Page 105 - 005

105

ี
ี
ึ
2. ผลการเปรยบเทยบระดับการมส่วนร่วมในกระบวนการประกันคณภาพการศกษา
ุ
ี
ั
ี
แบบอสลามในโรงเรยนเอกชนสอนศาสนาอสลามในจังหวัดปตตาน ตามตัวแปรต าแหน่ง
ี
ิ
ิ
ี
วุฒการศกษา และขนาดโรงเรยน พบว่า ทกด้านไม่แตกต่างกัน
ุ
ึ
ิ
ผลการวิจัยเปนเช่นน้ อาจเปนเพราะผู้บรหารและครผู้สอนทตอบแบบสอบถามแม้ว่าจะ
็
ิ
ี
็
ู
ี่
ุ
ิ
ึ
ิ
ี
ี
ี
ิ
มต าแหน่ง วุฒการศกษา และปฏบัตงานในขนาดโรงเรยนต่างกัน แต่ทกคนมส่วนร่วมและมหน้าท ี่
ี
ี่
ิ
ื
ึ
จะต้องด าเนนงานการประกันคณภาพการศกษาในลักษณะทคล้ายคลงกันหรอในสภาพท ี่
ุ
ึ
ึ
เหมอนๆกัน เนองจากเปนนโยบายทภาครฐได้ก าหนด ดังท ส านักงานคณะกรรมการการศกษา
ื่
ั
็
ี่
ี่
ื
ึ
ิ
ิ
แห่งชาต (2545: 24-26) กล่าวว่า รฐได้ก าหนดทศทางการพัฒนาคณภาพการศกษาของประเทศ โดย
ุ
ั
ิ
ึ
ุ
ี
ส่งเสรมให้มระบบการประกันคณภาพการศกษาโดยก าหนดไว้ในหมวด 6 ของพระราชบัญญัต ิ
ึ
ิ
ุ
ี่
การศกษาแห่งชาตพ.ศ.2542 แก้ไขเพิ่มเตม(ฉบับท 2) พ.ศ.2545 ว่าให้มระบบการประกันคณภาพ
ี
ิ
ึ
ุ
การศกษาทกระดับประกอบด้วยระบบประกันคณภาพภายใน และระบบการประกันคณภาพ
ุ
ุ
ื
ุ
ภายนอก การประกันคณภาพภายในด าเนนการโดยสถานศกษาและหน่วยงานต้นสังกัด และให้ถอ
ิ
ึ
ื่
ิ
ึ
ิ
ึ
่
ี่
ว่าการประกันคณภาพภายในเปนส่วนหนงของการบรหารการศกษาทต้องด าเนนการอย่างต่อเนอง
็
ุ
ิ
ี่
ี
โดยมการจัดท ารายงานประจ าปเสนอต่อหน่วยงานต้นสังกัด หน่วยงานทเกี่ยวข้องและเปดเผยต่อ
ี
ุ
ู
ึ
สาธารณชนเพื่อน าไปส่การพัฒนาคณภาพและมาตรฐานการศกษา เพื่อรองรบการประกันคณภาพ
ั
ุ
่
ึ
ุ
ั
ั
ซงจะได้รบการประเมนจากส านักงานรบรองมาตรฐานคณภาพการศกษาอย่างน้อยหนงคร้งในทก
ุ
่
ั
ิ
ึ
ึ
ี่
ิ
ห้าป สถานศกษาต้องจัดเตรยมเอกสารต่างๆทมข้อมูลแก่ส านักงานรบรองมาตรฐานและประเมน
ี
ั
ี
ี
ึ
ึ
ุ
ิ
ี
ุ
ึ
คณภาพการศกษา เพื่อท าการประเมนคณภาพภายนอก หากสถานศกษาใดมผลการประเมน
ิ
ภายนอกไม่ได้มาตรฐาน ให้สถานศกษาปรบปรงแก้ไขในระยะเวลาทก าหนด สาระบัญญัตใน
ิ
ั
ึ
ี่
ุ
ิ
พระราชบัญญัตการศกษาแห่งชาต พ.ศ. 2542 แก้ไขเพิ่มเตม(ฉบับท 2) พ.ศ.2545 ปรากฏไว้ใน
ิ
ึ
ิ
ี่
ิ
ิ
ึ
ี่
็
มาตรา 47 ถงมาตรา 51 แต่ละมาตรา แสดงให้เหนส่วนทเกี่ยวข้องกับการปฏบัตของสถานศกษา
ึ
็
นอกจากน้อาจเปนเพราะผู้บรหารและครต่างมความตระหนักว่า เปนหน้าทและความ
็
ี
ู
ิ
ี
ี่
รบผิดชอบทต้องกระท าร่วมกัน หากละเลยไม่ปฏบัตจะต้องถกสอบสวน ดังอัลลอฮฺ ตรสว่า
ี่
ิ
ิ
ั
ู
ั













              


        


 









ฺ
ิ
ั
ความว่า “แท้จรงเราได้เสนออะมานะฮ (หน้าทและความรบผิดชอบ
ี่
ิ
้
ต่างๆ) แก่ชั้นฟาทั้งหลายและแผ่นดน และแก่ขุนเขา แต่พวกมันปฏเสธ จะ
ิ
แบกรบมันและ ขยาดกลัวต่อมัน และมนษย์ได้แบกรบมัน เพราะว่ามนษย์
ุ
ั
ุ
ั
ฺ
็
เปนผู้อธรรมโง่เขลายิ่งนัก” (อัล-อะหซาบ : 72)