Page 77 - 022

77

ี
ิ
ี
ี่
พวกเขา นอกจากน้ท่านนบ  ยังได้ก าชับให้ประชาชาตมสลมทเกิดในยุคหลังนอกจากให้ยึดมั่น
ิ
ุ
ุ
ิ
ี
ี
ในสนนะฮ์ของท่านนบ  แล้ว ยังให้เจรญรอยตามแนวทางของเศาะหาบะฮ์อกด้วย ซงแสดงให้
่
ึ
็
ี
็
ั
เหนอย่างชัดเจนว่าท่านนบ  ได้ให้การรบรองความเปนอะดาละฮ์ของบรรดาเศาะหาบะฮ์ของท่าน
3) หลักฐานจากมตินกปราชญมุสลิม
ั
์
ึ
ู
ฺ
ิ
ี
ี่
อับดลลอฮ อบน มัสอดได้กล่าวถงเศาะหาบะฮ์ว่า พวกเขาเปนผู้ทมจตใจทงดงามทสด มี
ุ
ี่
็
ุ
ุ
ิ
ี่
ี
็
ุ
ึ
ี่
ุ
ี่
ิ
็
ี
ี่
ความรล าลกทสด และเปนผู้สมถะเรยบง่ายทสดในประชาชาตน้ พวกเขาเปนผู้ทพระองค์อัลลอฮ ฺ
้
ู
็
่
ทรงคัดสรรให้เปนเศาะหาบะฮ์ของรสลของพระองค์ และให้เปนผู้ธ ารงไว้ซงศาสนาของพระองค์
ึ
ู
็
ิ
ิ
ึ
พวกเจ้าทั้งหลายพึงตระหนักถงสทธของบรรดาเศาะหาบะฮ์ และจงยึดมั่นในทางน าของพวกเขา
ี
ี่
ี่
ทั้งน้เพราะว่าพวกเขาอยู่ในแนวทางทเทยงตรง (Ibn Taymiyah, 2005: 4/85)
อบน ตัยมยะฮ์ ได้อ้างค าพูดของอมาม อะหมัด ทได้กล่าวถงการยึดมั่นในแนวทางของเศาะ
์
ี่
ิ
ิ
ิ
ึ
ุ
ิ
ี่
หาบะฮ์ว่า “พื้นฐานหลักของสนนะฮ์ในทัศนะของพวกเราคอ การยึดมั่นในส่งทมอยู่ในเศาะหาบะฮ์
ี
ื
ุ
ี
ของท่านนบ ” (Ibn Taymiyah, 2005: 4/94)
ิ
ุ
ี
ี
อบน กะษร (1996: 500) และอบน หะญัร อัลอัสกอลานย์ (1853: 1/6-7) ได้กล่าวไว้ว่า
ิ
ุ
็
ุ
ุ
้
“อะฮ์ลสสนะฮ์ วัลญะมาอะฮ์ต่างเหนฟองต้องกันว่าบรรดาเศาะหาบะฮ์ทกท่านล้วนมสถานภาพ
ี
ุ
็
เปนอะดาละฮ์”
ิ
็
็
ุ
ิ
นักปราชญ์มสลมส่วนใหญ่เหนว่าความประเสรฐของบรรดาเศาะหาบะฮ์นั้นไม่ได้เปนเพียง
ี
ี
ี
็
เพราะว่าพวกเขาได้มโอกาสเหนท่านนบ  หากแต่พวกเขาได้ร่วมพิทักษ์ปกปองท่านนบ  พวก
้
เขาได้น าหน้าในการอพยพหรอให้ความช่วยเหลอแก่ท่านนบ  พวกเขาเปนผู้ดแลรกษา
ื
ั
ู
ี
็
ื
ู
ี
ี
ิ
่
ึ
ุ
ั
บทบัญญัตชะรอะฮ์ ซงพวกเขารบโดยตรงจากท่านนบ  และได้เผยแผ่ส่ชนร่นหลังจากพวกเขา
็
ี่
ิ
ิ
ี
ุ
ี
ี
ไม่มชนร่นหลังคนใดทสามารถเทยบเคยงความดกับพวกเขาได้ ทั้งน้เพราะว่าพวกเขาเปนผู้รเร่มใน
ี
ี
ุ
ี่
ี
ี
ุ
ั
ี่
ุ
ิ
ุ
ิ
คณงามความดทั้งหมดทกล่าวมาน้ ี ผู้รเร่มย่อมจะได้รบผลบญในความดงามทบคคลร่นหลังได้
ปฏบัตตามพวกเขาโดยไม่ได้ยิ่งหย่อนในผลบญแต่ประการใด ด้วยเหตน้ความประเสรฐของบรรดา
ุ
ี
ุ
ิ
ิ
ิ
เศาะหาบะฮ์จงประจักษ์อย่างจัดเจน (Ibn Hajar, 2005: 8/318)
ึ
ุ
ิ
็
ื่
ิ
์
ิ
บรรดาเศาะหาบะฮ์เปนสอกลางในการเผยแผ่สาสนแห่งอสลามให้แก่ประชาชาตมสลมใน
ี
ุ
ุ
ร่นต่อมา ด้วยความอตสาหะบากบั่นของบรรดาเศาะหาบะฮ์ท าให้อัลกุรอาน อัลหะดษ บทบัญญัต ิ
ุ
ี
ึ
ต่างๆ ของชะรอะฮ์ ตลอดจนสนนะฮ์ต่างๆ ของท่านนบ  สามารถสบทอดจนถงมอเราได้ในทก
ี
ื
ื
ุ
้
วันน้อย่างครบถ้วน หากไม่มเศาะหาบะฮ์เราไม่สามารถรบรใดๆ เกี่ยวกับอสลามเลย การกล่าวราย
ี
้
ู
ั
ี
ิ
ั
็
ื
ิ
ต่อเศาะหาบะฮ์หรอไม่ยอมรบความเปนอะดาละฮ์ของเศาะหาบะฮ์ย่อมเปนการปฏเสธพจนารถของ
็
ฺ
ี
ี่
็
พระองค์อัลลอฮทได้ยกย่องพวกเขาไว้ในอัลกุรอาน และเปนการไม่ยอมรบหะดษของท่านนบ  ท ี่
ั
ี
ึ
ิ
ได้ยกย่องและกล่าวถงความประเสรฐของพวกเขา อกทั้งเปนการขัดแย้งกับมตเอกฉันท์ของบรรดา
ี
็
ิ