Page 27 - 0018

19

น้อยมีแนวโน้มลดลง สำหรับครัวเรือนยากจนเพิ่มขึ้นจากปี 2562 ที่มีจำนวนครัวเรือนยากจนประมาณ 1.31 ล้าน
ครัวเรือน

ภาพที่ 2-6 เส้นความยากจน สัดส่วนคนจน และจำนวนคนจน ตั้งแต่ ปี 2531 – 2563
ที่มา : ข้อมูลจากการสำรวจภาวะเศรษฐกิจสังคมของครัวเรือน ประมวลผลโดยกองพัฒนาข้อมูลและตัวชร้วัดสังคม สศช.

2.6.2 ความยากจนตามระดับความรุนแรง

ความยากจนตามระดับความรุนแรง พบว่า ในปี 2563 คนยากจนมาก (มีระดับรายจ่าย เพื่อการอุปโภค

บริโภคต่ำกว่าเส้นความยากจนเกินกว่าร้อยละ 20) ซึ่งถือเป็นกลุ่มคนที่มีปัญหาความยากจนในด้านตัวเงินที่รุนแรง
มีจำนวนทั้งสิ้น 1.61 ล้านคน คิดเป็นสัดส่วนร้อยละ 2.31 ของประชากรทั้งประเทศ เพิ่มขึ้นจากจำนวน 1.28 ล้าน
คน หรือร้อยละ 1.84 ของประชากรทั้งประเทศในปี 2562 ขณะที่คนยากจน หรือคนยากจนที่มีระดับรายจ่ายเพื่อ

การอุปโภคบริโภคใกล้เคียงกับเส้นความยากจน มีจำนวน 3.14 ล้าน คน (ร้อยละ 4.52 ของประชากรทั้งประเทศ)
เพิ่มขึ้นจาก 3.05 ล้านคน (ร้อยละ 4.4 ของประชากรทั้งประเทศ) ในปี 2562 สำหรับคนเกือบจน หรือกลุ่ม

ประชากรที่ไม่ใช่คนยากจน แต่มีรายจ่ายเพอการอปโภคบริโภคสูง กว่าเส้นความยากจนไม่เกินร้อยละ 20 สะท้อน
ื่
ุ
ให้เห็นว่าผลกระทบของโควิด-19 ทำให้คนยากจนที่มีปัญหาความยากจนอยู่แล้วมีปัญหารุนแรงขึ้น ความรุนแรง
ของปัญหาความยากจน (Severity of poverty) เป็นการวัดที่พิจารณาให้ความสำคัญกับกลุ่มคนจนที่มีปัญหา

ความยากจนรุนแรงหรือมีรายจ่ายต่ำกว่าเส้นความยากจนมากๆ เพื่อบ่งชี้ภาวการณ์กระจายรายจ่ายในกลุ่มคนจน
ที่อยู่ใต้เส้นความยากจนโดยทำการถ่วงน้ำหนักมากให้กับค่าที่ต่ำกว่าเส้นความยากจนมาก ตัวชี้วัดนี้ จะช่วย

ตรวจสอบติดตามความก้าวหน้าของสถานการณ์ของความยากจนที่สุด ซึ่งแม้จะมีจำนวนน้อย แต่เป็นกลุ่มที่จะหลุด
พ้นจากความยากจนได้ยากที่สุด