Page 147 - 024
P. 147

147






                           “คนที่สองตอนมำใหม่นี้ก็ท ำอะไรไม่เป็นเลย เรำต้องสอนเขำทุกอย่ำง ก็รจักกันมำก่อน
                                                                                       ู้
                           ด้วยนะ เขำเองก็ต้องปรับตัวเยอะ แรกๆเขำเองก็รบกับสภำพไม่ค่อยได้ จะกลับไปบ้ำน
                                                                   ั
                           แต่เรำก็ไม่ให้กลับ เพรำะบอกตั้งแต่ต้นแล้วว่ำให้ตัดสินใจดีๆ เข้ำมำแล้วออกไม่ได้นะ
                                                              ิ
                           กำรออกไปเท่ำกับว่ำเรำก ำลังท ำลำยหุกุมอสลำม และก็อำจจะท ำให้คนหลำยๆ คน ตก
                              ั
                                                               ั
                           มุรตดไปเลยน่ะ เพรำะไปดูหมิ่นหุกุมของอลลอฮฺ คนข้ำงนอกเขำมักก็จะพูดว่ำ ‘ฉันว่ำ
                                                                                         ั
                           แล้วคนที่สองต้องอยู่ไม่ได้ อยู่ไม่กี่วันก็ต้องเลิก” นี่คือกำรดูหมิ่นหุกุมของอลลอฮฺ หุกุม
                           ของอิสลำม” (คุณฟำอิซะฮฺ, 11 ธันวำคม 2555 )



                                  ความสัมพันธ์ในสถานะคนรจัก คือ บรรดำภรรยำสำมำรถพบเจอได้หำกมีควำม
                                                           ู้
                   จ ำเป็น แต่ในสภำวะปกติที่ไม่ได้มีเหตุจ ำเป็นก็จะมีควำมสัมพันธ์ในลักษณะต่ำงคนต่ำงอยู่ มักมำจำก
                   กำรที่สำมีตัดสินใจแต่งงำนโดยไม่ได้รับควำมเห็นชอบจำกภรรยำเท่ำที่ควร ดังที่ผู้ให้ข้อมูลได้กล่ำวว่ำ


                                                         ่
                           “ถ้ำต้องเจอเขำก็จะไม่คุยกันเท่ำไหร ต่ำงคนจะต่ำงเงียบ ใจจรงผมก็ไม่ค่อยอยำกให้คุย
                                                                              ิ
                                       ั
                           กันหรอกนะครบ คุยกันเดี๋ยวก็ทะเลำะกัน เขำพอใจที่จะอยู่กันอย่ำงนั้นมำกกว่ำ  …แต่
                           จะมีเรองแปลกอยู่อย่ำงหนึ่ง คือ เวลำคนแรกโทรมำหำผม คุยเสรจอย่ำเพิ่งเก็บ
                                                                                       ็
                                ื่
                           โทรศัพท์เพรำะซักพักคนที่สองก็จะโทรมำ ทั้งๆ ที่อยู่กันคนละมุมโลกน่ะ แต่จะเป็น
                           อย่ำงนี้ประจ ำ พอไม่โทรก็หำยไปทั้งคู่ วันดีคืนดีพอคนที่สองโทรมำ คนแรกก็จะโทร

                                           ู้
                           มำติดๆ กัน ควำมรสึกมันสื่อกันถึงได้ยังไงผมก็ยังไม่เข้ำใจ”  (คุณเฆำะซำลี,  25
                           มกรำคม 2556)


                                                                                  ู้
                           “ก็เคยเจอกันแบบไม่เป็นทำงกำร คือเจอแบบไม่ได้ตั้งใจ คือ เรำรว่ำเขำเป็นใคร ส่วน
                           เขำก็น่ำจะรู้ว่ำก๊ะเป็นภรรยำคนที่สอง ถ้ำพูดตำมตรงเลยก็คือ คนที่หนึ่งเขำไม่อยำกเจอ
                                         ู้
                           สักเท่ำไหร ก็ไม่รเหมือนกันว่ำสำเหตุเกิดจำกอะไร เพรำะตอนแรกเขำก็โอเคดี ไม่ได้
                                    ่
                           แสดงออกว่ำไม่พอใจ แต่ไม่รว่ำเกิดจำกปัจจัยรอบข้ำงหรอเปล่ำ กำรที่ไปคบเพื่อน
                                                     ู้
                                                                             ื
                           หรอไม่รว่ำใครพูดอะไรให้ฟังหรอเปล่ำ ควำมคิดเขำถึงเปลี่ยนไป”  (คุณกัสมำ,  25
                                                       ื
                                  ู้
                             ื
                           มกรำคม 2556)


                           “ก็เคยเจอกันแต่ว่ำก็ไม่ได้คุยกัน คือเจอกันได้ ไม่มีอะไร แต่ต่ำงฝ่ำยต่ำงเงียบมำกกว่ำ
                           ไม่ได้สนิทสนมกันเท่ำไหร แต่เขำก็จะฝำกของให้ลูกของกันและกันบ่อย อย่ำงภรรยำ
                                                  ่
                                     ้
                           คนที่สองมีรำนขำยข้ำว ถ้ำวันไหนเวรบ้ำนที่สอง พอกลับมำตอนเช้ำ เขำก็จะฝำกข้ำว
   142   143   144   145   146   147   148   149   150   151   152