Page 232 - 044

232

ี
ื
ี
3. มความเมตตาและตักเตอนผู้เรยน
ุ
ุ
ี
ู
ี
บรฮานดดนอัลซัรนญย์ได้กล่าวว่า
ิ
ี่
ื
ี
“ผู้สอนควรเมตตาและตักเตอนผู้เรยนทปราศจากการอจฉารษยา
ิ
ี
ิ
ิ
์
แท้จรงแล้การอจฉารษยานั้นมันมแต่โทษ และไม่ได้ประโยชนอัน
ิ
ุ
ิ
ู
ใดเลย ครของฉันชัยคลอสลาม บรฮานดดนได้ กล่าวว่า ลกของ
ี
ุ
ู
ุ
็
ู
็
ิ
ู
้
้
ผู้สอนได้เปนผู้ร เพราะผู้สอนอยากให้ศษย์ของเปนผู้รโดยเฉพาะ
ี
ในวิชาอัลกุรอาน ฉะนั้นด้วยความบารอกะฮจากเจตนาทดและจาก
ฺ
ี่
ู
ความเมตตาของผู้สอนท าให้ลกของเขาเปนผู้ร”
ู
็
้
(al-Zarnuji, 1986: 109)

ี
ี่
ื
ู
ี
ท่านได้ก าชับให้ผู้สอนมความเมตตาต่อผู้เรยน เสมอนลกแท้ๆ และไม่ควรทจะ
ิ
ี
ี
์
สกัดกั้นความสัมพันธระหว่างผู้สอนกับผู้เรยนโดยเฉพาะหลังจากเลกเรยน และไม่ใจแขบในการให้
็
ึ
ื่
่
ู
้
ี
้
ู
ี
ี
ี
ความรเมอผู้เรยนต้องการเรยนร ในเวลาใดเวลาหนง และควรเปนแบบอย่างให้แก่ผู้เรยน ท่านนบ
ได้กล่าวว่า
)) دلاولا لثم مكل انأ انمإ ((
ื
และฉันกับพวกเจ้าเสมอนพ่อกับลก
ู
(al-Nasae,1986 : 40)
ิ
ุ
ี
5.2.5คณสมบัตของผู้เรยน
ี
5.2.5.1มารยาทของผู้เรยนกับพระเจ้า
้
ี่
1. สรางเจตนาทด ี
ี
อัลซัรนญย์ได้กล่าวว่า
ู
้
“ในการแสวงหาความรส าหรบผู้เรยนควรตั้งเจตนาเพื่ออัลลอฮ ฺ
ั
ี
์
และโลกอาคเราะห และขจัดความโง่เขลาจากตัวเองและออกจาก
ี
ุ
ุ
มนษย์ทกคนทโง่เขลาและรอฟนหศาสนาและให้อสลามนั้นคงอยู่
ิ
ื้
ื
ี่
ิ
้
ตลอดไป เราสามารถจะปกปองอสลามด้วยวิชาความร และความ
้
ู
ย าเกรง ความสมถะไม่ได้อยู่กับความโง่เขลา”