Page 149 - 024
P. 149

149






                                  ระดับควำมสัมพันธ์ระหว่ำงภรรยำมักมีควำมเกี่ยวโยงกับกำรยอมรบของภรรยำคนที่
                                                                                          ั
                                                                                                  ู้
                   หนึ่งเป็นหลัก ซึ่งปัจจัยที่จะท ำให้ภรรยำคนที่หนึ่งเกิดกำรยอมรบ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับกำรมีควำมรศำสนำ
                                                                         ั
                      ื
                   หรอกำรเคยชินในสภำพแวดล้อมลักษณะดังกล่ำวนั้นเพียงอย่ำงเดียว  และยิ่งไปกว่ำนั้นกำรได้เคย
                   สัมผัสกับประสบกำรณ์ที่เลวร้ำยที่มำจำกควำมล้มเหลวของครอบครวที่มีภรรยำหลำยคนอำจยิ่งส่งผล
                                                                             ั
                   ในทำงลบต่อควำมรสึก เมื่อเหตุกำรณ์เหล่ำนั้นประสบขึ้นกับตนเองก็อำจเกิดกำรต่อต้ำนแทนกำร
                                     ู้
                   ยอมรับ ดังที่ผู้ให้สัมภำษณ์ได้เล่ำว่ำ


                                                  ื
                                                                                          ั
                           “พี่ชำยเขำก็มีภรรยำสองหรอว่ำสำมคนนี้แหละ ลักษณะแวดล้อมครอบครวเขำก็เป็น
                           แบบนี้หลำยคน พ่อเขำมีภรรยำหลำยคน ส่วนพี่สำวที่เขำสนิทด้วยก็เป็นพี่สำวคนละแม่
                           แต่แรกๆ แม่เขำเองกับภรรยำคนที่สองของพ่อก็ไม่ได้สนิทกัน แต่หลังจำกที่พ่อเขำเสีย

                           ภรรยำทั้งสองคนของพ่อก็มำดีกัน ไปมำหำสู่ช่วยเหลือกัน”  (คุณกัสมำ,  25 มกรำคม
                           2556)



                           “ตอนแรกเขำไม่ได้คัดค้ำนอะไรนะ ก็ยอมรับโดยดี พอตอนหลังเห็นว่ำ มีเพื่อนบ้ำนไป

                           คุยอะไรให้ฟังไม่รู้ท ำให้เขำคิดไปอีกแง่หนึ่ง กลำยเป็นว่ำยิ่งท ำให้ไม่พอใจ ไม่อยำกเจอ
                           ไม่อยำกยุ่งเกี่ยวอะไรกับคนที่สองเลย” (คุณกัสมำ, 25 มกรำคม 2556)



                                                                                           ่
                           “ปกติแล้วคนแรกจะมีควำมส ำคัญกว่ำอยู่แล้ว เพรำะว่ำอยู่กันนำน รวมทุกข์รวมสุขมำ
                                                                                   ่
                                     ู้
                           ด้วยกัน เรำรจักดีแล้วว่ำอำรมณ์เขำเป็นยังไง นิสัยใจคอเป็นยังไง แต่คนที่เพิ่งได้มำนี่
                           บำงทีเรำไม่รู้นิสัยใจคอเขำมำก่อน ถ้ำเหตุกำรณ์ร้ำยแรงถึงขนำดต้องเลือก ผมก็คงเลือก

                                                                ั
                                               ั
                           คนแรกเหมือนกัน  แต่อลฮัมดุลิลำฮฺครอบครวผมไม่มีอย่ำงนั้น ...แต่บำงคนเขำก็เลือก
                                                          ึ
                                                               ื่
                           คนที่สองนะ ถ้ำมีเพื่อนฝูงมำขอค ำปรกษำเรองอย่ำงนี้น่ะ ผมจะบอกว่ำ ‘อย่ำเลิกกับคน
                           แรก เลิกไม่ได้’ เพรำะผมสังเกตเห็นว่ำคนที่ไปมีคนที่สอง แล้วเลิกกับคนที่หนึ่งนี้ท ำ
                           อะไรจะไม่บำรอกัต” (คุณซุลกิฟลี, 5 ธันวำคม 2555 )


                           2.2.2 ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูก

                                                                                 ั
                                                                                           ่
                                  ควำมสัมพันธ์ระหว่ำงพ่อกับลูกเป็นส่วนที่ครอบครวส่วนใหญให้ควำมส ำคัญ
                   เหมือนกัน แม้ว่ำหน้ำที่หลักในกำรอบรมเลี้ยงดูบุตรและจัดกำรภำยในบ้ำนจะเป็นบทบำทหน้ำที่ของ
                   มำรดำ แต่ควำมอบอนที่ลูกได้รบจำกกำรมีปฏิสัมพันธ์กับพ่อนั้นส ำคัญยิ่ง เพรำะเป็นส่วนที่ผู้เป็นแม่
                                     ุ่
                                              ั
                   ไม่สำมำรถทดแทนให้ได้ ลักษณะควำมสัมพันธ์ระหว่ำงพ่อกับลูกภำยใต้ข้อจ ำกัดของเวลำแล้ว จำก
   144   145   146   147   148   149   150   151   152   153   154