Page 77 - 054

56

ี่
ฺ
ี่
ั
เราะฮ ก็ได้อ่าน อายะฮทว่า “หลังจากทพินัยกรรมได้รบการ
ฺ
ี่
ปฏบัตโดยครบถ้วน และหลังจากทได้มการช าระหน้สนแล้ว
ิ
ี
ิ
ี
ิ
ี่
ถ้าหากว่ามันไม่เปนผลราย(ต่อบรรดาทายาท) นเปนค าสั่ง
็
้
็
ฺ
็
ฺ
จากอัลลอฮ และอัลลอฮเปนผู้ทรงรอบร ผู้ทรงขันต”
ิ
้
ู
(al–Tirmidhi, 1975: 2117 )

ู
ฺ
จากอัลหะดษข้างต้นนั้นท่านอบหรอยเราะฮ ฺ ได้อ้างตัวบทอายะฮอัลกุรอาน
ี
ุ
ุ
ิ
ส่วนหนงของอายะฮท12 ของสเราะฮ อันนสาอ์ ทระบเกี่ยวกับผลของพินัยกรรม หลังจากช าระ
ฺ
ู
ฺ
ี่
ึ
ี่
่
หน้สนเรยบรอย รวมถงผลทมต่อทายาท กล่าวคอ พินัยกรรมจะถกถอว่าเปนพินัยกรรมทส่งผลราย
ี่
ื
ึ
ู
ื
ี
็
้
ี
ี่
ี
ิ
้
ี
ี
ี
ั
ิ
ิ
ี
ถ้าหากว่ามันมผลเสยต่อสทธของทายาท และหน้สนจะส่งผลเสยหาย หากผู้ท าพินัยกรรมยอมรบ
ิ
ึ
ี่
ิ
ี่
ิ
ิ
ี
หน้สนทเขามได้สรางไว้จรงๆ หรอแกล้งท ามันข้นมา เพื่อทจะขจัดทายาททมสทธมให้ได้รบส่วน
ิ
ิ
้
ี
ั
ื
ี่
ิ
็
ิ
ื
แบ่งทพวกเขาจะต้องได้รบการกระท าเช่นนั้น ถอว่าเปนบาป เพราะเปนการกีดกั้นมให้ญาตเข้ามา
ี่
ิ
็
ั
ุ
ั
ั
ิ
ู
ี
รบมรดกทรพย์สนของตน(เมาลานา ซัยยิด อบล อะลา เมาดด, 2545: 1/326)
มรายงานจากท่านญาบร ว่า ท่านเราะสล ได้กล่าวว่า
ู
ิ
ี

ٍ ِ
ٍ
ِ
ىق ت ىا لع تامو ةَّ نسو ٍ ليبس ىا لع تام ةَّ يصو ىا لع تام نم))
ا ا ا
ا
ا ا ا ا ْ ا
ًُ ا ا اا ُ ا
ٍ
ل
ه
(( اروفغم تامو ةداهشو
ا
ُْ
ً ا ا اا ا ا ا
ُ
ا
(٢٩٠٦ : ٦٧٧٩ ،ةجام نبا هجرخأ)

ความว่า “ผู้ใดได้ตายไปโดยมพินัยกรรมไว้ เขาก็ได้ตายไปบน
ี
็
ี
หนทางและแนวทาง และตายไปโดยเปนผู้ย าเกรง และมกะล ี
มะฮฺ และได้ตายไปโดยเขาได้รบการอภัยโทษ”
ั
(Ibn Majah, 1997: 2701)

ื
ี
นอกเหนอจากน้แล้ว การท าพินัยกรรมนั้นไม่ว่าจะเปนพินัยกรรมแบบค าพูดท ี่
็
ชัดเจนหรอคลมเครอ หรอพินัยกรรมทเปนลายลักษณอักษร จะต้องมพยานรเหนสองคนข้นไป โดย
้
ู
ื
ื
็
ึ
ี่
์
็
ื
ี
ุ
ื่
็
มเงอนไขว่าพยานนั้นจะต้องด ารงตนเปนผู้ทมคณธรรม
ี
ี่
ุ
ี
อัลลอฮฺ ได้ตรสว่า
ั

ِ
ِ
ِ
َّ
تومْ لا مكا د حاأ رضح اذإ مُ كني ب ةداهش اونمآ نيذلا اهُّ ياأ يا ﴿
ُ
ُ
ا
ا
ا ا ا
ا ا
ْ ْا ا ا ا ُا ا
ُ ْا ُ
ِ ِ
ِ
ِ
ِ ٍ
﴾ مُ كنم لدع اوذ نانْ ثا ةَّ يصوْ لا ينح
ْ
ا ا
ا ا
ْ
ْ ا ا
(٦٠١ ةيآ نم ءزج : ةدئالما)