Page 156 - 024
P. 156
156
ู้
ั
กำรถ่ำยทอดควำมรศำสนำภำยในครอบครว ถือเป็นบทบำทหน้ำที่หลักของผู้น ำ
ั
ครอบครัว เพื่อเป็นกำรเน้นย้ ำให้ทุกคนมีเป้ำหมำยกำรด ำเนินชีวิตที่ถูกต้องและสอดคล้องกัน ส ำหรบ
กำรบริหำรครอบครัวที่มีภรรยำมำกกว่ำหนึ่งคนนั้น ผู้น ำครอบครวส่วนใหญมีควำมคิดเห็นสอดคล้อง
ั
่
กันว่ำ จ ำเป็นต้องน ำค ำสอนศำสนำมำเป็นตัวขับเคลื่อนหลัก ให้ทุกคนได้ทรำบถึงคุณค่ำของกำร
กระท ำที่ดีและบทลงโทษของควำมผิดตำมหลักกำรศำสนำ ตลอดจนผลตอบแทนที่จะได้รบจำกกำร
ั
ปฏิบัติตำมค ำสั่งใช้ของพระผู้เป็นเจ้ำ ดังที่ผู้ให้ข้อมูลกล่ำวว่ำ
“เคยมีคนถำมผมว่ำ ‘จัดกำรกับภรรยำอย่ำงไรบ้ำงถึงได้อยู่อย่ำงนี้..?’ ผมก็ตอบไปว่ำ
รถไฟที่กินไม้ฟืนและมีโบกี้อีกสำมโบกี้ตำมหลัง เมื่อไหร่ที่ไม้ฟืนหมด มันก็จะหยุดแค่
ื
นั้น เพรำะเสบียงหมดแล้ว โบกี้หลังก็ต้องหยุดตำมด้วย หรออำจจะมีฝนตกที่ท ำให้ไม้
ฟืนดับ รถไฟก็ไปต่อไม่ได้ วิธีคิดของผมก็คือ ผมจะให้ภรรยำแต่ละคนมีเชื้อเพลิงของ
้
ั
้
ตนเอง รบและสรำงพลังงำนเป็นของตนเองได้ ...เขำทุกคนต้องเข้ำใจชีวิตไปพรอมๆ
ั
กับผม ไม่ใช่รอกำรลำกของผมเพียงคนเดียว ทั้งสำมคนต้องเป็นโบกี้ที่สำมำรถรบ
พลังงำนแสงอำทิตย์ ถึงแม้โบกี้หน้ำสุดจะตำยแล้วมันก็จะเคลื่อนไปด้วยตัวของมันเอง
ได้ และก็ยังผลักโบกี้อนให้เดินต่อไปได้ มนุษย์จะเดินไปข้ำงหน้ำต้องอำศัยปัจจัยทำง
ื่
ควำมคิด มิใช่ปัจจัยยังชีพอย่ำงเดียว” (คุณริฎวำน, 23 ธันวำคม 2555)
“สำมีต้องเก่ง ไม่ใช่ว่ำอยู่เฉยๆ แล้วภรรยำเขำจะเข้ำใจกันเอง สำมีต้องอธิบำย และท ำ
ให้ภรรยำเข้ำใจให้ได้ เมื่อภรรยำเข้ำใจนำงก็จะสอนให้ลูกๆของนำงเข้ำใจ สำมีเองก็
ต้องสอนลูกๆให้เข้ำใจด้วย โดยเฉพำะในเรองเตำฮีด” (คุณฟำอซะฮฺ, 11 ธันวำคม
ื่
ิ
2555)
ู้
ั
“…เป็นหน้ำที่ของหัวหน้ำครอบครวที่ต้องให้ควำมรศำสนำที่ถูกต้องแก่ภรรยำ แต่
ู้
หัวหน้ำครอบครัวนี้ต้องมีควำมร และก็ต้องหำควำมรอยู่ประจ ำนะ เพื่อที่จะเอำไปบอก
ู้
ภรรยำ สอนภรรยำได้ ปัญหำที่เกิดขึ้นเยอะในปัจจุบันก็เพรำะหัวหน้ำครอบครวไม่รจัก
ู้
ั
ู้
หน้ำที่ของตนเอง ถ้ำผู้ชำยรจักหน้ำที่ก็จะไม่มีปัญหำเลย” (คุณซุลกิฟลี, 5 ธันวำคม
2555 )
“ต้องใส่อีหม่ำนเข้ำไปในใจของผู้หญิง ถ้ำผู้หญิงไม่มีอีหม่ำนก็จบ ครอบครวไปไม่รอด
ั
เหมือนกัน ต้องหมั่นเติมควำมรู้ศำสนำ เติมอีหม่ำนให้กับผู้หญิงในบ้ำน เท่ำที่ผมสังเกต
ครอบครวไหนที่ไม่มีอหม่ำนแล้วสำมีมีเมียเยอะจะไปไม่รอด แม้จะมีเงินทองเยอะก็
ี
ั
