Page 181 - 024
P. 181

181





                           คนหนึ่งได้เข้ำใจศำสนำมันดีหลำยๆ อย่ำงเลยนะ กำรช่วยให้คนๆ หนึ่งพ้นจำกฟิตนะฮฺ
                                          ื่
                                                 ่
                           พ้นจำกนรกเป็นเรองใหญนะ แต่ก่อนคนที่สองเขำเปิดรำนน้ ำชำ แล้วหนุ่มๆ ทั้งนั้นที่
                                                                          ้
                                                                                                  ู้
                           ไปจีบแก มีแต่สำมีก๊ะ ลูกห้ำ ก๊ะถำมเขำว่ำแล้วท ำไมถึงเลือกสำมีก๊ะ เขำตอบว่ำ “ไม่ร”
                           ก๊ะคิดอีกทีผู้หญิงคนนี้ถ้ำไม่มำได้กับสำมีก๊ะตอนนี้ก็ไม่รู้ไปซินำที่ไหนแล้ว เพรำะว่ำถ้ำ
                           ผู้หญิงเลวคนหนึ่ง แย่ยิ่งกว่ำผู้ชำยเลวเจ็ดสิบคนเสียอีก …ไม่ว่ำอะไรจะเกิดขึ้นก็ต้องหำ

                           ข้อดีของมันให้เจอ เพรำะว่ำคิดดี ท ำดี เรำก็สบำยใจ ถ้ำคิดไม่ดี เรำมีแต่จะอยู่กับทุกข์

                           บนดุนยำนี้ไม่มีใครมีควำมสุขไปทั้งหมดหรอก แค่ทุกข์กันคนละเรอง คนละแบบ
                                                                                      ื่
                           เท่ำนั้น เช้ำเรำอยู่กับลูกมีควำมสุข พอตอนเที่ยง สุขไปทุกข์ก็มำ พอตอนเย็นควำมสุข

                           มันก็มำอีกแล้ว มันวนเวียนสลับกันอย่ำงนั้นแหละ” (คุณมำซือนะ, 10 มกรำคม 2555)



                            2.6.3 น าหลักค าสอนศาสนามาจัดการอารมณ์
                                                    ั
                                  กำรใช้ชีวิตครอบครวจ ำเป็นต้องน ำเอำหลักศำสนำและหลักคุณธรรมมำควบคุม
                   อำรมณ์ ไม่ให้ควำมโกรธ ควำมหึงหวง หรอควำมอจฉำรษยำมำครอบง ำจิตใจและท ำให้เรำเกิดควำม
                                                                    ิ
                                                               ิ
                                                        ื
                   ทุกข์ได้

                                 ู้
                                                         ิ
                                                                                               ่
                                                                                           ี
                                                                                      ิ
                                                                     ิ
                           “ควำมรสึกก็มีนั้นแหละ เพรำะผู้หญงไม่ใช่มะลำอกัต หัวใจของผู้หญงละเอยดออนก็
                                                                                  ื่
                                                  ิ
                                ื่
                           เป็นเรองธรรมดำของผู้หญงน่ะ มีอำรมณ์หึงบ้ำงเล็กน้อยนี่เป็นเรองธรรมดำ แต่เป็น
                           ผู้หญงเรำต้องไม่เอำควำมรสึกมำอยู่เหนือหุกุมและหลักกำร อย่ำเอำอำรมณ์เรำมำอยู่
                                                  ู้
                               ิ
                           เหนือหลักกำรและเหตุผล ต้องมีควำมอดทนและเสียสละถึงจะอยู่กันได้ มันเป็นไปได้
                                                                                         ั
                           ยำกมำกที่จะให้สำมีให้อะไรๆเหมือนกันทุกเรื่อง แบ่งเท่ำกันหมดเป๊ะ ส ำหรบคนอนมำ
                                                                                               ื่
                           มำไม่รู้ แต่สำมีเรำๆ รู้ดีว่ำเป็นไปได้ยำกมำก” (คุณฟำอิซะฮฺ, 11 ธันวำคม 2555)

                           “ธรรมชำติของผู้หญงจะมีเรองของอำรมณ์อยู่สูง ถ้ำเอำเรองควำมรสึกหรอตัวตน
                                                                             ื่
                                             ิ
                                                                                            ื
                                                                                      ู้
                                                    ื่
                                                                               ิ
                           น ำหน้ำหลักกำรก็มักจะจบแบบทำงใครทำงมัน ...เพรำะผู้หญงมักจะควบคุมอำรมณ์
                           ตัวเองไม่อยู่ จะมีควำมไม่ยอม กำรไม่รจักกำรเสียสละคือกำรไม่หลุดพ้น พอไปยึดติด
                                                           ู้
                           กับอะไรบำงอย่ำงที่เป็นควำมต้องกำรส่วนตัว เลยท ำให้หัวใจไม่สงบ คิดมำกเกินไป
                           ฟุ้งซ่ำน” (คุณอะตีกะฮฺ, 28 ธันวำคม 2555)


                                                                          ั
                           “ผู้หญงถ้ำอยู่จุดนั้นแล้ว ต้องท ำใจให้ได้ ก๊ะรกครอบครว รกสำมี รกลูก ถึงต้องบอก
                                                                                    ั
                                                                 ั
                                ิ
                                                                             ั
                           ตัวเองให้ท ำใจให้ได้ ท ำยังไงก็ได้ให้สำมีมีควำมสุข แค่นี้ผลบุญของเรำก็มหำศำลแล้ว
                           จะยังไงก็แล้วแต่ต้องให้เกียรติสำมี บำงทีเรำก็ยอมกินของไม่ดีเพื่อให้เขำได้กินของดี
   176   177   178   179   180   181   182   183   184   185   186