Page 72 - 054

51

ิ
ิ
ึ
ั
ส่วนพินัยกรรม (ةيصولا) ตามหลักศาสนา หมายถง การสละกรรมสทธ์ในทรพย์สน
ิ
ฺ
ึ
่
ี
ี
ี
ี
ี
ี
ี
ี่
ี
ี
ซงจะมผลภายหลังเสยชวิตไปแล้วเรยกการสละน้เรยกว่า วะศยะฮ เพราะความดทผู้ท าวะศยะฮ ได้
ฺ
ฺ
ุ
ุ
ึ
ท าไว้ในดนยาน้ จะส่งผลไปถงเขาในอาคเราะฮฺ (อรณ บญชม, ม.ป.ป.5: 30) ค าว่า วะศยะฮ ตาม
ี
ี
ุ
ี
่
ี
ี่
ื
ิ
ึ
ึ
ิ
ึ
่
ื
์
่
ึ
ิ
ศาสนบัญญัตยังหมายถง การทคนๆหนงได้เอาส่งหนง หรอหน้สน หรอผลประโยชนอย่างหนง
ื
ี
ึ
ี่
่
ให้แก่อกคนหนง โดยทผู้รบการสั่งเสย หรอผู้รบพินัยกรรมนั้นจะได้ครอบครองของส่งนั้น หลังจาก
ิ
ั
ี
ั
็
ี
ี
ฺ
ผู้ท าพินัยกรรมได้เสยชวิตไปแล้ว (ซัยยิด ซาบก, 2549: 5/507) นอกจากน้แล้ว วะศยะฮ ยังเปนค าสั่ง
ี
ิ
ี
ั
ิ
ี
ั
ิ
ื
ั
ิ
ื่
ิ
ื
เสยเพื่อยกทรพย์สนหรอแบ่งทรพย์สนของตนให้แก่ผู้อน หรอการให้ทรพย์สนเพื่อบรจาคทาน
ี
หลังจากการเสยชวิตของตน (อับดลวะฮาบ เฮาวาส, 2555: 243)
ุ
ี
ึ
ิ
ื
่
ึ
่
ื
ิ
ิ
ั
ุ
พินัยกรรม คอ การกระท าส่งหนงเพื่อยกทรพย์สน หรอสทธ์ ิของบคคลหนงให้กับ
ิ
ี
ี
ื่
ื
ิ
ี่
ผู้อน หรอโอนกรรมสทธ์ ิโดยทสามารถด าเนนการได้ภายหลังจากทได้เสยชวิตไปแล้ว (Al–Jaziri,
ี่
็
ี่
่
ื่
ึ
n. d.: 315)ดังนั้นพินัยกรรมนั้นเปนการกระท าของผู้หนงทได้มอบให้แก่ผู้อนด้วยความสมัครใจ ใน
ี่
ื
ี่
ุ
็
์
ส่งทเปนวัตถหรอผลประโยชน ซงจะมผลภายหลังจากทผู้ท าพินัยกรรมได้เสยชวิตลง (Ahmad
ี
ี
ี
ิ
่
ึ
Rofiq, 2000: 439)

2.2.2 บทบัญญัติ และกฎเกณฑของพินยกรรมในอิสลาม
์
ั

ิ
ู
ิ
ึ
่
ี่
พินัยกรรม เปนส่งทถกบัญญัตไว้ในหลักการศาสนา ซงมหลักฐานปรากฏทั้ง จาก
็
ี
ุ
ฺ
ุ
ิ
ฺ
อัลกุรอาน สนนะฮ การกระท าของเศาะหาบะฮ และมตของปวงปราชญ์ (อรณ บญชม, ม.ป. ป.:
ุ
ั
5/31) หลักฐานจากอัลกุรอานอัลลอฮฺ ได้ตรสว่า

ِ
ِ
ِ
ِ
ةَّ يصوْ لا ايْخ ا كر ت نإ تومْ لا مكا د حاأ رضح اذإ مُ كيا لع بتك ﴿
ا
ً
ُ
ُ
ُ
ا
ا
ا ا ا
ا ْا ا
ُ ْا ُ
ْ ْ ا ا
ِ ِ
ِ
ِ
ِ ِ
﴾ ينقَّ تمْ لا ىا لع اقح فورعمْ لبِ ينبر قلأاو ِ نيدلاوْ لل
ا ًّ
ْ
ُْ ا ا ا ا ْ ا
ا
ا ُ
ا
(٦٨٠ : ةرقبلا)

ความว่า “การท าพินัยกรรมให้แก่ผู้บังเกิดเกล้าทั้งสอง และ
ิ
ี่
ิ
บรรดาญาตทใกล้ชดโดยชอบธรรมนั้นได้ถก าหนดข้นแก่พวก
ู
ึ
่
ึ
ื่
เจ้าแล้ว เมอความตายได้มายังคนหนงคนใดในพวกเจ้า หากเขา
ิ
ได้ท้งทรพย์สมบัตไว้ ทั้งน้เปนหน้าทแก่ผู้ย าเกรงทั้งหลาย”
ิ
ั
ี่
็
ี
ฺ
(อัลบะเกาะเราะฮ: 180)