Page 82 - 054
P. 82
61
(al – Bukhariy, 1992: 1295; Muslim, 1955: 1295 )
2.2.4 ประเภทของพินยกรรมในอิสลาม
ั
พินัยกรรมนั้นม 5 ประเภทด้วยกัน คอ
ี
ื
2.2.4.1 การท าพินัยกรรมทจ าเปนต้องกระท า (วายิบ)
ี่
็
ฺ
ุ
ี่
2.2.4.2 พินัยกรรมทควรกระท า (มสตะหับบะฮ)
2.2.4.3 พินัยกรรมทอนญาตให้กระท าได้ (มบาฮ)
ี่
ุ
ุ
ฺ
ี่
2.2.4.4 พินัยกรรมทไม่ควรกระท า (มักรฮะฮ)
ู
ฺ
2.2.4.5 พินัยกรรมทต้องห้าม (หะรอม)
ี่
ั
้
2.2.4.1 การท าพินยกรรมที่จาเปนตองกระท า (วายิบ)
็
ุ
ี
็
ี่
ื่
การท าพินัยกรรมทจ าเปนนั้น เนองจากมสาเหตเกี่ยวข้องกับตัวเขา ไม่ว่า
ุ
ี่
เขาจะมภาระต่ออัลลอฮหรอต่อมนษย์ทตดผันอยู่ เช่น การท าพินัยกรรมให้ส่งคนทรพย์สนทรบฝาก
ื
ี่
ิ
ั
ฺ
ื
ิ
ั
ี
ิ
็
ไว้ หน้ทไม่มเอกสารบอกจ านวน ส่งทเปนหน้าทต้องกระท าเองการจ่ายซะกาต การบ าเพ็ญหัจญ์
ี่
ี
ี่
ี่
ี
ื่
ิ
ิ
ี
ิ
ื
ี่
ั
ค่าปรบในการขาดการถอศลอด การละหมาดและสทธของผู้อนทจะต้องชดใช้(สมหวัง บนหะซัน,
ี
ี
ี่
ิ
ิ
ี
็
ี่
2549: 143) นอกจากน้แล้วการท าพินัยกรรมจะถอเปนวาญบในกรณทไม่มทายาททมสทธ์ ิรบมรดก
ื
ี
ั
ิ
ิ
ั
ดังนั้นจะต้องท าพินัยกรรมให้กับญาตทไม่มสทธ์รบมรดก หากว่าผู้ตายไม่ได้ท าพินัยกรรมไว้ ดังนั้น
ิ
ี่
ี
ั
ิ
ผู้ทท าหน้าทจัดการทรพย์สนของผู้ตายจะต้องแบ่งสรรปนส่วนให้กับญาตของผู้ตายตามความ
ิ
ี่
ั
ี่
เหมาะสม(Ibn Hazm, n. d.: 314)
ั
ฺ
2.2.4.2 พินยกรรมที่ควรกระท า (มุสตะหับบะฮ)
ั
ี
ั
ี่
ิ
ฺ
ี่
ุ
พินัยกรรมทควรกระท า (มสตะหับบะฮ)นั้น ส าหรบผู้ทมทรพย์สนมากมายและ
่
ิ
ิ
ึ
ิ
ี่
ั
ทายาทของเขาก็ไม่ใช่ผู้ทยากจนขัดสน โดยการทเขาท าพินัยกรรมส่งหนงส่งใดก็ได้จากทรพย์สน
ี่
ี่
่
ี
ี
ึ
ี่
ี่
ิ
ั
ของเขา ในจ านวนทไม่เกินเศษหนงส่วนสามของทรพย์สนทเขามอยู่มอบให้ไปในหนทางทดงาม
ี
ี่
ิ
ุ
ี
ุ
ุ
ี
ื่
ี
ึ
เพื่อให้มผลบญมาถงตัวเขาอย่างต่อเนองหลังจากทเขาเสยชวิตไปแล้ว (มหัมมัด อัต-ตวัยญรย์,
2552: 1)
ั
2.2.4.3 พินยกรรมที่อนุญาตใหกระท าได (มุบาฮ)
ฺ
้
้
ี่
ื
ิ
ุ
พินัยกรรมทอนญาตให้กระท าได้นั้น ได้แก่การท าพินัยกรรมให้แก่มตรสหาย หรอ
ให้แก่คนรวยทไม่มลักษณะเปนคนทมคณธรรมหรอมความร ถ้าหากเขามเจตนาขณะท าพินัยกรรม
้
ู
ุ
ี
ื
ี
ี
ี
ี่
ี่
็
็
็
ื
ื่
์
็
ให้แก่คน ทั้งสองว่าเปนความด และเปนการเชอมสัมพันธในเครอญาต พินัยกรรมนั้นก็จะตกเปน
ี
ิ
