Page 402 - 022

402

ึ
ุ
ี่
ุ
ไปถงหน้าบ้านทพวกนางรวมตัวอยู่ อมัรให้สะลามแก่พวกนางและพวกนางก็ตอบสะลาม อมัรพูด
็
ข้นมาว่า “ขาพเจาเปนตัวแทนของทานรสลุลลอฮมายังพวกเธอทงหลาย” พวกเราตอบว่า “ยนด ี
้
ึ
ฺ
ิ
้
่
ั้
ู
ู
ุ
ั้
ฺ
ั
่
้
้
ฺ
ู
่
ตอนรบทานรสลุลลอฮและตัวแทนของทานรสลุลลอฮ” อมัรกล่าวว่า “ขอใหพวกเธอทงหลายจงให ้
่
ฺ
์
่
์
ิ
่
ี
่
่
ี
ั
่
การบัยอะฮวา จะไมตั้งภาคใดๆ ตอพระองคอลลอฮ จะไมลักขโมย จะไมผดประเวณ จะไมฆาลูกๆ
่
่
ของพวกเธอ จะไมน ามาซงการใสรายโดยการเสกสรรลูกหลงพอใหเปนลูกของเขา จะไมขัดขน
ื
ึ่
่
็
้
้
่
่
์
ค าสงในเรองทดงาม” พวกเรากล่าวว่า “เราใหการบัยอะฮตามนั้น” อมม์ อะฎยะฮ์เล่าอกว่า อมัรได้
ุ
้
ุ
ี
ี
ั่
ื่
ี่
ี
ื
ุ
ยืนมอมาจากนอกบ้านและพวกเราก็ได้ยืนมอออกไปจากในบ้าน และอมัรกล่าวว่า “โอพระองค ์
้
ื
อลลอฮจงเปนสกขพยาน” อมม์ อะฎยะฮ์เล่าต่อว่า อมัรได้สั่งให้พวกเราน าบรรดาหญงสาวและผู้
ี
ุ
ุ
ั
ี
็
ฺ
ั
ิ
ิ
ี
ุ
ทมาประจ าเดอนออกมาในวันอดทั้งสองอด ไม่บัญญัตให้พวกเราออกไปละหมาดญมอัต แต่สั่งห้าม
ี
ื
ี่
1
ิ
พวกเราเดนตามศพเพื่อส่งไปยังสสาน (Ibn Hanbal: 27309 ; Ibn Sa‘d, 1990: 8/4-5)
ุ
ี
ิ
2- รายงานการบัยอะฮ์ของนางอัสมาอ์ บนต์ ยะซด อบน อัลสะกัน อัลอันศอรยะฮ์
ี
ิ
ุ
2
ิ
รายงานจากนางอัสมาอ์ บนต์ ยะซดว่า ท่านรสลลลอฮ  ได้รวบรวมสตรมสลมเพื่อท า
ู
ุ
ี
ฺ
ุ
ี
ิ
่
ี
่
การบัยอะฮ์ นางอัสมาอ์ได้ถามท่านนบ  ว่า “ท าไมทานไดซอนมอของทานจากพวกเราโอทาน
่
้
้
่
ื
ั
ั
ื
่
ั
ั
่
ี
รสลุลลอฮ ?” ท่านรสลลลอฮ  ตอบว่า “ฉนไมจบมอกับสตร แตฉนรบการบัยอะฮของพวกนาง”
ู
ฺ
ุ
์
ู
ฺ
ึ
ุ
ี
ี
ื
่
ึ
ี
ในกล่มนั้นมสตรผู้หนงซงสวมใส่ก าไลมอทั้งสองข้างและแหวนทองค า ท่านนบ  ได้กล่าวแก่นาง
่
ฺ
่
ี
้
์
ว่า “โอแมนาง เธอจะดใจไมถาพระองคอลลอฮทรงประดับประดาเธอดวยก าไลมอและแหวนจาก
ั
้
ื
้
กอนไฟนรกในวันกยามะฮ?” นางกล่าว “ขอความคมครองจากพระองคอลลอฮ โอทานนบ ี
้
้
่
ุ
้
ฺ
ั
์
ิ
์
ี่
ิ
ิ่
้
ของอลลอฮ” นางอัสมาอ์ได้กล่าวแก่หญงคนนั้นว่า “โอนาสาว จงถอดออกสงททานสวมใสอยู”
่
่
่
ั
ฺ
้
นางจงถอดออก... (Ibn Hanbal: 27572)
3
ึ
ิ
ี
ุ
ู
ี
รายงานจากนางอัสมาอ์ บนต์ ยะซดกล่าวอกว่า พวกเราได้ให้การบัยอะฮ์ต่อท่านรสลลลอฮ ฺ
ั
ี่
่
 และท่านได้รบการบัยอะฮ์ของพวกเราตามทอัลกุรอานได้ตรสไว้ความว่า “พวกนางจะไมตั้งภาค ี
ั
ั
่
่
่
ฺ
่
่
ู
้
ใดๆ ตออลลอฮ จะไมลักขโมย จะไมท าช จะไมฆาลูกๆ ของพวกนาง” (Al-Mumtahinah 60: 12)

1
ิ
์
ี
ุ
ี
ชอัยบ์ อัลอัรนะวูตและคณะวินจฉัยว่าเปนหะดษศอฮห (Ibn Hanbal, 2001: 45/298)
็
2
ุ
ิ
ิ
ิ
ี
ิ
ุ
ิ
์
ิ
ื่
ิ
ิ
ชอเต็มของนางคอ อัสมาอ์ บนต์ ยะซด อบน อัลสะกัน อบน รอฟอ์ อบน อัมรอ์ อัลก็อยส อบน ซัยด์ อบน อับดล
ุ
ุ
ุ
ื
ิ
อัชฮัล บางคนกล่าวว่าชอจรงของนางคอ ฟุก็อยฮะฮ์ ส่วนชอเรยกของนางคอ อุมม์ อามร อัลอัชฮะลยะฮ์ หรอบาง
ื่
ิ
ี
ื
ื
ิ
ี
ื่
ื
คนเรยกว่า อุมม์ สะละมะฮ์ (Ibn Sa‘d, 1990: 8/244; Ibn ‘Abd al-Barr, 2006: 2/486; Ibn Hajar, 1853: 8/12)
ี
3
ี่
ื่
ชอัยบ์ อัลอัรนะวูตและคณะวินจฉัยว่าเปนหะดษฎออฟเพราะมสายสบทมชอว่าชะฮร อบน เหาชับ (
ิ
ี
ุ
ี
ี
ิ
์
ื
ุ
ฺ
็
ี
ื
ั
ี
่
็
์
ื
ี
ี่
ิ
ี
ิ
่
ั
) ซงเปนสายสบทฎออฟ ส่วนข้อความทว่า “ฉนไมจบมอกับสตร” เปนศอฮหลฆัยรฮ (Ibn Hanbal, 2001:
ี่
็
ึ
45/554)