Page 48 - 013
P. 48

48







                                                                    ิ
                                            ู
                                                                           ิ
                                                                                               ู
                                                               ุ
                       ระหว่างผู้ปกครองกับผู้ถกปกครอง   ระหว่างบตร   ธดากับบดา มารดา นายจ้างกับลกจ้าง   ความ
                                                                                                ึ
                       ขัดแย้งดั้งกล่าวอาจเกิดจากความต้องการอ านาจ   ระหว่างความรารวยของอกฝายหนงทมอ านาจ
                                                                                                    ี
                                                                                           ่
                                                                               ่
                                                                                                   ี่
                                                                                        ี
                                                                                                ่

                           ิ
                                                          ี่
                       ตัดสนใจ   และอกฝายหนงเปนผู้ต้องการทเกี่ยวกับเศรษฐกิจ   สังคมจตวิทยาและส่งทั้งหลาย   ย่อม
                                                                                 ิ
                                            ่
                                             ึ
                                       ่
                                     ี
                                                                                            ิ
                                               ็
                        ี
                       มความขัดแย้งกันเสมอ
                                                                                                   ื
                                                                                 ิ
                                                                                                      ี่
                                      Abdulkarim Shaidan. (1996 : 107)  ได้ให้ความคดของการเกิดพวกหรอทเรยก
                                                                                                       ี
                                                                  ี่
                       กันว่ามัซฮับต่าง ๆ นั้น   เปนผลพวงของความเหนทแตกต่างในการอจตฮาดหรอการวินจฉัย เท่านั้น
                                                                                                ิ
                                                                                ิ
                                                                                  ิ
                                                               ็
                                                                                        ื
                                             ็
                                                  ี
                                              ี
                                       ึ
                                             ี
                                                            ฺ
                         ็
                            ิ
                       เปนส่งทบ่งบอกถงการมชวิตชวาของฟกฮและการไม่หยุดน่งของบรรดาอละมาอในการค้นหา
                                                                                              ฺ
                                                                            ิ
                                                         ิ
                                                                                        ุ
                               ี่
                                                                                 ู
                                                                                 ้
                                        ิ
                       ความรและข้อเท็จจรงในศาสนา      ด้วยการใช้สตปญญาและความรของพวกเขา  เพื่อให้สามารถ
                                                                  ิ
                                                                    ั
                             ู
                             ้
                       เผยแพร่แก่ผู้คนทั่วไป  และเอามาใช้ในชวิตประจ าวันได้
                                                         ี
                                      Alwani, Taha Jabir. (1995 : 87-88)  ได้กล่าวว่าส่วนการแพร่หลายมัซฮับต่าง ๆ
                                                                        ู
                                                                              ี่
                                          ี่
                                                                      ี
                                                                          ิ
                                                            ิ
                                                           ี่
                                               ็
                                                                     ี่
                       โดยเฉพาะมัซฮับทั้งสนั้นเปนเพราะการทอหม่ามทั้งสมลกศษย์ทช่วยเผยแพร่จนขยายกว้างและม   ี
                                                                ิ
                                                                                              ี่
                                                                                     ึ
                                              ึ
                           ี
                                                                             ็
                                                                                                        ็
                        ื่
                       ชอเสยง   รวมทั้งมการบันทกกฏเกณฑ์และบทวินจฉัยต่างๆ จนเปนต าราข้นมา   อันทจรงความเหน
                                       ี
                                                                                                ิ
                                                                                                    ี
                                            ี
                                       ฺ
                                                    ี่
                                                                                                 ื่
                                         ิ
                                                                              ุ
                                    ิ
                       ต่าง ๆ  ในทางฟกฮมได้มเพียงแค่สมัซฮับเท่านั้น  แต่ด้วยเหตดังกล่าวข้างต้นท าให้ชอเสยงของ
                                                    ี่
                                 ิ
                                                                                              ิ
                                                     ู
                                                                                     ุ
                                                     ้
                       แนวความคดของมัซฮับทั้งสเปนทรจักกันและถกใช้กันอย่างแพร่หลายทสด   แนวคดของอละมาอ์
                                                                                    ี่
                                                 ็
                                                               ู
                                               ี่
                                                                                                    ุ
                                                                                                 ี
                            ื่
                                                                        ี่
                                                               ิ
                                                                         ี
                                                                                            ี
                       ท่านอนๆ ทเคยมในอดตมมากกว่าสมัซฮับของอหม่ามทั้งสอก  เช่น หะสัน อัล-บัศรย์ (เสยชวิต ฮ.ศ.
                                     ี
                                             ี
                                          ี
                                 ี่
                                                     ี่
                                                                                                   ี
                       110) อัล-เอาซาอย์ (เสยชวิต ฮ.ศ. 157) ซฟยาน อัษ-เษารย์ (เสยชวิต ฮ.ศ. 160) อัล-ลัยษ อบน สะอัด
                                         ี
                                                                                                 ิ
                                                         ุ
                                                                                                    ฺ
