Page 169 - 001

158

จำนวนมาก 2) การบำเรอรูปแบบการใช้ชีวิตที่หรูหราของราชสำนักและเหล่าขุนนาง และ 3)

โครงการสร้างสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ทั้งที่เมืองฆัชนีและลาฮอร์ ทั้งนี้งบประมาณที่ต้องนำมาใช้ใน
เรื่องต่างๆดังกล่าวมาจากหลายแหล่งด้วยกัน ซึ่งส่วนใหญ่มาจากภาษี ทั้งนี้ดินแดนขนาดใหญ่
ของฆัชนาวิดเป็นแหล่งเกษตรกรรมและการทำปศุสัตว์ ดังนั้น จึงสามารถเก็บภาษีที่ได้จาก

ผลผลิตทางการเกษตร นอกจากนี้ ยังมีภาษีที่มาในรูปของเครื่องบรรณาการจากผู้ปกครอง
ดินแดนต่างๆที่ยอมสวามิภักดิ์ รวมไปถึงทาส ซึ่งถือเป็นแรงงานราคาถูก สิ่งที่น่าสนใจคือ

กษัตริย์จะเป็นผู้พระราชทานที่ดินให้กับข้าราชการ โดยที่ข้าราชการสามารถนำที่ดินเหล่านั้นไป
ใช้หาประโยชน์ต่างๆได้ แต่เมื่อข้าราชการผู้นั้นเสียชีวิตลง ที่ดินจะกลับคืนสู่รัฐโดยที่ไม่สืบต่อ
เป็นมรดก ทรัพย์สินที่ตกไปเป็นของรัฐนี้ไม่ได้มีแค่ที่ดินเท่านั้น กษัตริย์จึงสามารถเพมพูนความ
ิ่
มั่งคั่งของตนเองอย่างต่อเนื่องได้ด้วยวิธีการดังกล่าว
ส่วนนโยบายด้านศาสนานั้น ราชวงศ์ฆัชนาวิดและมุสลิมเตอร์กส่วนใหญ่นับถือศาสนา

อิสลาม นิกายซุนนี (Sunnis) และเป็นมุสลิมที่มีความเคร่งครัดมาก ดังนั้นจึงปฏิเสธรูปเคารพทุก
ประเภท ในขณะที่ชาวฮินดูผู้นับถือเทพเจ้าในอินเดีย รูปเคารพต่างๆที่สร้างขึ้นในศาสนสถาน
เป็นเสมือนเทพเจ้าที่มีลมหายใจ ประติมากรรมและจิตรกรรมเนื่องในศาสนาเป็นตัวแทนของ

การแสดงออกถึงความเคร่งครัดในศาสนาและความจงรักภักดีที่มีต่อเทพเจ้าของพวกเขา
อย่างไรก็ดี ทัศนคติในเรื่องการปฏิเสธรูปเคารพของมุสลิม-เตอร์ก ทำให้เมื่อยกทัพเข้า

มารุกรานอินเดียก็ได้ทำลายศาสนสถานรวมถึงรูปเคารพในศาสนาฮินดู พุทธ และเชนลงไปเป็น
จำนวนมาก แต่แม้จะกระทำการรุนแรงเช่นนั้น แต่ทั้งราชวงศ์ฆัชนาวิดและฆูริดก็ไม่ได้รังเกียจ
ชาวอินเดียแต่อย่างใด เนื่องจากพบว่ามีการจ้างชาวอินเดียเข้าทำงานเป็นข้าราชการในตำแหน่ง

ต่างๆ อนึ่ง ในช่วงระยะเวลานี้ยังไม่มีความพยายามที่จะบังคับให้ชาวอินเดียเปลี่ยนไปนับถือ
ศาสนาอิสลาม การปรับเปลี่ยนศาสนาไปสู่อิสลามครั้งใหญ่ในบริเวณภาคเหนือของอินเดียนั้น

เกิดขึ้นภายหลังพทธศตวรรษที่ 19 (กลางคริสต์ศตวรรษที่ 13) หรือที่เรียกว่าสมัยสุลต่านแห่ง
ุ
เดลี

สุลต่านแห่งเดลี (พ.ศ. 1749- 2069 ; ค.ศ. 1206-1526)
สมัยนี้มีราชวงศ์ที่ปกครองอินเดียทั้งสิ้น 5 ราชวงศ์ แต่มีราชวงศ์ที่สำคัญเพยง 3
ี
ราชวงศ์เท่านั้น คือ ราชวงศ์ทาส (Slave Dynasty: พ.ศ. 1749-1833 ; ค.ศ.1206-1290)
ราชวงศ์คัลจิ (Khaljis Dynasty : พ.ศ.1833-1863 ; ค.ศ. 1290-1320) และราชวงศ์ตุกห์ลัก
(Tughlugs Dynasty: พ.ศ. 1864-1956; ค.ศ. 1321-1413) ช่วงเวลาของสุลต่านแห่งเดลี เป็น

ช่วงที่มุสลิม-เตอร์กมีอำนาจขึ้นในบริเวณภาคเหนือของอินเดีย และในยุคที่รุ่งเรืองที่สุด อาณา
เขตของพวกเขาได้ขยายลงไปถึงทางใต้ด้วย

• ภูมิหลังทางประวัติศาสตร์ เมื่อมูหะหมัดแห่งราชวงศ์ฆูริดสิ้นพระชนม์ลงในปี พ.ศ.
1749 (ค.ศ. 1206) กุตาบ-อุด-ดิน ไอบาค (Qutb ud-Din Aybeg) นายพลคนสำคัญได้รับการ
สถาปนาขึ้นเป็นสุลต่านคนต่อไป และเป็นสุลต่านคนแรกในราชวงศ์ทาส (Slave Dynasty) โดย

มีผู้สืบทอดคือ บุตรชายของเขา และนายพลแชม อุด-ดิน อิลตุตมิช (Shams ud-Din
Iltutmish) ตามลำดับ เมื่อสุลต่านอิลตุตมิชได้ขึ้นครองราชย์ (พ.ศ. 1754 – 1779 ; ค.ศ.1211