Page 152 - 024
P. 152
152
“…ช่องว่ำงมี ไม่ใช่ว่ำไม่มี แต่ว่ำช่องว่ำงที่เกิดขึ้น ถ้ำแม่เห็นว่ำก ำลังจะเกิดช่องว่ำง แม่
ก็จะหำวิธีจัดกำรให้ได้ อย่ำงเช่น เวลำลูกจะไปสอบ ก ำลังใจลูกนี่คือ ต้องอยำกให้พ่อ
ไปส่งอยู่แล้ว แต่ถ้ำพ่อไม่อยู่ท ำยังไง แม่ก็ต้องประสำนกับพ่อของเพื่อนลูกที่จะไปสอบ
ั
ด้วยกัน ก็ให้พ่อเขำมำรบลูกเรำที่บ้ำนด้วย เด็กเขำไม่ได้คิดไปลึกเหมือนที่เรำคิดหรอก
แต่เขำจะได้รับควำมสะดวก แม่ก็จะประสำนให้พ่อของเพื่อนลูกมำรับลูกเรำที่บ้ำนด้วย
ี
นี่คือ แม่ต้องจัดกำรตรงนั้นให้ ถ้ำแม่ไม่เข้ำใจนี้ยิ่งหนักเลย ยิ่งถ้ำไปบ่นให้ลูกฟังอกว่ำ
ู้
“พ่อไปไหนของมัน ป่ำนนี้ยังไม่รจักกลับ ลูกรอจะไปสอบ ตรงนั้น ตรงนี้..” ในที่สุด
ปัญหำก็ไปตกที่พ่อ ลูกจะรู้สึกไม่ดีกับพ่อ” (คุณอับดุลรอเซะ, 15 มกรำคม 2556)
“...วิธีกำรแก้ปัญหำนี้ แม่ของเขำจะเป็นคนช่วยลดช่องว่ำงเรองนี้ได้ด้วยดี สอง คือ
ื่
่
หนังสือที่ผมซื้อให้พวกเขำได้อำน สำม คือ กำรเรยนศำสนำของพวกเขำจะท ำให้พวก
ี
ั
ื่
เขำเข้ำใจได้ว่ำ ทุกอย่ำงเป็นเรองที่อลลอฮฺก ำหนดไว้แล้ว และพ่อของเขำก็ได้ออกแบบ
ชีวิตอย่ำงนี้มำตั้งแต่ต้น ผมคิดว่ำคนเป็นพ่อก็มีควำมส ำคัญมำกเพรำะเป็นจุดศูนย์กลำง
ั
ของครอบครว นี่เป็นสิ่งที่ลูกๆ ก็ต้องเข้ำใจให้ได้ด้วย ส่วนผลกระทบในเชิงลบอย่ำง
ุ
ื
รนแรงนั้นยังไม่เกิดขึ้น ไม่มีใครติดยำ หรอไปท ำสิ่งไม่ดีไม่งำมในภำพของสังคม ผม
คิดว่ำผลกระทบที่เกิดกับลูกๆ ยังไม่หนักหน่วง คือทุกอย่ำงยังแก้ปัญหำได้อยู่ครบ”
ั
(คุณริฎวำน, 23 ธันวำคม 2555)
ั
“ในส่วนของลูกๆ ก็ไม่ได้รบผลกระทบอะไร ก็เหมือนเด็กคนอนๆ ทั่วไป อยู่ที่พ่อแม่
ื่
มำกกว่ำว่ำจะให้ควำมรักควำมอบอุ่นได้ดีแค่ไหน ผลกำรเรียนลูกๆ ก็อยู่ในขั้นดี พ่อเขำ
ั
ก็พยำยำมให้ควำมรกเอำใจใส่อยู่ตลอด ในส่วนที่พ่อเขำไม่ทัน ไม่มีเวลำ คนเป็นแม่ก็
ต้องช่วยเติมเต็มให้ได้ ส่วนหนึ่งอำจเป็นเพรำะว่ำสำมีก๊ะเขำไม่ได้โตมำในครอบครวที่
ั
ั
่
รำรวยอะไร เขำเคยขำด เลยอยำกจะให้ลูกๆ ได้ในส่วนที่วัยเด็กควรได้รบอย่ำงเต็มที่”
(คุณกัสมำ, 25 มกรำคม 2556)
ขณะเดียวกัน ผู้ให้ข้อมูลบำงท่ำนก็มีควำมเห็นว่ำตัวแปรส ำคัญที่จะส่งผลให้
ควำมสัมพันธ์ระหว่ำงพ่อกับลูกด ำเนินไปอย่ำงรำบรื่น ตองให้ควำมส ำคัญกับกำรบรหำรแม่ของลูกให้
้
ิ
ส ำเรจก่อน คือกำรบรหำรลูกผ่ำนกำรสรำงควำมเข้ำใจแก่แม่ เพรำะเมื่อแม่มีทัศนคติที่ถูกต้อง ลูกก็จะ
้
ิ
็
ได้รับกำรอธิบำยที่ถูกต้องนั่นเอง ดังที่ผู้ให้ข้อมูลกล่ำวว่ำ
