Page 76 - 022
P. 76
76
ิ
ี
1
ั
ของคลาฟาอ อรรอชดน ทไดรบทางน า เจาจงกัดมันไว (ยดมั่น) ดวยฟนกราม และ
ุ
์
ี่
ึ
้
ั
้
้
ั
้
เจาทงหลายจงหางไกลจากอตรกรรมทงหลาย แทจรงอตรกรรมทงหลายจะน ามา
ั้
ั้
่
ุ
ิ
้
ุ
ิ
ั้
ิ
้
ึ่
ซงการหลงทาง” (Ibn Majah: 42)
2
้
ี
้
ื
ี
ท่านนบ ได้สั่งห้ามด่าทอ หรอใส่รายปายสต่อบรรดาเศาะหาบะฮ์ของท่านโดยกล่าวไว้
ความว่า
่
้
ั
้
่
่
่
์
“พวกเจาอยาดาทอบรรดาเศาะหาบะฮของฉน พวกเจาอยาดาทอบรรดาเศาะหาบะฮ ์
่
่
ั
ี
์
ิ
ั
ของฉน ฉนขอสาบานตอพระเจาผูซงชวตของฉนอยูพระหตของพระองควา หาก
่
้
้
ั
ั
ึ่
ุ
่
ิ
ุ
ึ่
้
พวกทานคนหนงคนใดไดบรจาคทองค าปรมาณเทากับขนาดภูเขาอหด พวกทานก็
่
ิ
่
ี
ยังไมถงระดับความดของพวกเขาแมเพยงครงหนงก็ตาม” (Muslim: 2540)
ึ่
ึ
ึ่
้
ี
่
ุ
ิ
ิ
ุ
นอกจากน้ในรายงานของมสลมซงรายงานจาก อบู บรดะฮ์ รายงานจากบดาของเขากล่าว
ึ
ี
่
ไว้ความว่า
ิ
ู
“พวกเราไดละหมาดมัฆรบกับทานรสล ่ ่
จากนั้นพวกเรากลาววา พวกเราควรนั่ง
้
่
้
ี
ี
่
่
ี่
ี
และพวกเราก็นั่งอยูทนั้น
รอทน้จนกวาจะละหมาดอซาพรอมกับทานนบ ่ ี่
ออกมาพรอมกับกลาวแกพวกเราวา “พวกเจายังอยูทน้อก
จนกระทงทานรสล ้ ่ ่ ่ ้ ่ ี่ ี ี
่
ั่
ู
่
ื
ิ
หรอ” พวกเราตอบแกทานวา “โอทานรสลุลลอฮ พวกเราไดละหมาดมัฆรบกับ
่
ู
ฺ
้
่
่
้
่
่
ี
ทาน แลวพวกเราก็คยกันวา เราควรนั่งรอทน้จนกวาจะไดรวมละหมาดอซากับ
ี่
่
้
้
ี
ุ
่
ทาน” ทานนบ กลาววา “พวกเจาท าดแลว ท าถูกตองแลว” ทานรสลก็เงยหนา
้
ี
้
้
ู
่
่
่
่
้
่
ี
้
ี
่
สทองฟา ซงทานเคยกระท าเชนน้เสมอ พรอมกับกลาววา “บรรดาดวงดาวนั้น
ู
้
่
้
่
่
่
้
ึ่
เปนอะมานะฮแกทองฟา เมอดวงดาวหายลับไป ทองฟาก็จะมาแทนท ฉนก็
็
ี่
ั
์
้
้
้
ื่
้
่
เปนอะมานะฮแกบรรดาเศาะหาบะฮของฉน เมอฉนเสยชวตไป บรรดาเศาะ
็
ี
ั
์
่
ั
ิ
ื่
ี
์
้
ั
ี่
ั
หาบะฮของฉนก็จะมาแทนทฉนตามทสญญาไว และบรรดาเศาะหาบะฮของฉนก็
ั
ี่
ั
์
์
ี
ิ
ั
ี
์
่
ื่
ั
เปนอะมานะฮแกประชาชาตของฉน เมอบรรดาเศาะหาบะฮของฉนเสยชวตไป
์
็
ิ
้
ี่
ประชาชาตของฉนก็มาแทนทตามทไดสญญาไว” (Muslim: 2531)
ั
ี่
ั
ิ
้
ี่
ี
ึ
ี
ี
จากหะดษทกล่าวมาทั้งหมดข้างต้นเปนส่วนหนงของหะดษอกหลายๆ บททท่านนบ ได้
ี่
็
่
ี
ู
ุ
ึ
ี่
ิ
ื่
ยกย่องและกล่าวถงความประเสรฐของบรรดาเศาะหาบะฮ์ อันเนองจากคณธรรมอันสงส่งทอยู่ในตัว
1 ค าว่า “คลาฟาอ์ อัรรอชดน” ในหะดษบทน้บางทัศนะเหนว่าหมายถงคลาฟะฮ์ อัรรอชดะฮ์ทั้ง 4 คอเคาะลฟะฮ์ อบ
ิ
ี
ิ
ู
็
ื
ึ
ิ
ุ
ี
ี
ี
ึ
บักร, เคาะลฟะฮ์อุมัร, เคาะลฟะฮ์อษมาน และเคาะลฟะฮ์อะล แต่บางทัศนะเหนว่าหมายถงผู้น าของชาวมุสลม
ิ
ี
ี
ี
ี
ุ
์
็
ึ
่
ี่
ี
่
ี
้
ทั้งหมด ซงท าหน้าทเปนตัวแทนของท่านนบ ในการด ารงไว้ซงคณธรรม ปกปองศาสนา และช้น าประชาชาต ิ
็
ึ
ุ
ู
ไปส่แนวทางทถูกต้อง (Ibn Majah, 1997: 1/32 อ้างองหมายเลข 1)
ี่
ิ
2
ี
์
ิ
ี
ี
็
อัลอัลบานย์วินจฉัยว่าเปนหะดษศอฮห (Ibn Majah, 1997: 1/32)
