Page 105 - 017

105

ความวํา ‚เจ๎าทั้งสองจงไปหาฟิรเอานฺ แท๎จริงเขายโสโอหังมากแล๎ว

เจ๎าทั้งสองจงพูดกับเขาด๎วยคําพูดที่อํอนโยน บางทีเขาอาจจะรําลึก

ขึ้นมา หรือเกิดความยําเกรงขึ้น‛
74

(ฏอฮา: 43-44)

อายะฮฺดังกลําวนี้ได๎ชี้แนะถึงคําพูดที่ อํอนโยน และพระองค๑ได๎ตรัสอีกวํา

19
( 18 : )
-

ความวํา ‚แล๎วจงกลําววํา ทํานประสงค๑จะซักฟอกไหม และจะให๎

ฉันนําทํานไปสูํพระเจ๎าของทํานไหม เพื่อทํานจะได๎ยําเกรง‛

(อันนาซิอาต: 18-19)

เหลํานี้คือ การสนทนาที่ชัดแจ๎งในการขยายความถึงสิ่งที่เป็นสัจธรรม (‘Abd al-

Karīm Zaidān, 1976: 461-462)

Ibn Taimiyah (1976:17) กลําววํา ‚ความอํอนโยนเป็นแนวทางในการสั่งใช๎ สูํ

ความดีและห๎ามปรามสิ่งชั่วร๎าย ในการนี้มีผู๎กลําววํา เจ๎าจงสั่งใช๎ให๎กระทําดีด๎วยวิธีการที่ดี และเจ๎าจง

ห๎ามปรามสิ่งชั่วร๎ายด๎วยวิธีการที่ไมํชั่วร๎าย‛

ความรู๎และอํอนโยน ทั้งสองประการเป็นเงื่อนไขสําคัญในการสั่งใช๎สูํความดีและ

ห๎ามปรามสิ่งชั่วร๎าย Ibn Rajab al- H ฺanbaliy (2001: 246) กลําววํา Sufyan al-Thawriy ได๎กลําวใน ญา

มิอ๑ วัลหิกัม วํา ‚ไมํ (อนุญาต) ให๎ มีการสั่งใช๎สูํความดีและห๎ามปรามสิ่งชั่วร๎าย นอกจากผู๎ที่มี

คุณลักษณะ 3 ประการ (ตํอไปนี้) คือ สุภาพอํอนโยนในสิ่งที่เขาสั่งใช๎และสิ่งที่เขาห๎ามปราม

ยุติธรรมในสิ่งที่เขาสั่งใช๎และสิ่งที่เขาห๎ามปราม เป็นผู๎ ที่มีความรู๎ในสิ่งที่เขาสั่งใช๎และสิ่งที่เขาห๎าม

ปราม‛

74 คือรําลึกถึงความยิ่งใหญํของอัลลอฮฺ หรือกลัวการลงโทษของพระองค๑ แล๎วเขาจะเข็ดหลาบจากการยโส
ของเขา