Page 153 - 024
P. 153
153
“บรหำรแม่นี้มันยำกไม่เท่ำกับบรหำรลูกหรอก บำงวันผมติดเวรอกบ้ำนหนึ่ง แต่ต้อง
ิ
ิ
ี
พำลูกไปเที่ยวงำน พอเที่ยวงำนเสรจก็ต้องไปส่งลูกบ้ำนโน้น แล้วกลับมำนอนบ้ำนนี้
็
คือ ในเชิงปฏิบัติแล้วมันล ำบำก แล้วถ้ำยิ่งระยะทำงไกลก็ยิ่งล ำบำก ถ้ำคนสองคน สำม
คนเข้ำใจกันนะ ทุกอย่ำงมันง่ำย ฉะนั้นที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ผมพยำยำมให้ควำมเข้ำใจกัน
ั
ื่
ในทุกทำงระหว่ำงเรำ เรองลูกไว้ทีหลัง ถ้ำเรำเข้ำใจกัน ทุกอย่ำงมันก็ง่ำย” (คุณอบดุล
รอเซะ, 15 มกรำคม 2556)
2.2.3 ความสัมพันธ์ระหว่างลูกต่างมารดา
เมื่อควำมสัมพันธ์ระหว่ำงภรรยำด ำเนินไปด้วยดี จะส่งผลเชื่อมโยงให้ควำมสัมพันธ์
ระหว่ำงบุตรต่ำงมำรดำด ำเนินด้วยดีตำมไปด้วย โดยบิดำมำรดำจะเป็นบุคคลส ำคัญในกำรปลูกฝังให้
เกิดควำมรักใคร่ปรองดองระหว่ำงพี่น้องต่ำงมำรดำ ดังที่ผู้ให้ข้อมูลกล่ำวว่ำ
“ ...ลูกคนเล็กของก๊ะคนที่หนึ่งเขำก็จะมำเล่นที่บ้ำนนี้ประจ ำ ส่วนลูกชำยนี้ก๊ะส่งไป
เรียนต่อต่ำงประเทศ พอดีลูกของคนที่หนึ่งก็อยู่ที่โน้นอยู่แล้วด้วย ก็ส่งไปอยู่ด้วยกันจะ
ได้ช่วยกันดูแลได้” (คุณฟำติหะฮฺ, 1 มกรำคม 2556)
ิ
“เวลำลูกบ้ำนสองมำ ลูกๆ เขำก็จะอุ้มเล่นกันเหมือนเป็นพี่น้องกันจรงๆ เลย คือเรำต้อง
ไม่ท ำให้สิ่งที่คนอนมองว่ำเป็นปัญหำมำเป็นปัญหำกับเรำ” (คุณมำซือนะ, 10 มกรำคม
ื่
2556)
“ลูกๆ จะสนิทสนมกันดี เวลำเด็กๆว่ำงกัน สำมีก็จะพำมำเที่ยวบ้ำนนี้ตลอด มำเล่นกัน
็
ี
เสรจก็กลับไป ก็ไม่ได้นอนค้ำงนะ ถ้ำนอนค้ำงที่นี่แล้วก๊ะบ้ำนโน้นเขำก็เหงำอก เขำก็
เลยให้มำเล่นพอ ไม่ต้องค้ำงคืน” (คุณกัสมำ, 25 มกรำคม 2556)
์
“ลูกๆจะไปมำหำสู่กันดี แต่แม่กับแม่นี้อยู่ใกล้กันไม่ดี เดี่ยวสปำรคกัน” (คุณเฆำะซำลี,
25 มกรำคม 2556)
ั
ุ
“ลูกอำจจะได้รบผลกระทบบ้ำงเล็กน้อย แต่ไม่ถึงกับรนแรงอะไร คือลูกๆทั้งสำม
ั
ครอบครวไม่ได้มีปฏิกิรยำเกลียดชังอะไรมำกมำย จนถึงขั้นลูกนบียะอฺกูบที่พี่ถึงขั้น
ิ
วำงแผนจะฆ่ำน้อง วิถีอย่ำงนั้นในครอบครัวผมไม่มี” (คุณริฎวำน, 23 ธันวำคม 2555)
