Page 90 - 054
P. 90
69
3. จะต้องเปนกรรมสทธ์ ิของผู้ท าพินัยกรรมในขณะท าพินัยกรรม หรอในเวลาท ี่
ื
ิ
็
ี
ี
่
ิ
ี
ี่
ิ
ึ
ี
ผู้ท าพินัยกรรมเสยชวิตโดยทโอนกรรมสทธ์ได้ ทั้งน้ แล้วแต่ลักษณะของพินัยกรรมซงมดังน้ ี
ั
ิ
ุ
ก. การท าพินัยกรรมทรพย์สนเฉพาะส่ง โดยระบทรพยืสนซงเปนวัตถแห่ง
ิ
็
่
ึ
ุ
ั
ิ
ี
ึ
พินัยกรรมอย่างแน่นอน เช่น การท าพินัยกรรมยกบ้านหลังหนงให้แก่นาย ก พินัยกรรมเช่นน้จะม ี
่
ิ
ื่
ิ
ี
ื่
ี
็
ผลบังคับใช้เมอบ้านหลังดังกล่าวเปนกรรมสทธ์ของผู้ท าพินัยกรรมอย่างต่อเนองจนเขาเสยชวิต
ิ
ิ
ั
ข. มได้ก าหนดทรพย์สนซงเปนวัตถแห่งพินัยกรรมอย่างแน่นอน เช่น พินัยกรรม
ึ
็
ุ
่
ี่
ี
่
ั
ิ
ึ
ิ
ยกให้นาย ก เศษหนงส่วนส จากทรพย์สนของผู้ท าพินัยกรรม เช่นน้ นาย ก จะมสทธ์ ิตามพินัยกรรม
ี
ั
ี
ั
ิ
ี
่
ี่
ี
ึ
ี่
ในเวลาทผู้ท าพินัยกรรมเสยชวิต โดยมสทธ์ ิได้รบเศษหนงส่วนสจากทรพย์ของผู้ท าพินัยกรรม
ทั้งหมด
ึ
่
ค. มได้เจาะจงทรพย์เฉพาะแต่ได้ก าหนดประเภท เช่น วัวของฉันตัวหนง
ั
ิ
ี
ู
ี
ี่
ี
ี่
ี
ื
พินัยกรรมทมลักษณะน้ จะต้องดตอนทผู้ท าพินัยกรรมเสยชวิต หากเขามวัวก็ถอว่าพินัยกรรมนั้นม ี
ี
ื
ผลบังคับ หากเขาไม่มวัวแม้แต่ตัวเดยวขณะเสยชวิต ก็ถอว่าพินัยกรรมนั้นโมฆะ แต่หากเขากล่าวว่า
ี
ี
ี
ี
่
ี
ึ
่
ึ
ี
ฉันท าพินัยกรรมวัวหนงตัวให้แก่นาย ก เช่นน้ก็อยู่ในลักษณะทสอง ซงแม้ว่าเขาไม่มวัวเลยตอน
ี่
ั
เสยชวิต ก็ให้จัดซ้อวัวโดยเอาเงนจากกองมรดกของผู้ท าพินัยกรรมเพื่อยกให้แก่ผู้รบพินัยกรรม
ี
ี
ื
ิ
(อสมาแอ อาล, ม.ป.ป.: 106-107)
ิ
ี
ั
่
ิ
4. ทรพย์สนทท าพินัยกรรมนั้นจะต้องอยู่ในขอบเขตหนงในสามของทรพย์สน
ี่
ั
ึ
ิ
ี
ี
ี
ทั้งหมดของผู้ท าพินัยกรรมเวลาเสยชวิต ทั้งน้ภายหลังหักค่าใช้จ่ายในการจัดการศพ และช าระหน้ ี
่
ิ
ั
ึ
ประเภทต่างๆของผู้ท าพินัยกรรมทั้งหมด การก าหนดเช่นน้ ีก็เพื่อรกษาไว้ซงสทธของทายาท
ิ
ี่
ิ
ิ
ุ
ิ
ั
โดยธรรมทจะได้รบมรดกตามสทธของแต่ละคนตามทกฎหมายอสลามได้ให้การค้มครองไว้
ี่
กล่าวคอ จะค้มครองไว้ในขอบเขตสองในสามจากกองมรดกทั้งหมดหลังจากหักค่าจัดการศพและ
ื
ุ
ช าระหน้เรยบรอยแล้ว (อสมาแอ อาล, ม.ป.ป.: 107)
ิ
ี
ี
ี
้
ึ
ิ
่
การท าพินัยกรรมตามกฎหมายอสลามให้กระท าได้ไม่เกินหนงในสามของ
ิ
ทรพย์สนทั้งหมด ดังนั้น การท าพินัยกรรมเกินกว่าหนงในสามของทรพย์สนนั้น นักวิชาการฝาย
ั
่
ิ
่
ึ
ั
ชาฟอย์ มความเหนว่า การท าพินัยกรรมเกินกว่าเศษหนงส่วนสามของทรพย์ทตนมนั้นเปนส่งทไม่
ี
ี่
ี่
็
็
ิ
ั
ึ
ิ
่
ี
ี
ฺ
ู
ื
่
ึ
ี่
ควรกระท า(มักรฮ) แต่การท าพินัยกรรมนั้นถอว่าใช้ได้นอกจากส่วนทเกินจากเศษหนงส่วนสาม
ี
ั
ี่
เท่านั้นทใช้ไม่ได้ นอกจากจะได้รบค ายินยอมจากทายาทของผู้ท าพินัยกรรมเท่านั้น ส่วนกรณทผู้ท า
ี่
ั
็
ี
ื
พินัยกรรมไม่มทายาท และตนได้ท าพินัยกรรมเกินกว่าเศษหนงส่วนสามของทรพย์สน ถอว่าเปน
ิ
ึ
่
็
ิ
โมฆะ เพราะส่วนทเกินนั้นตกเปนสทธของมสลมโดยทั่วไป ไม่มใครเปนผู้ให้ค ายินยอมในส่วนท ี่
ิ
ุ
็
ี่
ิ
ี
่
ึ
เกินน้ ีได้ ด้วยเหตดังกล่าวควรท าพินัยกรรมให้น้อยกว่าเศษหนงส่วนสามของทรพย์สนทตนม ี
ิ
ั
ุ
ี่
ิ
(อรณ บญชม, ม.ป.ป: 5/44) หลักกฎหมายอสลาม มาตรา 229 วรรคแรก ก าหนดบทบัญญัตเกี่ยวกับ
ุ
ิ
ุ
