Page 197 - 044

197

ค านงถงเวลา และไม่ควรทจะเคาะประตผู้สอนบ้านจนกระทั่งเขา
ี่
ึ
ึ
ู
จะออกมาเอง”
(al-Zarnuji, 1986: 56-57)
ี
ท่านได้อธบายเกี่ยวกับลักษณะการให้เกียรตอาจารย์ผู้สอน มดังน้ ี
ิ
ิ
ิ
ี่
1. ไม่ควรทจะเดนต่อหน้าอาจารย์ผู้สอน
ี่
2. ไม่ควรทจะนั่งกับทของอาจารย์ผู้สอน
ี่
ี่
ี่
ิ
ั
ุ
3. ไม่ควรทจะเร่มพูดในขณะทอาจารย์ผู้สอนอยู่นอกจากจะได้รบอนญาตก่อน
ี่
4. ไม่ควรพูดมากในขณะทอาจารย์ผู้สอนอยู่
ี่
ี่
ื่
5. ไม่ควรทจะถามในขณะทอาจารย์ผู้สอนเหนอยหน่าย
ี่
ี่
6. ไม่ควรทจะพูดในขณะทอาจารย์ผู้สอนอยู่กับเพื่อนของเขา
ี
ั
7. ควรรกษาเวลาเรยน
8.ไม่ควรเคาะประตูบ้าน จงอดทนจนกว่าผู้สอนจะออกมา
ี
จากค ากล่าวของท่านอัลซัรนญย์ ข้างต้นจะเหนได้ว่าท่านได้ให้ความส าคัญ
็
ู
ื่
ู
้
ั
ในเรองของการให้เกียรตผู้สอนและยอมรบในเรองสถานะและความรของผู้สอน เพราะมัน
ื่
ิ
็
ี่
้
ู
ื่
่
ึ
เปนเงอนไขหลักทจะได้มาซงความร
ิ
ฺ
ด้วยเหตน้บรรพชนยุคแรกของอสลามโดยเฉพาะเศาะหาบะฮ(บรรดามตร
ิ
ี
ุ
ิ
ึ
สหาย)ของท่านนบ ต่างให้ความส าคัญกับการศกษาและการให้เกียรตผู้สอน ดังเช่น อบู
ี
ื่
ิ
ุ
็
ิ
ุ
ุ
ฺ
ุ
ฮรอยเราะฮ อบนอมัร อบนอับบาส และท่านอนๆ
ุ
ิ
อบนอับบาส ได้กล่าวว่า
يئادر دسوتأف لئاق وهو هباب تيآف لجرلا نع ثيدمحا هيغلبي ناك نإو
نبا اي : لوقيف » نيايرف جرخيف باترلا نم يلع حيرلا يفسي هباب ىلع
ميإ تلسرأ لاه ؟ كب ءاج ام ملسو هيلع للها ىلص للها لوسر مع
كيتآ نأ قحأ انأ ، لا « : لوقأف ، ؟ كيتآف
ึ
่
“ถ้าหากว่าฉันได้รว่าหะดษอยู่กับชายคนหนง ฉันย่อมทจะไปหา
ู
ี
้
ี่
เขา และฉันจะแขวนเส้อของฉันหน้าประตของเขา และลมมาพัด
ู
ื
็
ฉันจากส่งสกปรก เขาก็ออกมาและได้เหนฉัน และเขาได้กล่าวว่า
ิ
ุ
ุ
ู
ู
โอ้ ลกพี่ลกน้องของท่านรอซลลลอฮ เจ้ามอะไรหรอ ท าไมเจ้าไม่
ื
ฺ
ี