Page 235 - 044
P. 235
235
อัตตะวักกุล คอ การจ านนตน และการขอความช่ วยเหลอ(AL-
ื
ื
FAIRUZABADI:N.D: 313)
ฺ
ื่
ั
ื
ื
ดังนั้น อัตตะวักกุล หรอการมอบหมาย คอ การศรทธาเชอมั่นต่ออัลลอฮ โดยไม่
ื
ุ
ุ
ม่งหวังความช่วยเหลอจากมนษย์(al-Jurjani:1987:100)
ั
ฺ
อัลลอฮได้ตรสว่า
“และผู้ใดมอบหมายแด่อัลลอฮ พระองค์ก็จะทรงเปนผู้พอเพียงแก่
ฺ
็
ุ
ฺ
เขา แท้จรงอัลลอฮเปนผู้ทรงบรรลในกิจการของพระองค์โดย
ิ
็
ิ
ฺ
ั
แน่นอนส าหรบทกส่งอย่างนั้นอัลลอฮทรงก าหนดกฎสภาวะไว้
ุ
แล้ว”
(อัฏเฏาะลาก:3)
ี
ท่านนบ ได้กล่าวว่า
ِِ
ِ
ودغ ت ر يطلا قزر ي امك مُ كقزرَ ل هل ُ ك وت َّ قح للها ىَ لع متْ لَّ كو ت مُ كَّنَأ وَ « ل
َ
ُ َ
ََ
َُْ ْ
َ
ُ َُْ َ ْ
ْ
َ
َ
َ ْ َ ْ
ِ
َ
ُ ُ َ ً َ
ً
» اناَ طب حور تو اصاخم ِ
“ถ้าหากพวกเจ้าได้มอบหมาย (กิจการต่างๆของพวกเจ้า) แด่อัล
ลอฮอย่างแท้จรงแล้ว แน่นอนพระองค์จะทรงประทานปจจัยยังชพ
ั
ี
ิ
ฺ
แก่พวกเจ้า เสมอนกับทพระองค์ทรงประทานปจจัยยังชพแก่นก
ี
ื
ี่
ั
ี่
ิ
โดยทมันบนออกไปในยามเช้า ด้วยท้องทว่างเปล่าและบนกลับมา
ิ
ี่
ิ
ในตอนเย็นด้วยท้องทอ่มเอม” (al-Tirmidhi, 2344 Ibn Majah,
ี่
4164)
