Page 15 - 049
P. 15

1



                                                             บทที่ 1

                                                             บทนา



                                                  ั
                       ความเปนมาของปญหาและปญหา
                                        ั
                              ็

                                 การพัฒนาประเทศให้คนในสังคมอยู่ร่วมกันอย่างสงบสข ภายใต้กระแส
                                                                                ุ
                                                                        ี่
                                                                   ั
                             ี่
                                                                                    ็
                                                                                                ิ
                       การเปลยนแปลง ทั้งภายในและภายนอกประเทศทปรบเปลยนอย่างรวดเรวในยุคโลกาภวัฒน์
                                                                 ี่
                                                                                                  ิ
                                       ี
                                                                      ี
                                                            ็
                                                                     ี่
                       ในสภาพสังคมอันมความสลับซับซ้อนและเปนสังคมทมความแตกต่างทางค่านยม ทัศนคต ภาษา
                                                                                        ิ
                                                                    ์
                                                                    ุ
                                                           ุ
                                                                ิ
                                                                      ี่
                                                                        ุ
                       ศาสนา ความต้องการ ผลประโยชน์ และกล่มชาตพันธ ทกล่มผลประโยชน์ต่างๆ พยายามด ารงและ
                                      ็
                                                ์
                               ึ
                               ่
                        ั
                       รกษาไว้ซงความเปนอัตลักษณของกล่มตนเอง จนน าไปส่ความขัดแย้ง (พระมหาหรรษา, 2554)
                                                      ุ
                                                                       ู
                                                                                            ึ
                                  ็
                                                                                              ี
                                       ึ
                                       ่
                       สถานศกษาเปนหนงในสถาบันหลักทางสังคม ทไม่อาจหลกเลยงความขัดแย้งได้ ซงมพื้นฐานจาก
                                                                           ี่
                             ึ
                                                                        ี
                                                               ี่
                                                                                            ่
                                                                      ั
                                                                           ิ
                                                                         ้
                                                                ็
                                                             ิ
                       ความขัดแย้งระหว่างบคคล อันเกิดจากความคดเหน การรบร ส่งจูงใจ ความคาดหมาย และ
                                         ุ
                                                                         ู
                                                 ิ
                                                                                         ึ
                                                                ์
                                                      ิ
                                                                               ิ
                                   ี่
                       ผลประโยชน์ทแตกต่างกัน (เสรมศักด์ วิศาลาภรณ, 2534) ในการบรหารสถานศกษา ความขัดแย้ง
                                                                       ึ
                                                                                                        ื
                                                                                ิ
                                                       ื่
                           ิ
                              ี่
                        ็
                                 ิ
                                            ิ
                       เปนส่งทผู้บรหารต้องเผชญหน้าและเมอความขัดแย้งเกิดข้นแล้ว ผู้บรหารก็ไม่สามารถเพิกเฉย หรอ
                       ท าเปนไม่สนใจ และปล่อยให้เหตการณต่างๆ รนแรงข้นโดยไม่ได้รบการแก้ไข (รตนาภรณ
                                                                                                   ์
                                                                                           ั
                                                              ุ
                           ็
                                                                    ึ
                                                        ์
                                                                               ั
                                                   ุ
                       วัฒนศัพท์ และวันชัย วัฒนศัพท์, 2548)
                                                                                                    ั
                                                                                                ี่
                                 ฉะนั้นหากจะแก้ไขความขัดแย้งโดยการท าให้ความขัดแย้งลดลง ควรเน้นทการรกษา
                       มนษยสัมพันธให้คงอยู่ในระดับหนงแล้วจงด าเนนการแก้ไข ซงเปนหน้าทของผู้บรหารสถานศกษา
                                                                                     ี่
                                                                                            ิ
                                                                           ึ
                                                                           ่
                                                                             ็
                         ุ
                                                               ิ
                                                                                                      ึ
                                                    ึ
                                                    ่
                                   ์
                                                          ึ
                                                                                                 ู
                                                                                       ิ
                                      ิ
                       โดยตรง (เสนาะ ตเยาว์, 2546) จากผลการวิจัยของ Thomas (1972) พบว่า ผู้บรหารระดับสงและ
                                               ึ
                       ระดับกลางใช้เวลาประมาณถงรอยละ 20 ของเวลาท างานเพื่อจัดการกับความขัดแย้งในองค์กร และ
                                                 ้
                                                                              ็
                       ในระยะเวลาต่อมาผลงานวิจัยของ Alexander (1983) ยังแสดงให้เหนว่า ผู้บรหารระดับสงใช้เวลา
                                                                                                ู
                                                                                      ิ
                                 ้
                                                                                              ึ
                                                                          ิ
                       เพิ่มข้นเปนรอยละ 25 ในการจัดการกับความขัดแย้ง ส่วนผู้บรหารระดับกลางใช้เวลาถงรอยละ 30
                           ึ
                              ็
                                                                                                ้
                                                                                    ั
                       ในการจัดการกับความขัดแย้ง ความขัดแย้งทเกิดขั้นในองค์กร หากไม่ได้รบการแก้ไขจะก่อให้เกิด
                                                            ี่
                                   ื่
                        ั
                                                          ิ
                                                                                 ึ
                                                                        ้
                                                                                              ุ
                                             ิ
                       ปญหาความเสอมประสทธภาพด้านการบรหารงานลงกว่ารอยละ 50 ข้นไป (เอกชัย บญยาธษฐาน,
                                          ิ
                                                                                                   ิ
                                                                  ี่
                                                                      ็
                                                                                    ี่
                                       ิ
                                                      ึ
                       2555) ดังนั้นการบรหารความขัดแย้งจงเปนภารกิจทจ าเปนของผู้บรหารทจะน าพาองค์กรไปส่ ู
                                                         ็
                                                                               ิ
                        ้
                                ี่
                       เปาหมายทก าหนดไว้
                                                 ็
                                                                                           ื่
                                      ี่
                                 จากทกล่าวมาจะเหนว่าผู้บรหารเปรยบเสมอนหัวใจของทกองค์กร เนองจาก
                                                                                 ุ
                                                                     ื
                                                               ี
                                                        ิ
                                              ี
                                                                    ็
                       การตัดสนใจของผู้บรหารมส่วนเกี่ยวข้องกับความส าเรจหรอล้มเหลวขององค์กร โดยเฉพาะ
                              ิ
                                                                        ื
                                         ิ
                                   ี
                                                ู
                                  ี่
                       สถานการณทมความแปรผันสงอย่างในปจจบัน ซงไม่ใช่เพียงแต่การแก้ปญหาความขัดแย้งเท่านั้น
                                 ์
                                                                ึ
                                                                                    ั
                                                                ่
                                                         ั
                                                           ุ
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20