                                     ี
                                                                          ี
                                                                                               ฺ
                                                                      ี
                                                                             ี
                                            ี
                                                ิ
                       (เสยชวิต ฮ.ศ. 157) ซฟยาน อบน อยัยนะฮ (เสยชวิต ฮ.ศ. 198) อบน หัซม อัซ-ษอฮรย์ (เสยชวิต ฮ.
                                                                                                     ี
                                                                                             ิ
                                                     ุ
                                                                                                   ี
                                                              ี
                                                                                        ฺ
                            ี
                          ี
                                                           ฺ
                                         ุ
                                                                              ิ
                                                                 ี
                                                                                     ฺ
                                                   ฺ
                                                                                              ี
                                                                                ุ
                                                                                           ็
                                                                            ี
                                                                              ี
                                                                        ฺ
                                                ฺ
                                                   ี
                                                      ี
                                         ฺ
                       ศ. 270) อสหาก อบน รอฮูยะฮ (เสยชวิต ฮ.ศ. 238) อบู เษาร (เสยชวิต ฮ.ศ. 240) เปนต้น
                               ิ
                                      ิ
                                                                                                       ฺ
                                                                                                    ิ
                                      Abdulkarim Shaidan.  (1996 : 122-124)   ได้กล่าวไว้ว่า  ดั้งเดมในทางฟกฮนั้น
                                                                                            ิ
                                       ิ
                                         ิ
                                                                                                    ี
                       ผู้ศกษาฟกฮต้องอจตฮาดด้วยตัวเองก่อน ด้วยการถอหลักฐานจาก อัล-กุรอาน  อัล-หะดษ และ
                                  ฺ
                                                                                                     ฺ
                                                                                      ฺ
                               ิ
                          ึ
                                                                   ื
                                     ี่
                                                 ิ
                                                   ิ
                                                                                           ็
                                                                                                    ุ
                                                                       ่
                                                                        ึ
                       กฏเกณฑ์ต่างๆ ทจะท าให้การอจตฮาดของเขานั้นใช้ได้   ซงอาจจะพ้องกับความเหนของคนร่นก่อน
                               ื
                                                                                          ิ
                                                                                       ิ
                       หน้า  หรออาจจะขัดแย้งกันก็ได้  ในทั้งสองกรณเขาจะได้รบผลบญ ถ้าการอจตฮาดของเขาถกต้อง
                                                                         ั
                                                                              ุ
                                                                ี
                                                                                                     ู
                                                              ั
                                                                       ุ
                                         ุ
                                ั
                                                                  ่
                                                                  ึ
                       เขาจะได้รบสองผลบญ  และถ้าผิดเขาจะได้รบหนงผลบญ อย่างไรก็ตามในสมัยหลังน้    ี   ความ
                                                                        ี
                                                                                             ็
                                                                ู
                                                                                           ี่
                                             ้
                                             ู
                                                                               ี
                        ุ
                       อตสาหะในการหาความรของคนส่วนมากนั้นดลดลง   อกทั้งยังมต าราต่างๆ  ทเปนแหล่งอ้างอง
                                                                                                         ิ
                                                                                                         ิ
                                                ้
                                                             ิ
                                                                 ึ
                                         ี
                                                                        ี
                                                                                ี
                       มากมาย และการไม่มความพรอมในการอจตฮาดจงท าให้มการตักลด/การตามผู้อน มากกว่าการอจ
                                                                                           ื่
                                                          ิ
                                                       ึ
                        ิ
                                                                                                ึ
                                                                                                ่
                       ตฮาดเอง ทั้งๆ ทความพยายามในการศกษาหลักฐาน  และความอตสาหะเพื่อให้ได้มาซงข้อเท็จจรง
                                     ี่
                                                                                                         ิ
                                                                             ุ
                                           ิ
                                              ี่
                                        ็
                                                 ุ
                                                                        ุ
                                                                                   ี่
                                                                                               ี
                       ด้วยตัวเองนั้น    เปนส่งทคนร่นสะลัฟฺเองให้การสนับสนนอย่างเต็มท    นอกจากน้อละมาอ์บาง
                                                                                                ุ
                                                                                                      ี่
                       ท่านก็มความเหนว่า   ควรต้องเปดโอกาสการอจตฮาด    เพื่อปองกันการอ้างอจตฮาดของคนทไม่ม ี
                              ี
                                                                           ้
                                                              ิ
                                                                 ิ
                                                  ิ
                                                                                           ิ
                                    ็
                                                                                        ิ
                              ้
                                     ื่
                       ความพรอมในเรองน้  ี
   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53