Page 290 - 044
P. 290
290
ึ
้
1.3 เปาหมายและวัตถประสงค์ของการศกษา
ุ
ู
ื
้
ึ
เหนด้วยกับผลทได้ คอ การศกษาของมหัมมัด บน สะหนน ในด้านเปาหมายและ
ี่
ุ
็
ิ
วัตถประสงค์ของการศกษานั้นส่วนใหญ่แล้วจะเน้นในเรองของการยึดมั่นในศาสนาและจรรยา
ุ
ื่
ึ
่
ึ
มารยาททดงาม เพราะว่าศาสนาอสลามถอว่าศาสนาเปนหลัก ศาสนาเปนใหญ่ ซงมสลมมความ
ี่
็
็
ิ
ี
ื
ิ
ี
ุ
ี
ื่
ี
ิ
ี่
ี
็
ิ
ิ
ี
ภาคภูมใจในความเปนมสลมทด มระเบยบวินัย มความซอสัตย์สจรต อดทน เสยสละเพื่อส่วนรวม
ี
ุ
ุ
ุ
์
้
ี
ี่
เหนคณค่าของตนเอง สามารถสรางความสัมพันธทดระหว่างเพื่อนมนษย์ ให้อยู่ร่วมกันในสังคม
ุ
็
ี
ี่
ด้วยความสันตสข ดังคํากล่าวทว่า เพื่อสรางประชาชาต(อมมะฮ์)ทดดังดํารสของอัลลอฮ์ ความว่า
ี่
ุ
ิ
ุ
้
ั
ิ
ิ
ู
ิ
พวกเจ้านั้นเปนประชาชาตทดยิ่งซงถกให้อบัตข้นสําหรบมนษยชาตโดยทพวกเจ้าใช้ให้ปฏบัตส่งท ี่
ี่
ิ
ุ
ิ
ุ
่
็
ี่
ึ
ิ
ิ
ี
ั
ึ
ิ
ี
ี่
ิ
ิ
ิ
ชอบ และห้ามมให้ปฏบัตส่งทมชอบ (อัลกุรอาน 3 :110) มมารยาททดงามต่อเพื่อนและมารยาททด ี
ี่
ิ
ี่
ี
ุ
ี
งามในการดํารงตนอยู่ในสังคมอย่างด ซยยิดนากิบ อัลอัตตาส กล่าวว่าการศกษามวัตถประสงค์เพื่อ
ี
ึ
ั
ผลตกัลญาณชน มนษย์ทดมคณธรรม(ศอลห)นั้นคอบคคลทมจรรยามารยาทอันงดงาม(อะดับ)
ุ
ื
ิ
ี
ี
ี่
ิ
ี่
ุ
ุ
ี
ิ
ู
ุ
ุ
ี
ุ
ส่วนแนวคดทางการศกษาของบรฮานดดน อัลซัรนญย์ในด้านเปาหมายและวัตถประสงค์ของ
ี
ึ
้
็
ึ
ุ
ุ
การศกษา พบว่า เหนด้วย เพื่อการยําเกรงต่ออัลลอฮ และเพื่อตอบแทนพระคณของอัลลอฮ อย่างท ี่
ู
ี
ได้กล่าวข้างต้นว่าการทครสอนศาสนาอสลามนั้นเปนการทให้นักเรยนรจักอัลออฮและรจักทอย่างท ี่
้
ี่
ู
ี่
ุ
ิ
็
้
ู
ิ
็
ั
ิ
ิ
เปนอสลามไม่ว่าเปนทางด้านศรทธาหรอปฏบัตทกอย่างล้วนอยู่ในแนวทางของอัลลอฮ
็
ื
ุ
1.4 ด้านหลักสตรการศกษา
ู
ึ
ี
ึ
็
ี่
ครอสลามศกษาทเปนกล่มตัวอย่างมความเหนเกี่ยวกับแนวคดด้านหลักสตร
ิ
ู
็
ิ
ู
ุ
ึ
การศกษาของมหัมมัด บน สะหนนอย่างมาก คอ การบังคับผู้เรยนต้องศกษาอัลกุร-อาน และ
ุ
ี
ิ
ู
ื
ึ
่
้
หลักสตรมาจากการบูรณาการระหว่างความรทางโลกดนยาและอาคเราะห ซงโดยส่วนใหญ่
ุ
ู
์
ิ
ู
ึ
ุ
็
ี
ื่
ี่
โรงเรยนทสอนศาสนาควบกับสามัญจะเน้นในเรองของศาสนามากกว่าสามัญ ตรงน้จะเปนจดเด่น
ี
ี
ี
ู
้
ี
ี
ี
ี
ของโรงเรยนซงโรงเรยนรฐไม่มในส่วนน้ เปนการเรยนรถงโลกก่อนหน้าน้ โลกปจจบัน และโลก
่
ึ
ั
ั
ึ
ุ
็
ิ
ในอนาคต แต่ความจรงการศกษาในทัศนะอสลามเปนการศกษาแบบบูรณาการทั้งวิชาศาสนาและ
็
ึ
ึ
ิ
วิชาการเข้าด้วยกันอย่างมกฏเกณฑ์ และทั้งสองระบบจะแยกออกจากกันไม่ได้ ไม่ควรมการแยก
ี
ี
ิ
วิชาศาสนาออกจากวิชาสามัญหรอแยกวิชาสามัญออกจากวิชาศาสนา เพราะตามทัศนะอสลาม
ื
ึ
นั้น ไม่ได้หมายถงการศกษาวิชาอัลกุรอานหรอวิชาศาสนบัญญัตเพียงอย่างเดยว แต่หมายถง
ี
ึ
ิ
ื
ึ
ี่
ึ
ิ
การศกษาทกสาขาวิชาทสอนตามทัศนะของอสลาม แต่การแยกวิชาศาสนาและวิชาสามัญออกจาก
ุ
ิ
กันนั้นเร่มข้นในศตวรรษท 19-20 แห่งครสตกาล เมอประเทศมสลมตกเปนอาณานคมของชาต ิ
ี่
ื่
ิ
ึ
็
ิ
ุ
ิ
ตะวันตก ส่วนครอสลามศกษาทเปนกล่มตัวอย่างมความเหนเกี่ยวกับแนวคดด้านหลักสตรการศกษา
ู
ี่
็
็
ุ
ี
ิ
ู
ิ
ึ
ึ
ี่
้
ี่
ู
ู
ื่
็
ี
ของบรฮานดดน อัลซัรนญย์ นั้น เปนเรองเกี่ยวกับความรทเกี่ยวกับการอบาดาต ความรทเกี่ยวกับ
ู
้
ุ
ี
ิ
ุ
