Page 160 - 001

149

ุ
ชาร์วูหรือตันชอร์และตั้งราชวงศ์ขึ้นใหม่ นับตั้งแต่นี้ต่อไปจนถึงพทธศตวรรษที่ 18
(คริสต์ศตวรรษที่ 13) โจฬะได้ขึ้นมามีอำนาจอีกครั้งและมีบทบาทสำคัญในอินเดียใต้ไกลเป็น
อย่างมาก
กษัตริย์ที่มีชื่อเสียงในราชวงศ์โจฬะ ได้แก่ ราชราชะที่ 1 (Rajaraja I : พ.ศ. 1528-1557

/ ค.ศ. 985-1014) และราเชนทรที่ 1 (Rajendra I : พ.ศ. 1557-1585 / ค.ศ.1014-1042) ราช
ราชะที่ 1 ได้รับพระราชสมัญญานามว่า มหาราช (The Great) เนื่องจากพระองค์ประสบ

ความสำเร็จในเรื่องการขยายดินแดนตั้งแต่การประสบชัยชนะในดินแดนจาลุกยะแห่งเวงคิ
ปาณฑยะแห่งมทุไร และเฉระแห่งเกระละ (Kerala) พระองค์ยังมีกองทัพเรืออันยิ่งใหญ่ ซึ่ง
สามารถนำทัพไปยึดชายฝั่งของมะละบาร์ (Malabar coast) ได้ทั้งหมด อีกทั้งยังสามารถเข้ายึด

8
ครองตอนเหนือของลังกาไว้ได้ รวมไปถึงเกาะมัลดีฟ (Maldive) อีกด้วย ในช่วงเวลานี้
ื้
อาณาจักรโจฬะและจาลุกยะแห่งเวงคิถูกรวมเข้าไว้ด้วยกันแล้ว ดังนั้น พนที่ที่อยู่ในความ
ครอบครองของโจฬะจึงกว้างใหญ่ไพศาลเป็นอย่างยิ่ง
เมื่อเข้าสู่สมัยของราเชนทรที่ 1 ผู้ซึ่งเป็นโอรส ราเชนทรได้สืบต่อนโยบายการขยาย
ดินแดนจากพระราชบิดาเพื่อให้อำนาจของโจฬะยิ่งใหญ่มากขึ้น พระองค์สามารถผนวกดินแดน

ของปาณฑยะและเฉระในดินแดนใต้ไกลไว้ได้ทั้งหมด พระองค์พยายามโจมตีและปล้นสะดม
อาณาจักรจาลุกยะทางฝั่งตะวันตก จนต้องมีการทำข้อตกลงว่าให้ใช้แม่น้ำตุงคะภัทระ

(Tungabhadra) เป็นเส้นแบ่งเขตแดนระหว่างอาณาจักรโจฬะและจาลุกยะ (แห่งกัลยะนะ)
ราเชนทรรุกคืบไปจนถึงกลิงคะและโอริสสา และมีชัยเหนือราชวงศ์ปาละ แต่พระองค์ไม่ได้ทรง
ยึดครองอาณาจักรของปาละ จุดประสงค์ของการโจมตีก็เพื่อประกาศเกียรติคุณให้ขจรขจายไป

9
ในอินเดียเหนือเท่านั้น กองเรือของพระองค์ยังเข้ารุกรานเมืองต่างๆของอาณาจักรศรีวิชัยใน
10
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ดังปรากฏเรื่องราวในจารึกตันชอร์ อาจกล่าวได้ว่าราเชนทรที่ 1
ประสบความสำเร็จอย่างยิ่งยวดในการสืบต่อความยิ่งใหญ่ของโจฬะตามแนวนโยบายของพระ
บิดาที่วางไว้ อย่างไรก็ดี ความรุ่งโรจน์ของโจฬะสิ้นสุดลงในปี พ.ศ. 1801 (ค.ศ.1258) เมื่อ
กษัตริย์แห่งปาณฑยะบังคับให้ราเชนทร โจฬะที่ 3 ยอมรับอำนาจ หลังจากนั้นโจฬะก็กลายเป็น

ดินแดนที่อยู่ภายใต้การควบคุมของรัฐอื่นจนกระทั่งต่างชาติเข้ามายึดครองอินเดียในเวลาต่อมา

ลักษณะสำคัญของราชวงศ์โจฬะในยุคกลางของอินเดียใต้ไกล
แม้ในอินเดียใต้ไกลจะปรากฏราชอาณาจักรที่สำคัญอื่นๆ ได้แก่ เฉระและปาณฑยะ แต่
ราชวงศ์โจฬะในยุคกลางถือว่ามีความโดดเด่นและมีบทบาทสำคัญในอินเดียใต้ไกลมากกว่าสอง

อาณาจักรแรกที่กล่าวถึง ดังนั้น ในที่นี้จึงจะขอกล่าวถึงลักษณะสำคัญของราชวงศ์โจฬะเท่านั้น
1) ระบบการบริหารบ้านเมือง กษัตริย์ยังคงเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดของรัฐ ตามลักษณะ

8 L.P. Sharma. Ancient History of India, p. 297.
9 Ibid., 298.
10 จารึกเมืองตันชอร์ของพระเจ้าราเชนทรโจฬะที่ 1 สลักขึ้นระหว่าง พ.ศ. 1573-1576 กล่าวถึงการยกทัพเข้า
ปล้นสะดม เพื่อตัดทอนอำนาจของศรีวิชัย เมื่อปี พ.ศ.1568 ทั้งนี้เพราะศรีวิชัยดำเนินนโบายผูกขาดการคาทำให้โจฬะไม่พอใจ ความ
้
ตอนหนึ่งในจารึกได้กล่าวถึงเมืองที่อยู่ภายใต้อำนาจของศรีวิชัยที่ราเชนทรได้ชัยชนะ เป็นต้นว่า มะไลยูร์ (Malaiyur) มายุระฑิงคม
ั
(Mayuradingam) อิลังคาโศคัม (Ilangasogam) และกฑารัม (Kadaram)