Page 179 - 024
P. 179
179
ั
“ผมมองว่ำกำรมีคนที่สองไม่ได้ท ำให้ควำมรกที่มีต่อคนแรกลดน้อยลงไปเลยนะ มัน
เหมือนเดิมนะ แต่คนอื่นมักจะมองในแง่ลบว่ำกำรที่คุณไปมีภรรยำใหม่แสดงว่ำคุณไม่
รกภรรยำคนเดิมแล้วเลยนอกใจไปมีคนอน ผมว่ำมันไม่เกี่ยวกันเลย ถึงแม้ผมจะมี
ื่
ั
ภรรยำคนเดียวนะ ผมก็ยังรู้สึกรกเท่ำเดิมและปฏิบัติตัวแบบเดิมนั่นแหละ ควำมรกเป็น
ั
ั
ื่
ั
สิ่งที่แปลก คือ แบ่งปันให้คนอนมันไม่ลดน้อยลงไป ถ้ำเมื่อก่อนผมรกคนที่หนึ่งรอย
้
หนึ่ง ตอนนี้ก็ยังร้อยหนึ่งเท่ำเดิมนั่นแหละ” (คุณเฆำะซำลี, 25 มกรำคม 2556)
ั
ี
กำรจัดกำรอำรมณ์และควำมเครยดเป็นสิ่งที่สมำชิกในครอบครวทุกคนพึงมี เมื่อเกิด
บททดสอบขึ้นในครอบครว ทุกคนย่อมมีโอกำสที่จะเผชิญกับสภำวะนี้ จำกกำรให้ข้อมูลของผู้ให้
ั
สัมภำษณ์พบว่ำ สภำวะดังกล่ำวสำมำรถจัดกำรได้ด้วยวิธีกำรดังต่อไปนี้
2.6.1 การรู้เท่าทันอารมณ์ของตนเอง
ู้
ู้
กำรรเท่ำทันอำรมณ์ของตนเองและรจักวิธีกำรควบคุมที่ดีเป็นสิ่งจ ำเป็น กำรใช้
อำรมณ์มำกกว่ำเหตุผลจะน ำไปสู่ควำมขัดแย้งในครอบครว จะท ำให้ปัญหำเล็กน้อยกลับกลำยเป็น
ั
เรื่องใหญ่ ดังนั้นกำรรู้จักควบคุมอำรมณ์ตนเองย่อมเป็นวิธีกำรที่ดีกว่ำในกำรเผชิญหน้ำทุกรูปแบบ
“ถ้ำเรำรู้ว่ำอำรมณ์มันสูงขึ้นเรื่อยๆ คุยยังไงก็ไม่จบแน่ ผมจะออกไปจำกที่ตรงนั้นก่อน
ปลีกตัวออกมำ เดินออกไปไหนก็ได้ บำงทีเขำก็พูดว่ำยังคุยไม่จบทีเดินหนีออกไป
ท ำไม ถ้ำยังอยู่ตรงนั้นกำรทะเลำะจะรนแรงมำกกว่ำนี้ก็ต้องไปพักตั้งสติก่อน พอ
ุ
ิ
ิ
กลับมำปรำกฏว่ำคุยดีแล้ว ผู้หญงนี้น่ำกลัวจรงๆ เลย ตอนอำรมณ์ไม่ดีนี้ทะเลำะกับเรำ
จะเป็นจะตำย เรำหำยไปแป๊บเดียว กลับมำนี้คุยดีเป็นคนละคนเสียแล้ว” (คุณเฆำะซำลี,
25 มกรำคม 2556)
“จริงๆ เรื่องอำรมณ์นี้ไม่ใช่แค่ผู้หญิงนะ ผู้ชำยเองก็มีอำรมณ์โมโหเหมือนกัน ต่ำงฝ่ำยก็
ี
ิ
ต้องไปสงบสติอำรมณ์ก่อน ผู้ชำยนั่นแหละตัวดี ถ้ำโมโหนี้หนักกว่ำผู้หญงเสียอก”
(คุณเฆำะซำลี, 25 มกรำคม 2556)
ิ
“…พอต่ำงคนต่ำงอยู่ก็ไม่มีปัญหำ ผมไม่เข้ำใจเหมือนกันว่ำท ำไมผู้หญงต้องใช้
ี
ู้
ควำมรสึกน ำหน้ำตลอดเลย ต่ำงคนก็มีเหตุผลของตัวเองที่ไม่อยำกยุ่งเกี่ยวกับอกคน
บริหำรคนนี่ไม่ง่ำยเลยนะครับ” (คุณอับดุลลอฮฺ, 1 กุมภำพันธ์ 2556)
