Page 89 - 054
P. 89
68
ุ
ิ
ิ
ให้แก่คนในตระกูลฮาชม และตระกูลมฏฏอลบ และยินยอมให้มอบแก่พวกเขาเพียงสามคนได้
ฺ
ี
เช่นเดยวกัน
ึ
่
่
่
ึ
ุ
ื
4. เครอญาตซงจะครอบคลมถงเครอญาตของผู้ท าพินัยกรรมจากทั้งฝายบดาละฝาย
ิ
ิ
ื
ิ
ึ
ั
ี่
ิ
มารดา แต่จะไม่ครอบคลมถงเครอญาตทเปนทายาทรบมรดกจากเขา
ุ
็
ื
ฺ
5. หัจญและอมเราะฮ ถ้าหากเขากล่าว ฉันท าพินัยกรรมยกทรพย์ของฉันจ านวน
ฺ
ั
ุ
ื
ี
ุ
ฺ
ฺ
ฺ
ึ
หนงแสนเพื่อการท าหัจญและอมเราะฮการท าพินัยกรรมน้ถอว่าใช้ได้ เพราะหัจญและอมเราะฮถอ
่
ฺ
ุ
ื
ั
ฺ
เปนความด และให้มอบทรพย์แก่ผู้ทจะไปท าหัจญและอมเราะฮ ถ้าเขาท าพินัยกรรมทรพย์สน
ั
ฺ
ี่
็
ุ
ิ
ี
ื
เพื่อให้ไปท าหัจญแทนตัวเขา การท าพินัยกรรมของเขาก็ถอว่าใช้ได้เหมอนกัน และให้ท าหัจญแทน
ื
ฺ
ฺ
ี่
ี่
ุ
ื
เขาจากเมองทเขาอยู่หรอจากสถานท ทศาสนาก าหนดตามทเขาระบไว้ในพินัยกรรม ถ้าหากเขา
ี่
ี่
ื
ไม่ได้ระบสถานทไว้ก็ให้ท าหัจญแทนให้เขาจากสถานท ทศาสนาก าหนดไว้ โดยยึดถอเอาขั้นท ี่
ุ
ี่
ี่
ฺ
ื
ี่
ี่
ฺ
พอใช้ได้ และเพราะส่วนใหญแล้วผู้คนจะท าหัจญกันจากสถานท ทศาสนาก าหนด ถ้าหากความ
ี่
ื
ิ
นยมของคนส่วนใหญ่เปลยนแปลงไป ก็ให้ท าหัจญจากเมองทผู้ท าพินัยกรรมอาศัยอยู่ โดยยึดถอ
ื
ี่
ี่
ฺ
ี
ุ
ตามประเพณนยมทเกิดข้นใหม่น้ (อรณ บญชม, ม.ป.ป: 5/40-41)
ี
ิ
ุ
ึ
ี่
2.2.5.3 ทรพยสนพินยกรรม
ิ
ั
์
ั
ื
ิ
ั
ิ
็
ิ
ิ
ทรพย์สนของพินัยกรรมตามบทบัญญัตอสลามนั้นจะต้องเปนส่งทเหลอจากการ
ี่
ั
ี่
ี
ิ
แบ่งมรดกให้แก่ทายาททมสทธ์ ิได้รบอย่างครบถ้วน (Amir Syarifudin, 2004: 206) ดังนั้นทรพย์สน
ิ
ั
ื่
ี
ึ
ี
ื่
ึ
พินัยกรรมจงมหลายเงอนไข เมอครบเงอนไขเหล่านั้น การท าพินัยกรรมจงจะมผลใช้ได้ และหาก
ื่
ุ
ไม่ครบเงอนไขการท าพินัยกรรมนั้นก็ตกเปนโมฆะ(อรณ บญชม, ม.ป.ป: 5/41) ดังนั้นทรพย์สนซง
ั
ื่
่
ึ
ุ
ิ
็
็
ุ
ี
เปนวัตถแห่งพินัยกรรมจงมเงอนไขดังต่อไปน้
ี
ึ
ื่
ั
ั
ี่
ิ
ี
1. ทรพย์สนทถกท าพินัยกรรมนั้นจะต้องมอยู่ในช่วงทท าพินัยกรรม และทรพย์สน
ิ
ี่
ู
ี่
ี
ี่
ี
ี่
ี
นั้นจะต้องมอยู่ภายหลังจากทได้เสยชวิตไปแล้ว โดยทสามารถเปลยนการครอบครองได้ เนองจาก
ื่
ั
ิ
ุ
็
ิ
ื่
การท าพินัยกรรมนั้นเปนการยกกรรมสทธ์ ิให้แก่บคคลอน ดังนั้นทรพย์สนของพินัยกรรม เช่น
ิ
ุ
ี่
ิ
ึ
ิ
ิ
ทดน สวน ไร่นา บ้าน โรงงาน บรษัท วัตถและส่งของต่างๆรวมถงสทธและผลประโยชน์ของผู้ท า
ิ
ื
ิ
็
ี
ิ
พินัยกรรม ทั้งหมดน้ถอเปนกรรมสทธ์ของผู้ท าพินัยกรรม(Hilmi Karim, 1997: 96)
ิ
ิ
2. เปนส่งทอนญาตให้ใช้ประโยชนได้ตามหลักการของอัลอสลาม การท า
์
็
ุ
ี่
์
ี่
ื
ุ
ึ
ุ
ุ
ุ
พินัยกรรมด้วยกับ ส่งทไม่อนญาตให้ใช้ประโยชน เช่นสรา สกร สนัขและเสอทไม่ได้ฝกไว้ใช้
ี่
ิ
ิ
ิ
ั
็
็
ี่
ื
์
้
ส าหรบล่าสัตว์ ถอว่าพินัยกรรมนั้นเปนโมฆะ เพราะเปนส่งทไรประโยชนในทัศนะของอสลามและ
ุ
ิ
ี่
ิ
ิ
ิ
ไม่อนญาตให้ท าพินัยกรรมในส่งทไม่สามารถโยกย้ายสทธได้ เช่น การฆ่าใช้ชาต การลงโทษในการ
กล่าวหาและสทธในการบังคับขายในส่งทมกรรมสทธ์ร่วมกัน (สมหวัง บนหะซัน, 2549: 141)
ิ
ิ
ิ
ิ
ี
ิ
ิ
ี่
