Page 265 - 022
P. 265
265
ี
้
ี่
ี
์
ั
ิ
ิ
จากหะดษบทน้ ีแสดงเจตนารมณของท่านนบ อย่างชัดเจนทจะปกปองสทธการรบ
ี่
ฺ
ื
ี่
ุ
ุ
มรดกของบตรสาวของสะอด์ และให้สามารถสบทอดมรดกได้มากทสดเท่าทจะท าได้ แม้ว่าการ
ี่
บรจาคทรพย์เปนส่งทน่าส่งเสรมและเปนสทธอันชอบธรรมของสะอด์ในฐานะทเปนเจ้าของทรพย์
ิ
็
ี่
ิ
ิ
ั
็
ั
็
ิ
ิ
ฺ
ึ
ี่
ิ
แต่อย่างไรก็ตามท่านนบ ไม่สนับสนนให้บรจาคในจ านวนมากโดยทไม่ค านงถงความรสกของ
ู
้
ุ
ึ
ึ
ี
ื
ทายาททจะสบทอดมรดกต่อไป โดยเฉพาะอย่างอย่างยิ่งทายาททเปนสตร ี
ี่
็
ี่
ี
ุ
ฺ
นอกจากน้มรายงานจากญาบร อบน อับดลลาฮ เล่าว่า ภรรยาของสะอด์ อบน อัลรอบอ์น า
ิ
ี
ี
ิ
ุ
ฺ
ิ
ิ
้
ฺ
ุ
ี
ฺ
ู
บตรสาวของสะอด์สองคนเข้าไปพบท่านนบ พรอมกับกล่าวว่า “โอทานรสลุลลอฮ เด็กสาวสอง
้
่
ฺ
ิ
้
์
คนน้เปนบุตรของสะอด อบนุ อลรอบอ ซงสะอดไดออกไปรวมสงครามกับทานและเสยชวตใน
์
์
ึ่
ี
ี
ั
ฺ
ี
ิ
็
ี
่
่
ั
ิ
ั้
ิ
ุ
้
้
ี่
ี
์
ุ
ั้
สงครามอหด ลุงของเด็กสาวทงสองน้ไดเอาทรพยมรดกทงหมดทบดาของพวกนางท้งไว โดยไม ่
่
ั
่
ิ
ั้
ั้
้
ื
เหลอใหแกนางทงสองเลย และทงสองจะไมมใครมาสขอเพอแตงงานหากทงสองไมมีทรพยสน
่
ื่
ู
ี
่
ั้
่
์
ื่
ิ
ฺ
ั
์
ี
ี
ใดๆ เลย” ท่านนบ กล่าวว่า “พระองคอลลอฮจะทรงตัดสนในเรองน้” จนกระทั่งโองการอัลกุร-
็
ี
้
ี
ุ
ู
อานเกี่ยวกับการแบ่งมรดกถกประทานลงมา ท่านนบ ได้เรยกลงของเดกสาวทั้งสองมาพรอมกับ
่
ั้
่
่
์
้
ั
่
ฺ
กล่าวว่า “จงแบง 2 ใน 3 สวนจากทรพยมรดกใหแกลูกสาวทงสองของสะอด และ 1 ใน 8 สวน
์
1
้
ใหแกมารดาของนางทงสอง สวนทเหลอเปนของเจา” (Al-Tirmidhi: 2092; Ibn Majah: 2720)
็
่
ั้
้
ื
่
ี่
็
ี
ี
ี
ิ
ฺ
จากหะดษบทน้แสดงถงบทบาทของเศาะหาบยะฮ์ผู้เปนภรรยาของสะอด์ อบน อัลรอบอ์ท ี่
ึ
ุ
ี
ุ
ึ
ี
ลกข้นมาเรยกรองและพิทักษ์สทธในการรบมรดกของบรรดาสตรอย่างกล้าหาญ จนกระทั่งเปนเหต ุ
้
ี
็
ั
ิ
ิ
ั
ึ
ู
็
ให้อัลกุรอานถกประทานลงมาก าหนดส่วนแบ่งของพวกนางในทรพย์มรดกอย่างชัดเจน ซงเปนการ
่
ิ
ิ
ี
ิ
ปฏวัตแนวคดของยุคญาฮลยะฮ์ในอดตขนานใหญ่ทกีดกันไม่ให้สตรมสทธในกองมรดก
ิ
ิ
ี
ี
ี่
ี
ิ
5) สทธในการท านติกรรมสญญาที่เกี่ยวกับทรพยสน ( )
ั
ิ
ั
ิ
ิ
์
ิ
ิ
ี
ิ
ศาสนาอสลามยอมรบสทธในการถอครองทรพย์สนของสตรอย่างสมบูรณ พวกนาง
ั
ั
ิ
ื
์
ิ
สามารถทจะท าธรกรรมทางการเงน ด าเนนธรกิจ และสามารถด าเนนการงานต่างๆ เพื่อให้ได้มาซง
ิ
ุ
ิ
ิ
่
ี่
ุ
ึ
ั
ทรพย์สนทไม่ขัดกับหลักชะรอะฮ์ นอกจากน้ ีพวกนางยังสามารถบรจาคหรอยกให้ทรพย์สน
ิ
ี่
ั
ิ
ื
ี
ิ
ี
้
ี
ี่
ี่
ส่วนตัวของพวกนางให้แก่ใครก็ได้ทพวกนางประสงค์ อกทั้งพวกนางยังสามารถทจะฟองรองคดท ี่
้
เกี่ยวกับทรพย์สนต่อศาลได้ และถ้าหากพวกนางไม่สะดวกทจะท านตกรรมใดๆ พวกนางก็สามารถ
ิ
ั
ิ
ี่
ิ
ทจะแต่งตั้งหรอมอบหมายให้บคคลอนท าการแทนได้ อัลกุรอานได้กล่าวถงการถอครองทรพย์สน
ื
ี่
ุ
ั
ื่
ิ
ึ
ื
อย่างสมบูรณของสตรว่า
ี
์
1 อัลตรมซย์กล่าวว่าเปนหะดษหะสัน ศอฮห ส่วนอัลอัลบานย์วินจฉัยว่าเปนหะดษหะสัน (Al-Tirmidhi, n.d.: 472)
ี
ี
์
ี
ิ
ิ
ี
ี
ิ
็
็
