Page 82 - 022

82

ี
2.4.3 วิวัฒนาการศาสตรสเราะฮ
์
์
ื่
ี
ี
ิ
ศาสตรสเราะฮ์มการวิวัฒนาการเหมอนกับศาสตรแขนงอนๆ ในอสลาม โดยมจดเร่มต้น
ุ
ี
์
ื
์
ิ
ี
ี
์
ื่
ี
ี
็
จากศาสตรหะดษและได้มการพัฒนาเรอยๆ ภายใต้ระเบยบวิธเฉพาะของตนเองจนสเราะฮ์กลายเปน
ี
ี
์
่
ี่
์
ศาสตรทสมบูรณแขนงหนงในอสลาม ยะตม (Yatim, 1997: 199) ได้แบ่งยุคนักปราชญ์สเราะฮ์ใน
ี
ึ
ิ
็
ื
ี
ยุคต้นออกเปน 3 ยุคดังน้ คอ
ี
์
็
ี
์
ี่
ี
1. ยุคการเปลยนผ่านจากศาสตรหะดษเปนศาสตรสเราะฮ์ นักปราชญ์ในยุคน้ประกอบด้วย
ุ
ี
ุ
ิ
ี
ุ
ุ
อะบาน อบน อษมาน อบน อัฟฟาน (เสยชวิตป ฮ.ศ. 105) อรวะฮ์ อบน ซบัยร (เสยชวิตป ฮ.ศ. 92)
ี
ิ
ุ
ี
ิ
ี
์
ี
ุ
ิ
ี
ุ
ุ
ฺ
ุ
ุ
ิ
ี
ี
ิ
ี
็
์
ี
ชะรอหบล อบน สะอด อบน สะอด์ อบน อบาดะฮ์ (เสยชวิตป ฮ.ศ. 123) เปนต้น
ื่
2. ยุคทเร่มมการนพนธสเราะฮ์แยกออกจากศาสตรอนๆ นักปราชญ์ในยุคน้ประกอบด้วย
์
ิ
ี
์
ี
ี
ี่
ิ
ุ
ิ
ิ
ิ
ุ
์
ุ
ุ
์
อับดลลอฮ อบน อบู บักร อบน หัซม์ (เสยชวิตป ฮ.ศ. 135) อาศม อบน อัมร อบน กอตาดะฮ์
ี
ี
ุ
ฺ
ิ
ี
ิ
ุ
(เสยชวิตป ฮ.ศ. 120) และอบน ชฮาบ อัลซฮรย์ (เสยชวิตป ฮ.ศ. 123) เปนต้น
ิ
ี
ุ
ี
ี
ี
ี
็
ิ
ี
ี
ิ
ี
ี
3. ยุคทศาสตรสเราะฮ์เร่มมการแพร่ขยายอย่างกว้างขวาง นักปราชญ์ในยุคน้ประกอบด้วย มู
ี่
์
ี
ี
ิ
ุ
ุ
ี
ี
ุ
ิ
ุ
ุ
ี
ิ
ี
ี
ิ
ซา อบน อกบะฮ์ (เสยชวิตป ฮ.ศ. 141) มหัมมัด อบน อสหาก อบน ยะสาร (เสยชวิตป ฮ.ศ. 152)
ี
็
และอัลวากิดย์ (เสยชวิตป ฮ.ศ. 207) เปนต้น
ี
ี
ี
ิ
ี
ุ
ุ
ในบทน าของต าราตะฮ์ซบ สเราะฮ์ อบน ฮชาม ( ) อับดสสะลาม ฮา
ิ
ี
ี
ี
็
ู
รนได้แบ่งนักเขยนสเราะฮ์ในยุคต้นออกเปนสามยุค ดังน้ (Harun, 1985: 8-9)
ี
ิ
์
ี
นักสเราะฮ์ยุคแรก นักปราชญ์ทส าคัญในยุคน้ประกอบด้วยอรวะฮ์ อบน ซบัยร (เสยชวิตป ี
ุ
ุ
ุ
ี่
ี
ี
ี
ุ
ฮ.ศ. 92) อะบาน อบน อษมาน (เสยชวิตป ฮ.ศ. 105) วะฮับ อบน มนับบฮ์ (เสยชวิตป ฮ.ศ. 110) ชะ
ี
ี
ุ
ี
ิ
ิ
ี
ี
ี
ุ
ิ
ุ
ี
ี
ุ
ุ
ิ
ี
์
ี
ิ
ี
ี
ี
รอหบล อบน สะอด อบน สะอด์ (เสยชวิตป ฮ.ศ. 123) อบน ชฮาบ อัลซฮรย์ (เสยชวิตป ฮ.ศ. 123)
ิ
ุ
ี
ิ
ุ
ฺ
ี
ี
ุ
ี
ิ
ี
ฺ
ุ
ิ
์
ุ
และอับดลลอฮ อบน อบู บักร อบน หัซม์ (เสยชวิตป ฮ.ศ. 135) ผลงานสเราะฮ์ทั้งหมดของบรรดา
ี
ั
ู
ุ
นักปราชญ์เหล่าน้ ีได้สญหายไปกับกาลเวลา ในปจจบันยังไม่ปรากฏนักวิชาการท่านใดค้นพบ
ึ
่
ยกเว้นบางส่วนของต าราสเราะฮ์ของวะฮับ อบน มนับบฮ์ซงได้ค้นพบและถกเก็บรกษาไว้ใน
ุ
ั
ี
ิ
ิ
ู
ุ
์
ิ
ี
ุ
ื
ห้องสมดในเมองไฮเดลเบรกประเทศเยอรมัน อย่างไรก็ตามผลงานสเราะฮ์ของบรรดานักปราชญ์
ิ
์
ั
ุ
ิ
เหล่าน้ ีได้รบการอ้างองจากบรรดานักประวัตศาสตรในร่นต่อมาอย่างมากมาย เช่นในต ารา
ิ
ี
็
์
ประวัตศาสตรของอัลฏอบะรย์ เปนต้น
ี
ิ
ุ
ี
ี
ุ
ี่
ื
นักสเราะฮ์ยุคทสอง ซงประกอบด้วยนักปราชญ์ทส าคัญ คอมูซา อบน อกบะฮ์ (เสยชวิตป
ี่
ี
ึ
่
ี
ี
ฮ.ศ. 141) มะอ์มัร อบน รอชด (เสยชวิตป ฮ.ศ. 150) และมหัมมัด อบน อสหาก (เสยชวิตป ฮ.ศ. 152)
ุ
ุ
ี
ิ
ี
ิ
ี
ี
ิ
ิ
ุ
ี่
ี
ื
ึ
่
ี่
ี
ิ
นักสเราะฮ์ยุคทสาม ซงประกอบด้วยนักปราชญ์ทส าคัญดังน้ ีคอ ซยาด อัลบักกาอย์
ี
ี
ี
ี
ี
ี
ุ
ุ
ิ
(เสยชวิตป ฮ.ศ. 183) อัลวากิดย์ (เสยชวิตป ฮ.ศ. 208) อบน ฮชาม (เสยชวิตป ฮ.ศ. 218) และมหัมมัด
ิ
ี
ี
ี
ี
ฺ
ี
อบน สะอด์ (เสยชวิตป ฮ.ศ. 230)
ี
ี
ุ
ิ