Page 236 - 044
P. 236
236
ื
ฺ
ี
ุ
3. มความสขุมหรอ อัลวะรอ (عرولا)
ุ
ิ
ึ
ี
ท่านบรฮานดดนอัลซัรนญย์ได้อ้างองถงหะดษทได้มการรายงานจากท่านเราะซล
ี
ู
ี่
ุ
ี
ู
ี
ได้กล่าวว่า
هتييم نأ امإ ءايشأ ةثلاث دحأب لىاعت للها هلاتبا هملعت في عروتي لم نم ((
)) ناطلسلا ةمدةخ هيلتبي وأ قيتاسرلا في هعقوي وأ هبابش في
ี่
“ผู้ใดทไม่ได้ระวังตนในการแสวงหาความร อัลลอฮจะทดสอบเขา
ฺ
ู
้
ี
่
ี
ึ
ื
หนงในสามอย่างดังน้ ให้เขาเสยชวิตตอนวัยหน่ม หรอ ใช้ชวิตอยู่
ี
ุ
ี
ี่
ิ
ู
ื
็
ี
ั
้
กับผู้คนทไม่มความร หรอ เปนผู้รบใช้ของกษัตรย์”
(al-Zarnuji, 1986 : 121)
บรฮานดดนอัลซัรนญย์ได้ก าชับผู้เรยนให้ตามแบอย่างของบรรพชนมสลนในเรอง
ี
ี
ุ
ิ
ุ
ื่
ุ
ู
ี
็
ื่
ุ
ฺ
ของอัลวาระอหรอการระวังตน และบคคลส าคัญต้องเอามาเปนแบบอย่างในเรองของการระวังตน
ื
ิ
ั
ี่
ี่
ี
็
ื
ในส่งทหะรอมนั้นคอ ท่านนบ ซงท่านจะไม่รบประทานในส่งทพบเจอ กลัวว่าจะเปนส่งทเปนเศาะ
่
็
ิ
ี่
ึ
ิ
ฺ
ดาเกาะฮ(Ibn Jamaah, n.d :76)
้
็
ู
ุ
ี่
ี่
ฺ
ี
ี
ิ
ี
ท่านได้มความเหนอกว่า แท้จรงบรรดาอลามาอทได้เปนผู้ทมความร ก็เพราะพวก
็
ี
เขาเหลานั้นได้มคณลักษณะอัลวาระอ เมอไรความระวังตนมันยิ่งมากกความรของพวกเขาก็ยิ่งได้
ู
้
ื่
ุ
ฺ
ึ
่
้
ื่
ู
์
์
ึ
่
์
ประโยชน ซงท่านได้เชอมสัมพันธระหว่างการระวังตน กับการได้มาซงประโยชนของความร โดย
ี
ู
ฺ
ื่
ื่
้
ท่านได้กล่าวว่า “เมอไรผู้เรยนมความวาระอมากยิ่ง เมอนั้นแหละความรของเขาก้จะได้ประโยชน ์
ี
ุ
ี
์
มากยิ่งขงเช่นเดยวกัน และท าให้การเรยนง่ายลง และคณประโยชนมากมาย” (al-Zarnuji, 1986 :
ึ
ี
่
121)
