Page 69 - 022

69

ี
ื
ี่
ี
ี
รายงานหะดษจากท่านนบ  และผู้ทเคยเข้าร่วมสงครามหรอไม่ได้เข้าร่วมสงครามกับท่านนบ 
ี่
็
ื
ุ
(Ibn Hajar, 1853:1/4) กล่าวโดยสรปแล้วผู้ทจะถอว่าเปนเศาะหาบะฮ์ของท่านนบ  จะต้องม ี
ี
ี
ุ
ื
ื
คณลักษณะอย่างน้อย 3 ประการดังน้ คอ 1)ได้พบเหนท่านนบ  2) เข้ารบนับถอศาสนาอสลาม
ิ
ั
ี
็
ี
ี
็
ี่
ี่
ึ
ิ
็
ุ
และ 3) เสยชวิตในสภาพทเปนมสลม ค าว่าเศาะหาบะฮ์นั้นหมายรวมถงเศาะหาบะฮ์ทั้งทเปนชาย
็
์
ี่
็
ี
ั
ี
ู
ั
และเปนสตรด้วย ส าหรบเศาะหาบะฮ์ทเปนสตรนั้นในภาษาอาหรบในรปเอกพจนใช้ค าว่าเศาะหาบ ี
ยะฮ์ ( ) ส่วนในรปพหพจน์ใช้ค าว่าเศาะหาบยาต ( )
ู
ู
ี
ิ
อบน หะญัร อัลอัสกอลานย์ (Ibn Hajar, 1853:1/5-6) ได้ก าหนดกฎเกณฑ์และวิธการใน
ี
ุ
ี
ื
็
ุ
็
ี่
1
การยืนยันความเปนเศาะหาบะฮ์แต่ละท่านดังน้ ี คอ 1) ด้วยสายรายงานทเปนตะวาตร 2) ด้วย
ี
ชอเสยงราลอเปนทรจักกันว่าเปนเศาะหาบะฮ์ 3) ด้วยรายงานจากเศาะหาบะฮ์ด้วยกันทยืนยันว่าเขา
็
ู
้
ี่
ี่
ื่
ื่
่
็

ื่
ั
ิ
เปนเศาะหาบะฮ์ หรอรายงานจากตาบอน ทได้รบการรบรองจากคนอนๆ 4) ด้วยการอ้างตัวเองว่า
ี
ั
ี่
2
็
ื
ี
็
ี
็
ี
ี
ี
เปนเศาะหาบะฮ์ ทั้งน้ปรากฏชัดว่าเปนผู้ทมชวิตร่วมสมัยกับท่านนบ  และเปนผู้ทมอะดาละฮ์
ี่
็
ี

้
ั
2.3.2 จานวนและล าดับชนของเศาะหาบะฮ ์
ื่
็
นักปราชญ์มสลมมทัศนะแตกต่างกันในเรองจ านวนของเศาะหาบะฮ์ทั้งหมดและเปนเรอง
ุ
ี
ิ
ื่
ึ
ี่
ู
ี
ี่
ุ
้
ี
ี่
ทยากมากทจะรถงตัวเลขทแน่นอนของเศาะหาบะฮ์ อัลคอฏบ อัลบัฆดาดย์รายงานจากอบู ซรอะฮ์
3
ี
อัลรอซย์ ( ) เล่าว่า จ านวนเศาะหาบะฮ์ในวันทท่านนบ  เสยชวิตนั้นมทั้งหมด
ี
ี
ี
ี่
ี
่
่
ึ
ี่
็
ื่
ี่
ี
ึ
่
ึ
หนงแสนหนงหมนสพันคน ซงเข้าใจว่าเปนตัวเลขเฉพาะเศาะหาบะฮ์ทได้รายงานหะดษเท่านั้น
ี
์
(Al-Khatib al-Baghdadi, 1996: 2/447) ในขณะทศ็อฟยุเราะหมาน อัลมบารอกฟูรย์ ได้น าเสนอ
ี่
ุ
ตัวเลขจ านวนเศาะหาบะฮ์ทเข้าร่วมพิธฮัจญ์ อัลวะดาอ์ (พิธฮัจญ์อ าลา) พรอมกับท่านนบ  มี
ี
้
ี
ี่
ี
ึ
ึ
จ านวนถง 124,000-144,000 คน (Al-Mubarakfuri, 1997: 459) ซงหมายความว่าเศาะหาบะฮ์ของ
่
ิ
ท่านนบ  ทั้งหมดจะต้องมมากกว่าน้ ส าหรบเศาะหาบะฮ์คนแรกก็คอ ท่านหญงคอดญะฮ์ บนต์ ค ุ
ี
ิ
ี
ื
ี
ั
ี
ิ
ิ
ิ
ั
ี
ี
ื
ี่
วัยลด (Ibn Sa’d, 1990: 8/13) ส่วนเศาะหาบะฮ์คนสดท้ายทเสยชวิตคอ อบู อัลฏฟยล์ อามร อบน ุ
ุ
ุ
์
ุ
ิ
่
ิ
ึ
วาษละฮ์ ( ) ซงรายงานจากวะฮับ อบน ญรอยร อบน หาซม (
ิ
ุ
็
ุ
ิ
ี
) เล่าว่าอบู อัลฏฟยล์เสยชวิตในป ฮ.ศ. ท 110 (Ibn Hajar, 1853: 7/110)
ี
ี
ี่
ั
ุ

1
ู
หมายถงการรายงานด้วยหม่คนจ านวนมากโดยไม่สามารถสันนษฐานว่าคนเหล่านั้นรวมหัวกันกล่าวเท็จ
ึ
ิ
2 ตาบอน หมายถงมุสลมทได้พบเจอกับเศาะหาบะฮ์ของท่านนบ  แต่ไม่ได้พบเจอกับท่านนบ  โดยตรง
ี
ิ
ี
ี่
ึ
ิ
ี
3
ี
ื่
ุ
ี
ิ
ี
ุ
ฺ
มชอจรงว่าอุบัยดลลอฮ อบน อับดลกะรม อบน ยะซด อบน ฟรรค อัลมัคซมย์ ( ) มชวิตระหว่างป ี
ั
ิ
ู
ุ
ุ
ิ
ิ
ู
ุ
ี
ี
ี
ี่
ฮ.ศ. 200- 268 อัลนะสาอย์ กล่าวว่า เปนบุคคลทเชอถอได้ ( ) (Ibn Hajar, n.d.: 3/18-20)
ื่
็
ื
ี