Page 94 - 054
P. 94
73
ฺ
(อัลบะเกาะเราะฮ: 180)
ทัศนะที่ 2
่
ั
ึ
เหนว่าการท าพินัยกรรมจ าเปนแก่บดามารดาและญาตทใกล้ชด ซงไม่ได้รบมรดก
ิ
ิ
ี่
ิ
็
็
ุ
ิ
็
ฺ
ู
๊
ุ
ุ
จากผู้ตายน้เปนทัศนของมัสรก อยาส กอตาดะฮ อบน ญเรรและอัซซฮร ี
ี
ฺ
ิ
ทัศนะที่ 3
็
ึ
ุ
่
ี
็
ฺ
ั
ซงเปนค ากล่าวของอหม่ามทั้งส และกล่มซัยดยะฮระหว่างมันไม่ได้เปนฟรฎ แก่
ิ
ี่
ู
ี่
ทกๆคนทท้งสมบัตเอาไว้ ดังเช่นทัศนะแรกไม่บังคับแก่บดามารดาและญาตทใกล้ชดนอกจากผู้ท ี่
ิ
ิ
ิ
ุ
ี่
ิ
ิ
ี
ี่
ี่
ได้รบมรดกดังเช่นทัศนะทสองทข้อช้ขาดของมันจะแตกต่างกันตามสภาพทแตกต่างกัน บางทก็เปน
ี่
ี่
็
ั
ุ
ู
ฺ
ื
ื
วาญบหรมันดบ หรอหะรอม หรอมักรฮ หรอมบาฮะห ฺ
ิ
ู
ื
ื
ิ
ิ
ื
ี่
็
ทเปนวาญบ คอ วาญบในกรณทเกิดความจ าเปนตามทัศนบัญญัต โดยกลัวว่าสทธ ิ
ิ
ิ
ี
ี่
็
ฺ
ของคนคนหนงจะสญเสยไปถ้าไม่ท าพินัยกรรมเช่น หน้ของอัลลอฮหรอของมนษย์ เช่นเขายังม
ื
ุ
ี
ึ
ี
่
ี
่
ฺ
ซะกาตซงยังไม่ได้จ่าย หรอมการท าฮัจญ์ก็ยังไม่ได้ท า หรอมส่งทเปนภาระอยู่ทจ าเปนทเขาจะต้อง
ึ
ี่
ื
ี่
ิ
ี
ี่
ี
็
ื
็
้
ู
ี่
้
็
ี
ี
ื
ู
ิ
ึ
น าไปจ่าย หรอมหน้สนอยู่ซงไม่มการรบรเลย หรอมส่งทเปนภาระโดยไม่มพยานคนใดรเลย
่
ื
ี
ี
ั
ิ
ี
ิ
็
ฺ
ื่
ี่
ี่
ี่
ิ
ิ
ทเปนทส่งเสรม โดยจะส่งเสรมในเรองทท าให้เกิดความใกล้ชดต่ออัลลอฮ แก่คน
ยากคนจนและคนดๆ
ี
ี
็
็
ั
ี่
ทเปนทต้องห้าม โดยจะเปนทต้องห้ามถ้ามันเกิดเปนผลเสยต่อการรบมรดก ดังท ี่
็
ี่
ี่
ู
๊
๊
ุ
ู
ท่านอับดลรอซซากได้รายงานจากอบหรอยเราะฮ ฺ ว่า ท่าน เราะสล ได้กล่าวว่า
ุ
ِ
ِ
ِ
ِ
ِ
ِ
فِ فاح ىصواأ اذإف ، ةنس ينعبس يْْ لْا ِ لهاأ ِ لمعب لمع يا ل لجرلا َّ نإ))
َّ
ا
ْ
ا ا ًا ا ْا ْا
ا
ا ْ
ا
اا ُ ا ْا ا ُ
ِِ
ِِ ِ
ِ
ِ
ِ
لجرلا َّ نإو راَّ نلا لخدي ف ها ل هلمع ِ رشب متخي ف ، هتَّ يصو فِ فاح
ْ ا
اْ ا
َّ
ا
ا
ا
ا ُ
ا ا ّ ُ ُ
ُ ا
ُ
ا
ا ا ُ
ِ
ِ
ِِ ِ
ِ
ِ
ها ل متخي ف هتَّ يصو فِ ُ لدع ي ف ةنس ينعبس ِ رَّ شلا ِ لهاأ ِ لمعب لمع يا ل
اْ ا
ْ
ا
ُ ُ ُ
اا ُ ا ْا
ا ًا ا ْا
ْا
ا
ّ
ِِ
ِ ِ
((ةَّ نْ لجا لخدي ف ا هلمع يْبِ
ْ ا
ا ا ْا
ُ ا
ا ُ
(٢٩٠١ : ٦٧٧٩ ،ةجام نبا هجرخأ)
ความว่า “แท้จรงชายคนหนงได้ท างาน แบบงานของคนดเปน
ี
ิ
็
ึ
่
ื่
ี
ี
ื
ิ
เวลาเจ็ดสบป แล้วเมอเขาสั่งเสย หรอท าพินัยกรรม เขาก็ท ามัน
ื
ด้วยความล าเอยง หรอละเมดขอบเขต ดังนั้นบั้นปลายของเขา
ี
ิ
ุ
็
ึ
็
ิ
ึ
ี่
จงเปนงานทชั่ว จงเปนเหตให้เขาต้องเข้านรก และแท้จรงชาย
