Page 358 - 022
P. 358
358
์
ึ
ื่
ี
ี
ิ
์
ิ
ี่
่
ดษ ดังเช่นต าราทมชอว่า “ ” ซงนพนธโดยอมาม บัดร อัล
ี
ี
ี
ี
ดน อัลซัรกะชย์ (เสยชวิตในป ฮ.ศ. 794) ต าราเล่มน้มความส าคัญเปนอย่างมากในการศกษาหะดษ
ึ
ี
็
ี
ี
ี
ี
ี
ื่
ิ
ึ
ี
่
ิ
และวิธวิพากษ์หะดษ เมอได้อ่านต าราเล่มน้แล้วจะพบข้อเท็จจรงประการหนงว่า ถ้าหากท่านหญง
ู
ื่
ี
ิ
ี
ู
อาอชะฮ์ไม่ได้วิพากษ์และแก้ไขหะดษเหล่าน้ให้ถกต้อง ความคลาดเคลอนและความไม่ถกต้อง
ุ
ู
เหล่าน้จะถกสบทอดเรอยมาจนถงปจจบันอย่างหลกเลยงไม่ได้ เมอระเบยบวิธไม่ถกต้อง โดยตั้งใจ
ื
ึ
ี
ื่
ื่
ี่
ั
ู
ี
ี
ี
หรอไม่ตั้งใจก็ตาม ผลของมันย่อมออกมาไม่ถกต้องอย่างแน่นอน ผลงานของท่านหญงอาอชะฮ์ใน
ิ
ิ
ื
ู
ื่
็
ี
ึ
ุ
ื
ี
ู
ุ
ึ
เรองน้จงถอว่าเปนคณปการอันยิ่งใหญ่ต่อการศกษาสนนะฮ์ของท่านนบ
ู
้
ู
็
ู
ิ
ิ
็
ท่านหญงอาอชะฮ์ท าหน้าทเปนบรมครเผยแผ่ความรและผลตลกศษย์เปนจ านวนมาก ใน
ิ
ี่
ิ
บรรดาสานศษย์ของนางทเปนสตรทมชอเสยงอย่างมากท่านหนงคอ นางอัมเราะฮ์ บนต์ อับดล
ึ
ี
ี่
ี
ื่
ี่
่
ี
็
ุ
ิ
ิ
ุ
ื
ิ
ู
ุ
ี่
ี
ี
ี่
็
ิ
ึ
่
้
์
เราะหมาน (เสยชวิตในป ฮ.ศ. 135) ซงเปนบคคลทส าคัญทถ่ายทอดความรจากท่านหญงอาอชะฮ์ส่ ู
ี
ุ
ุ
ี
ี
ชนร่นหลังต่อมา ในช่วงทอมัร อบน อับดลอาซซข้นมาเปนเคาะลฟะฮ์ (ปกครองระหว่างป ฮ.ศ. 99-
ึ
็
ี่
ุ
ุ
ี
ิ
ี
101) แห่งราชวงศ์อมัยยะฮ์ ได้มด ารทจะรวบรวมและบันทกหะดษทั้งหมดอย่างเปนทางการ จงได้ม ี
ึ
็
ึ
ุ
ิ
ี่
ี
ุ
ี
ุ
ค าสั่งไปยังอบู บักร อบน มหัมมัดข้าหลวงแห่งนครมะดนะฮ์เพื่อรวบรวมหะดษจากนางอัมเราะฮ์
์
ี
ิ
ิ
ุ
ี
์
ี
บนต์ อับดลเราะหมาน เพราะเคาะลฟะฮ์อมัร อบน อัลอะซซทราบดว่าผู้ทรรายงานหะดษของท่าน
ี
ิ
ี
ุ
ุ
ู
ี่
้
ุ
์
ิ
ิ
ี
ิ
ื
ี่
ี
ี่
ุ
หญงอาอชะฮ์ดทสดทมอยู่ในเวลานั้นคอนางอัมเราะฮ์ บนต์ อับดลเราะหมาน (Ibn Sa‘d, 1990:
2/295)
ี่
ี
นางอาอชะฮ์ บนต์ ฏ็อลหะฮ์ก็เปนลกศษย์สตรอกท่านหนงทส าคัญของท่านหญงอาอชะฮ์ ม ี
ิ
ิ
ี
ิ
ึ
็
่
ิ
ิ
ู
ุ
ี
ั
ิ
ิ
ึ
่
รายงานว่า คร้งหนงเกิดเหตการณแห้งแล้งอย่างรนแรงในนครมะดนะฮ์ นางอาอชะฮ์ บนต์ ฏ็อลหะฮ์
ุ
์
็
ื
ี
เปนตัวแทนของชาวมะดนะฮ์เดนทางไปยังเมองชามเพื่อขอความช่วยเหลอจากเคาะลฟะฮ์ฮชาม
ื
ี
ิ
ิ
ิ
ุ
ี
ี
ิ
(ปกครองระหว่างป ฮ.ศ.105-125) แห่งราชวงศ์อมัยยะฮ์ เคาะลฟะฮ์ฮชามได้เชญบรรดาผู้อาวุโสแห่ง
ุ
ิ
ี
ี
ตระกูลอมัยยะฮ์มาร่วมงานจัดเล้ยงต้อนรบการมาเยือนของนางอาอชะฮ์ งานเล้ยงสังสรรค์น้ด าเนน
ี
ั
ิ
ิ
ไปจนถงกลางคน บรรดาผู้อาวุโสแห่งตระกูลอมัยยะฮ์และนางอาอชะฮ์ได้ร่วมกันอ่านบทกวีและเล่า
ุ
ื
ึ
ื่
ึ
ื่
เรองราวต่างๆ ของชนชาตอาหรบ เมอเวลาล่วงเลยดกมากข้นและเหนดวงดาวปรากกฎอยู่บน
ั
ิ
ึ
็
่
ู
ท้องฟา นางอาอชะฮ์จงหันมาให้ความรเกี่ยวกับดวงดาวต่างๆ บนท้องฟา ซงท าให้เคาะลฟะฮ์ฮชาม
้
ึ
ิ
้
ึ
ิ
ี
้
ี่
ทรงตะลงงงงันในความรของนางเปนอย่างมากจงได้ถามนางว่า “ฉนไมรสกแปลกใจเลยททานม ี
ึ
็
้
่
้
ู
่
ั
ึ
ู
ึ
้
่
ี
้
ความรในเรองตางๆ กอนหนาน้ แตเมอทานไดกลาวในเรองดวงดาว ทานเอาความรน้มาจากไหน ?”
ื่
่
่
่
่
ื่
ื่
ู
้
้
ู
่
ี
ิ
ิ
์
่
ู
์
้
ื่
ั
ิ
ั
้
นางอาอชะฮ์ตอบว่า “ฉนเอาความรเรองดวงดาวน้มาจากปาของฉนทานหญงอาอชะฮ บนต อบ ี
ี
ิ
