส่วนของงานสถาปัตยกรรมในยุคก่อนประวัติศาสตร์ ไม่หลงเหลือให้เห็นอีกต่อไป

                   เนื่องจากวิถีชีวิตที่มีการเคลื่อนย้ายและวัสดุที่นำมาใช้มักเป็นอินทรียวัตถุที่ย่อยสลายได้ง่าย
                   โดยหลักฐานที่ยังเหลือให้เห็นเด่นชัดคือสถาปัตยกรรมในวัฒนธรรมฮารัปปาหรืออารยธรรม
                   ลุ่มแม่น้ำสินธุ กำหนดอายุได้ราว 3000 – 2000 ปีก่อนคริสตกาล


                   วัฒนธรรมฮารัปปา /อารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ

                          สถาปัตยกรรมในวัฒนธรรมฮารัปปาไม่ได้แสดงออกเกี่ยวกับศาสนาและความเชื่อ
                   โดยตรง แต่เป็นสิ่งก่อสร้างที่เกี่ยวเนื่องกับการดำเนินชีวิตของผู้คนเป็นส่วนใหญ่ ไม่ว่าจะเป็น
                   ที่อยู่อาศัย ตลาด ยุ้งฉาง และสระอาบน้ำ สร้างจากอิฐเผาไฟ อาคารมักมีหลายชั้น ใช้การขึ้น

                   ลงด้วยบันได ชั้นบนมักเป็นไม้ หลังคาเรียบ โดยทำเป็นคานไม้ขนาดใหญ่คลุมด้วยแผ่นไม้
                   และปิดทับด้วยดินโคลน  แม้สิ่งก่อสร้างต่างๆจะมีแต่ความเรียบง่ายและขาดความงามด้าน
                                        1
                   ศิลปะ แต่กลับอุดมไปด้วยวัตถุดิบคุณภาพดี มาตรฐานการทำที่สูง และความสามารถในการ
                   นำไปใช้ประโยชน์ได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ  ข้อน่าสังเกตอีกประการหนึ่งคือ ไม่ปรากฏ
                                                           2
                                                              3
                   สิ่งก่อสร้างใดที่เป็นวัด โบสถ์ หรือศาสนสถานเลย

                   สมัยพระเวทหรือก่อนราชวงศ์โมริยะ
                          เมื่อเข้าสู่สมัยพระเวท อันเป็นสมัยที่ชาวอารยันเข้ามาตั้งถิ่นฐานในประเทศอินเดีย

                   แล้วนั้น กำหนดอายุได้ราว 1500 – 1000 ปีก่อนคริสตกาล หรือราว 3500 – 3000 ปี
                   มาแล้ว วิถีชีวิตของชาวอารยันยังอยู่ในรูปแบบสังคมชนบท ซึ่งแตกต่างจากสังคมเมืองของ
                   ชาวฮารัปปา กล่าวคือ มีการดำรงชีวิตด้วยการทำเกษตรกรรมและทำปศุสัตว์ และมักอยู่

                   อาศัยบริเวณพื้นที่ราบและชายป่า วัสดุที่ใช้ทำสิ่งก่อสร้างเพอการอยู่อาศัยจึงมักเป็นไม้ ไม้ไผ่
                                                                       ื่




                          1  Percy Brown. (1965). Indian Architecture (Buddhist and Hindu Periods). Bombay : K.L.Bhargava & Co., p.
                   1.
                          2  Shanti Swarup. (1957). The Arts and Crafts of India and Pakistan. Bombay : D.B. Taraporevala Sons &
                   Co. Private LTD., p. 45.
                          3  Benjamin Rowland. (1984). The Art and Architecture of India Buddhist, Hindu, Jain. USA: Kingsport
                   Press, p. 33.
   195   196   197   198   199   200   201   202   203   204   205