Page 227 - 044
P. 227
227
ผู้สอนควรอดทนและอ่อนโยนต่อผู้เรยนโดยเฉพาะอดทนต่อความไม่รของผู้เรยน
ี
ี
้
ู
ี
ี
ี
ี
ี
และพยายามหลกเลยงจากค าพูดทเสยดส ด่าทอผู้เรยน เพราะท าให้ผู้เรยน ยิ่งเกลยดและห่างไกลจาก
ี
ี่
ี่
อาจารย์ผู้สอน
ฺ
ั
อัลลอฮตรสว่า
ึ
ฺ
ื่
“เนองด้วยความเมตตาจากอัลลอฮนั่นเอง เจ้า(มฮัมมัด) จงได้
ุ
สภาพอ่อนโยนแก่พวกเขา และถ้าหากเจ้าเปนผู้ประพฤตหยาบช้า
ิ
ุ
็
และมใจแข็งกระด้างแล้วไซร แน่นอนพวกเขาก็ย่อมแยกตัว
ี
้
ออกไปจากรอบ ๆ เจ้ากันแล้ว ดังนั้นจงอภัยให้แก่พวกเขาเถด และ
ิ
จงขออภัยให้แก่พวกเขาด้วย และจงปรกษาหารอกับพวกเขาใน
ื
ึ
ื่
ิ
กิจการทั้งหลาย คร้ ันเมอเจ้าได้ตัดสนใจแล้ว ก็จงมอบหมาย
แด่อัลลอฮเถด แท้จรงอัลลอฮทรงรกใคร่ผู้มอบหมายทั้งหลาย”
ั
ฺ
ฺ
ิ
ิ
ิ
(อาล อมรอน:159)
ี
5. มความเมตตา
ี
ู
ุ
ุ
ี
บรฮานดดนอัลซัรนญย์ได้กล่าวว่า
ื
“ผู้สอนควรมความเมตตา เปนผู้คอยให้ค าตักเตอนปราศจากการ
ี
็
ิ
อจฉารษยา”
ิ
( al-Zarnuji, 1986 : 109)

