Page 151 - 024
P. 151

151





                           “เรื่องควำมสัมพันธ์ระหว่ำงลูกๆ กับผมนั้นมีช่องว่ำงอยู่พอสมควร เนื่องจำกพวกเขำอยู่
                                 ี
                           ในวัยเรยนและก็ต้องไปอยู่สถำนที่ที่ไกลจำกบ้ำน เรองกำรอบรมเลี้ยงดูลูกนี้จะอยู่กับ
                                                                       ื่
                           แม่เขำมำกกว่ำ สิ่งที่ลูกๆ สัมผัสกับผมคือ เขำรบรว่ำพ่อเขำอยู่ต่อหน้ำสังคม ส่วน
                                                                    ั
                                                                       ู้
                           ปฏิสัมพันธ์โดยตรงระหว่ำงผมกับลูกนี้ค่อนข้ำงจะน้อยมำก บรรดำแม่ของเขำจะเป็น
                                                                       ื
                           คนกลำงในกำรแก้ปัญหำตรงนี้ให้กับผมมำกกว่ำ หรอควำมสัมพันธ์แบบลึกซึ้งที่ผมมี
                           กับลูกก็ค่อนข้ำงเป็นไปอย่ำงไม่เป็นธรรมชำติ เพรำะผมมีภำรกิจที่ต้องเดินทำงไกล

                           บ่อย และก็มีเวลำที่อยู่นอกบ้ำนมำกกว่ำ” (คุณริฎวำน, 23 ธันวำคม 2555)


                                  อย่ำงไรก็ตำม ผู้เป็นแม่ก็ยังเป็นบุคคลส ำคัญที่จะเป็นสื่อกลำงในกำรถ่ำยทอดควำม

                   รักของพ่อที่มีต่อลูก โดยกำรให้ลูกได้รับรู้ถึงบทบำทหน้ำที่นอกบ้ำนของผู้เป็นพ่อ ผ่ำนวิธีกำรเล่ำเรอง
                                                                                                      ื่
                   หรือไขข้อสงสัยจำกค ำถำมของลูก ดังที่ผู้ให้สัมภำษณ์กล่ำวว่ำ

                                                                                 ั
                                  ึ
                                         ื
                                                                                   ู้
                           “ต้องปรกษำหำรอกับแม่บ้ำนให้ดี อย่ำงก๊ะเขำก็จะไม่ให้ลูกๆ รบรเกี่ยวกับปัญหำใน
                           บ้ำนซักอย่ำงเลย เวลำที่ลูกๆ ถำมว่ำพ่อไปไหน เขำก็จะตอบว่ำ “พ่อไปท ำงำน หำเงิน
                           มำเลี้ยงลูกๆ ส่งให้ลูกได้เรยนหนังสือไง” พอลูกๆอยำกได้อะไรเขำก็จะบอกว่ำ “เดี๋ยว
                                                 ี
                           พ่อไปหำเงิน แล้วซื้อมำให้นะ” ต้องท ำทุกอย่ำงเพื่อทดแทนตรงนั้นให้ได้ จะไปเรยน
                                                                                                ี
                           หนังสือ ถ้ำพ่ออยู่ก็ให้พ่อไปส่ง หมำยถึงว่ำต้องหำวิธีที่จะทดแทนสิ่งที่ขำดไปให้ได้

                           อย่ำงนี้จะช่วยปิดช่องว่ำงพ่อลูกได้” (อับดุลรอเซะ, 15 มกรำคม 2556)


                                                       ี
                           “...ลูกๆ มีตั้งค ำถำมบ้ำง เพรำะเปรยบเทียบกับพ่อของเพื่อน เรำก็ต้องอธิบำยเหตุผลให้
                                                                                           ั
                           ลูกฟังว่ำท ำไม อย่ำให้เขำคิดไปเอง ก็ต้องอธิบำยให้ลูกเข้ำใจว่ำ “ครอบครวเรำเป็น
                                        ่
                                  ั
                                                                                  ์
                           ครอบครวใหญ อำบีต้องไปอยู่บ้ำนโน้นหลำยวันกว่ำเพรำะเสำรอำทิตย์อำบีมีงำนที่
                                                     ื่
                           โน้นด้วย” บำงทีเด็กๆ เขำคุยเรองนี้กันเองด้วยนะ เขำจะสนิทกับลูกของเพื่อนบ้ำนอก
                                                                                                 ี
                                                                                    ื
                           คนที่สำมีมีสองบ้ำนเหมือนกัน เขำก็จะถำมกันว่ำ “อำบีเธอไม่อยู่หรอ อำบีเรำก็ไม่อยู่
                           เหมือนกัน..” นี้คืออนุบำลทั้งคู่เลยนะ สนทนำกันอย่ำงนี้เขำก็จะเข้ำใจกันเลย ไม่ท ำให้
                            ู้
                           รสึกว่ำขำด เพรำะพ่อเพื่อนก็ไม่อยู่เหมือนกัน เหมือนเขำจะเข้ำใจว่ำพ่อของเรำต้อง
                           สลับกันไปมำสองบ้ำน เด็กๆ เขำก็มองว่ำเป็นเรองปกตินะ”  (คุณกัสมำ,  25 มกรำคม
                                                                   ื่
                           2556)


                                  กำรป้องกันปัญหำกำรเกิดช่องว่ำงของควำมสัมพันธ์พ่อลูกจ ำเป็นต้องอำศัยควำม
                   รวมมือจำกผู้เป็นมำรดำ ภรรยำโดยส่วนใหญจะมีไหวพรบและมีทักษะกำรแก้ปัญหำในสถำนกำรณ์
                     ่
                                                                    ิ
                                                          ่
                   จ ำเป็นที่พ่อไม่สำมำรถมำปฏิบัติหน้ำที่แก่ลูกได้ ดังที่ผู้ให้ข้อมูลกล่ำวว่ำ
   146   147   148   149   150   151   152   153   154   155   156