Page 185 - 024
P. 185
185
“กำรที่เรำได้อยู่ในบรรยำกำศแห่งอสลำมมันส ำคัญกว่ำอยู่แล้ว กำรไปเป็นคนที่สอง
ิ
ิ
ื
หรอคนที่สำมก็อำจจะเป็นสำเหตุเพื่อให้เรำได้อยู่กับอสลำมตลอดเวลำ กำรจะเป็น
ื
ภรรยำคนที่เท่ำไหร่มันไม่ใช่สำระ ไม่ส ำคัญเลย แม้ว่ำเรำจะเป็นภรรยำคนเดียวหรอคน
ิ
ิ
แรกก็จรง แต่ถ้ำไม่เอำสิ่งที่อสลำมสอนมำใช้ก็ไม่มีประโยชน์” (คุณอะตีกะฮฺ, 28
ธันวำคม 2555)
4) การปล่อยวาง
ื
ปัญหำหรอควำมขัดแย้งบำงประเด็นก็อำจจ ำเป็นต้องปล่อยวำง ไม่น ำมำคิดให้เกิด
ควำมเครยด ในบำงสถำนกำรณ์เมื่อกำรอธิบำยไม่ได้ก่อให้เกิดประโยชน์ก็จ ำต้องพิสูจน์ด้วยกำร
ี
กระท ำ ดังที่ผู้ให้ข้อมูลกล่ำวว่ำ
่
“บำงครั้งเจอปัญหำที่ใหญก็ต้องมองให้เล็ก ท ำเป็นหูหนวกบ้ำง ตำบอดบ้ำง เรำรอยู่ว่ำ
ู้
ิ
อำรมณ์ผู้หญงไม่ใช่ธรรมดำ เรำฟังได้ก็ทนๆ ฟังไป พออำรมณ์เขำหมดก็หยุดไปเอง
คือคนรักกันชอบกันมันเป็นเรื่องปกติน่ะ” (คุณอับดุลรอเซะ, 15 มกรำคม 2556)
่
“ถ้ำเป็นตอนใหม่ๆ คนเขำก็ไม่ค่อยยอมรับ แตก๊ะเองจะเป็นคนที่ไม่ค่อยใส่ใจกับค ำพูด
คนอื่นอยู่แล้ว ใครจะว่ำอะไรก็เลยเฉยๆ สำมีเขำก็จะพูดอยู่เสมอๆว่ำ เรำสำมคนต้องเอำ
ให้อยู่ แล้วที่เหลือคนข้ำงนอกจะพูดอะไร ยังไง ก็ไม่ส ำคัญ” (คุณฟำติหะฮฺ, 1 มกรำคม
2556)
“มีทะเลำะกันอยู่ช่วงหนึ่ง แต่เรำก็ต้องปล่อยให้เขำท ำใจ คือ ต้องยอมรบอำรมณ์ของ
ั
เขำให้ได้ เพรำะเรำเองก็มีส่วนผิดที่ไม่ได้บอกตั้งแต่ต้น ตอนช่วงแรกๆ ก็วุ่นวำยอยู่
้
เหมือนกันเพรำะคนที่สองเขำจะอำรมณ์รอนกว่ำหน่อย ก็ต้องอดทนกันไป ค่อยๆ
หำทำงแก้ไขกันไป ยำกกว่ำที่คิดไว้เยอะ” (คุณอับดุลลอฮฺ, 1 กุมภำพันธ์ 2556)
ดังนั้น แนวทำงในกำรจัดกำรอำรมณ์และควำมเครียดที่เหมำะสม คือกำรรู้จักควบคุม
อำรมณ์ตนเอง ระมัดระวังกำรแสดงออกในช่วงเวลำที่มีอำรมณ์ ไม่ว่ำจะประสบกับสภำวะที่เศร้ำโศก
เพียงใดก็พยำยำมหำแง่คิดที่ดี หรือคิดในเชิงบวก ซึ่งจะสำมำรถสร้ำงควำมสงบให้แก่จิตใจตนเองมำก
ยิ่งกว่ำ และประกำรส ำคัญคือ กำรน ำค ำแนะน ำหรอค ำสอนของศำสนำมำปฏิบัติให้มำกที่สุด
ื
