Page 361 - การศึกษาวิเคราะห์หนังสืออะกีดะฮฺ อันนาญีน ฟี อิลมฺ อุศูล อัดดีน ของชัยคฺ ซัยนฺ อัลอาบิดีน เบ็น มุฮัมมัด อัลฟะฏอนีย์
P. 361
339
แปลว่า “(และ) ส่วนหนึ่งจากนั้นคือ การเชื่อฟ๎ง กล่าวคือ การห่างไกลตัวจากการ
เรียกร้องจากมัคลูก เนื่องด้วยได้ทําความดีให้กับพวกเขา”
ٕار لىاعت للها ٔنأ زٛمم ٔغر حٝتاٖ ٔهً٦غَٛٓ ئاي ٕار ضهؽ خازؾصر ) ٘ػتع ٕار " (
" ٬ب ٔتاؿٝي لمارر ١ُعْ ٌ٦ع ٔنأ تًَٗٝ
1
แปลว่า “(และ) ส่วนหนึ่งจากนั้นคือ การชุโกร (การขอบคุณ) กล่าวคือ การทําใจให้
เป็นหนึ่งโดยการสรรเสริญต่ออัลลอฮ์ตะอาลาและมองนิอฺมัตต่างๆ เป็นการทดสอบ”
ผู้แต่งได้อธิบายถึงมารยาทของการษิกิรบางประการ ได้แก ่
1. การนึกถึงความหมายของษิกิร
2. การมอบหมายต่ออัลลอฮ ์
3. การละอายต่ออัลลอฮ์ในสิ่งที่ไม่ดี
4. ความรวยใจจากสิ่งนอกเหนือจากอัลลอฮ ์
5. มีความต้องการต่ออัลลอฮ์ตลอด
6. ความนอบน้อมต่ออัลลอฮ ์
7. การเชื่อฟ๎งต่ออัลลอฮ ์
8. การสรรเสริญต่ออัลลอฮ ์
การอธิบายของผู้แต่งเกี่ยวกับมารยาทของการษิกิรข้างต้นโดยคํานึงถึงส่วนภายใน
จิตใจเป็นหลัก ต่างกับการอธิบายของอัชเชากานีย์ (al-Shawkāniy, 1984 : 52) ที่คํานึงถึงส่วนภาย
นอกจากจิตใจเป็นหลัก โดยอธิบายว่าส่วนหนึ่งจากมารยาทของษิกิร ได้แก ่
1. สถานที่สําหรับษิกิรต้องสะอาดและเงียบ
2. ปากของผู้ษิกิรต้องสะอาด
3. การหันหน้าทางกิบลัต
4. ให้ความสนใจกับสิ่งที่กล่าวและใค่รครวญความหมายของมัน
5. การได้ยินด้วยตนเอง
6. การเลือกษิกิรที่ประเสริญที่สุด เช่น อัลกุรอาน
7. ปฏิบัติกับอัษฺการ์ มะอฺษูรอตเป็นประจําทั้งเช้าและบ่ายหรือในสภาพต่าง ๆ ที่
แตกต่างกัน
4.13 บทส่งท้าย
1
Tuan Mināl, n.d. : 125.
