Page 95 - 054
P. 95
74
คนหนงได้ท างานแบบงานของคนชั่วเปนเวลาเจ็ดสบป แล้ว
่
ึ
ิ
ี
็
ี
ี่
เขาได้มความเทยงธรรมในการท าพินัยกรรมของเขา ดังนั้นบั้น
ปลายของเขาจงเปนงานทด จงเปนเหตให้เขาต้องเข้าสวรรค์”
ึ
ึ
็
ุ
็
ี่
ี
(Ibn Majah,1997: 2704)
ุ
ท่านอบหรอยเราะฮ ฺ กล่าวว่า พวกท่านจงอ่านหากพวกท่านประสงค์
ู
ِ
﴾ اهوبرق ت لف َّ للَّا دودح كْ ِ ﴿ لت
ْا اا
ُ ُ ا
ُ
ا ُا
ความว่า “เหล่านั้นเกินขอบเขตของอัลลอฮพวกเจ้าจงอย่า
ฺ
ละเมดมัน”
ิ
(อัลบะเกาะเราะฮ: 229)
ฺ
ี
สะอด อบน มันศรได้รายงานหะดษด้วยสายรายงานหะดษด้วยสายทถกต้องว่า
ี
ฺ
ิ
ู
ี่
ู
ี
ุ
อบน อับบาส ได้กล่าวว่า
ิ
ุ
ِ
ِ
(( ِ رئابا كْ لا ا ِ نم ِ ِ ا ِ فِ لا رارضلإا))
ةَّ يصوْ
ْ
ا
ُ ا
ความว่า “กระท าไม่เกิดความเสยหายในการท าพินัยกรรมนั้น
ี
ึ
็
เปนส่วนหนงของบาปใหญ่”
่
ี
้
ี
้
ื
ี
และเช่นเดยวกันกับการท าพินัยกรรมเช่นน้ ทมเปาหมายเพื่อประสงค์ราย ถอว่าใช้
ี่
ื่
ี
ี
ื
็
ิ
ี่
ึ
ไม่ได้ แม้ว่าปรมาณจะไม่ถง 1/3 ก็ตาม และถอว่าเปนทต้องห้าม เช่นเดยวกัน เมอได้มการท า
ุ
ี่
้
์
พินัยกรรมทเกี่ยวกับสรา ก่อสรางโบถส และสถานเรงรมณ ์
ิ
ิ
ี
ี่
ั
ี
็
ี่
ื่
ื
ี
ทเปนน่าเกลยด คอ เมอปรากฏว่าผู้ท าพินัยกรรมมเงนน้อย โดยทเขาก็มผู้รบมรดก
ี
ี
ื
ี่
ี่
หรอมมรดกทพวกเขามความต้องการ และเปนการน่าเกลยดทจะท าพินัยกรรมให้คนชั่ว เมอทราบว่า
ื่
ี
็
ื
์
ี่
ี
ี่
เขาชั่วหรอคาดการณทมน ้าหนักว่า พวกเขาต้องเอาส่งทจะได้นั้นไปท าความชั่ว และความไม่ด ี
ิ
ื
ี
ดังนั้นถ้าผู้ทท าพินัยกรรมทราบ หรอมน ้าหนักว่า ผู้ทจะไดรบพินัยกรรมนั้น จะเอาไปท าความด การ
ี
ั
ี่
ี่
็
พินัยกรรมนั้นก็เปนทส่งเสรมให้กระท า
ี่
ิ
ี่
ทเปนอนญาตนั้น คอ ถ้าปรากฏการท าพินัยกรรมนั้นเปนของคนทมฐานะไม่ว่า
ี
็
ื
ุ
ี่
็
ื
็
ิ
ผู้รบนั้นจะเปนคนใกล้หรอคนไกลก็ตาม (ซัยยิด ซาบก, 2549: 5/512-514)
ั
