Page 24 - 013
P. 24
24
็
ุ
ิ
ึ
ี่
ุ
์
พรศักด์ บญยัง (2546 : 1-2) ได้กล่าวไว้ว่า ความขัดแย้งเปนเหตการณทเกิดข้นได้
ุ
ุ
ี่
ี
ี
ุ
ทกโอกาสและทกเวลา โดยไม่อาจหลกเลยงได้และจะมความรนแรงมากน้อยต่างกันไปตาม
สถานภาพของความขัดแย้งนั้น กล่าวคอ ความขัดแย้งระหว่างองค์การย่อมมผลกระทบต่อสังคม
ื
ี
ื
ี
ุ
ุ
ุ
และองค์การในวงกว้างและมความรนแรงมากกว่าความขัดแย้งระหว่างกล่มบคคล หรอระหว่าง
ื่
ุ
ี่
ื
ึ
บคคล นั่นคอ เมอมความขัดแย้งเกิดข้นในองค์การผู้น าหรอผู้บังคับบัญชาทเกี่ยวข้อง จะต้อง
ี
ื
พยายามแก้ไขปญหาความขัดแย้งให้หมดส้นโดยเรว และถงแม้ว่าความขัดแย้งอาจจะเปลยนแปลง
ิ
็
ึ
ี่
ั
ู
อะไรบ้างเพื่อให้องค์กรอยู่รอดและเกิดการพัฒนา น าส่การปรบตัวอันจะได้มาซงการพัฒนาองค์กร
ึ
่
ั
ิ
ุ
ความขัดแย้งเปนส่งทผู้บรหารต้องเผชญหน้าอยู่ทกวันมผลการวิจัยทยืนยันว่า
ิ
ี่
ิ
็
ี
ี่
ผู้บรหารต้องใช้เวลาจ านวนมากในการจัดการกับความขัดแย้ง เช่น งานวิจัยของโทมัสและชมดท์
ิ
ิ
ิ
ิ
(อ้างถงใน เสรมศักด์ วิสาลาภรณ , 2540 : 9) แสดงให้เหนว่าผู้บรหารระดับสงและระดับกลางใช้
ู
์
ึ
็
ิ
ี่
้
เวลาประมาณรอยละ 20 ของเวลาทท างาน เพื่อจัดการกับความขัดแย้ง งานวิจัยของสถาบันเล็ก
ซานเดอร แฮมมลตัน (Alexander Hamilton Institute, 1983; อ้างถงใน มนญ คงทน, 2545 : 1)
ึ
ู
์
ิ
ึ
พบว่าผู้บรหารระดับสงใช้เวลาเพื่อจัดการกับความขัดแย้งเพิ่มข้นเปนรอยละ 25 ส่วนผู้บรหาร
้
ิ
ิ
็
ู
ั
ิ
้
ิ
ึ
ื
ื
ระดับกลางใช้เวลาถงรอยละ 30 นั่นคอ ผู้บรหารต้องให้ความส าคัญกับการแก้ปญหาหรอบรหาร
ุ
ั
ื่
ื
ความขัดแย้งอย่างต่อเนองในการควบคมระดับปญหาความขัดแย้ง และให้ถอว่าเปนภาระหน้าทของ
็
ี่
ี
ิ
ผู้บรหารแสดงให้เหนว่าผู้บรหารแล้วน ามาใช้ให้เกิดประโยชนและเปนผลดแก่องค์การหรอ
็
์
ิ
ื
็
ี่
ิ
ุ
ิ
็
หน่วยงานให้ได้ เพื่อก่อให้เกิดผลส าเรจในการบรหารมากทสดและเพื่อให้การด าเนนงานของ
ุ
ุ
็
ื
ื่
องค์การหรอหน่วยงานเปนไปด้วยความราบรน บคลากรในองค์การอยู่ร่วมกันด้วยความสงบสข
ิ
ิ
ู
น าส่การเกิดประสทธภาพและประสทธผลตามจดม่งหมายขององค์การหรอหน่วยงานต่อไป
ิ
ื
ิ
ุ
ุ
็
่
ึ
ิ
การบรหารความขัดแย้งเปนภารกิจทยากทสดอย่างหนงของผู้บรหาร ซงผู้บรหาร
ิ
ุ
่
ี่
ี่
ึ
ิ
ุ
ิ
ื่
ี่
ิ
จ าเปนต้องด าเนนการให้องค์การสามารถบรรลวัตถประสงค์ทตั้งไว้ให้จงได้ เมอผู้บรหารเผชญกับ
ิ
็
ุ
สถานการณความขัดแย้งในองค์การจะแสดงพฤตกรรมหรอใช้รปแบบในการแก้ปญหาความขัดแย้ง
ู
ื
ั
์
ิ
ั
แตกต่างกันออกไป ข้นอยู่กับเงอนไขของสถานการณขัดแย้งนั้น ๆ ซงรปแบบการแก้ปญหาความ
ึ
์
ื่
่
ึ
ู
ี
ี
ี
ขัดแย้งน้จะมหลากหลายวิธการ
ี
ั
ส าหรบ Musa Ibn yahya. (2006 : 31) ได้ให้ความคดเหนวิธการแก้ปญหาความ
็
ั
ิ
ุ
ขัดแย้ง ม 4 วิธคอ ซงบคคลมความคดทแตกต่างกัน จงใช้กลยุทธในการจัดการความขัดแย้ง
ี่
ี
ึ
่
ี
ี
์
ื
ิ
ึ
ี่
ุ
็
ี
ื่
ี
ั
ู
โดยแต่ละคนมรปแบบการแก้ปญหาเปนของตน คนแต่ละคนมวัตถประสงค์ทแตกต่างจากผู้อน
์
ิ
ื่
ุ
ื
และการรกษาสัมพันธภาพกับบคคลอนแบบพฤตกรรมในการจัดการความขัดแย้ง ม 4 แบบ คอ
ั
ี
ี
ลักษณะแบบบังคับ ประนประนอม เผชญหน้า ไกล่เกลย
ี่
ิ
