Page 357 - 022

357

ั
1
ี่
ึ
ื่
ุ
็
ี่
ี
ุ
ู
นอกจากน้อบู ฮรอยเราะฮ์เคยให้การฟตวาว่าผู้ทตนเช้าข้นมาในสภาพทญนบ ไม่สามารถ
ถอศลอดได้ในวันนั้น ท่านหญงอาอชะฮ์และท่านหญงอมม์ สะละมะฮ์ได้ปฏเสธการให้การฟตวา
ั
ี
ิ
ิ
ิ
ื
ุ
ิ
็
้
ี่
้
ี
ุ
่
้
่
่
ื่
้
ของ อบู ฮรอยเราะฮ์พรอมกับกล่าวว่า “ทานนบ  เคยตนเชาในสภาพทญูนุบ ทานไดอาบน ากอน
การละหมาดศุบหและไดถอศลอดในวันนั้น” (Ibn Hanbal: 1804; Al-Zarkashi, 2001: 102)
้
ี
์
ื
2
ี่
ิ
ิ
ี
การทท่านหญงอาอชะฮ์ได้วิพากษ์การรายงานหะดษของเศาะหาบะฮ์แต่ละท่านไม่ใช่
ั
ี่
ิ
ิ
ี
เพราะว่านางมปญหาส่วนตัวกับเศาะหาบะฮ์ท่านนั้น หากแต่ท่านหญงอาอชะฮ์ต้องการทจะพิทักษ์
ุ
่
ี
้
ึ
รกษาและปกปองสนนะฮ์ของท่านนบ  ไม่ให้เข้าใจอย่างคลาดเคลอนเท่านั้น ซงจะเหนได้ว่า
็
ั
ื่
ื่
ี
ั
ิ
ิ
็
ื่
ี่
ิ
ุ
บางคร้งนางได้ต าหนตตงอบู ฮรอยเราะฮ์อย่างรนแรงอันเนองจากรายงานหะดษทคลาดเคลอน และ
ุ
็
ื่
ุ
ในบางคร้งนางได้สนับสนนยกย่องอบู ฮรอยเราะฮ์เมอรายงานหะดษถกต้อง ดังเช่นมรายงานว่า วัน
ี
ุ
ั
ู
ี
ึ
ี
็
หนงอบู ฮรอยเราะฮ์รายงานหะดษบทหนงว่า “ผูใดละหมาดญนาซะฮเขาจะไดผลบุญเทากับหนงก ิ
่
ิ
ึ
ึ่
่
ุ
์
่
้
้
์
้
่
์
ิ
้
ิ
ั
้
3
้
รอฏ ( ) และผูใดละหมาดญนาซะฮพรอมกับไดไปสงญนาซะฮไปยังหลุมฝงศพ เขาจะไดผล
ุ
่
ุ
บุญเทากับสองกรอฏ ( )” ซงในขณะนั้นอับดลลอฮ อบน อมัรอยู่ในเหตการณน้ด้วย เขาไม่
ิ
์
ิ
ี
ุ
ึ
ุ
ฺ
่
็
้
ค่อยเชอว่าเปนค าพูดของท่านนบ  จรง จงได้กล่าวเตอนอบู ฮรอยเราะฮ์ว่า “จงไตรตรองใหดใน
ึ
ุ
ี
ื
็
ื่
ี
่
ิ
ี่
้
ิ
ู
ี
ิ่
ื
สงทพูด แทจรงทานไดกลาวถงหะดษของทานนบ  มากเหลอเกน” หลังจากนั้นเขาได้จงมออบู
ึ
ี
ื
่
ิ
้
่
่
ิ
ฮรอยเราะฮ์ไปหาท่านหญงอาอชะฮ์ และถามเกี่ยวกับหะดษข้างต้น ท่านหญงอาอชะฮ์กล่าวว่า
ิ
ุ
ิ
็
ิ
ี
็
ุ
์
“ ” ความว่า “อบู ฮรอยเราะฮเปนผูสจจรง” (Ibn Sa‘d, 2001: 5/237)
็
ิ
้
ั
ิ
็
ิ
้
ี
็
ี่
ท่านหญงอาอชะฮ์มความกล้าหาญในการปกปองความจรง หากนางเหนว่าเปนส่งทไม่
ิ
ิ
ั
ุ
ู
็
ิ
ิ
ิ
ี
ถกต้องนางจะวิพากษ์ตตงและทักท้วงทันท แม้ว่าคนนั้นจะเปนผู้น าสงสดของรฐอสลามอย่างเช่น
ู
ี่
ุ
์
เคาะลฟะฮ์อษมาน อบน อัฟฟานก็ตาม นางก็ไม่ละเว้นทจะวิพากษ์วิจารณอย่างตรงไปตรงมาโดย
ิ
ุ
ี
ปราศจากความกลัวแต่อย่างใด (Ibn Shabbah, 1979: 3/1172)
ิ
ี่
็
ิ
ทกล่าวมาทั้งหมดข้างต้นเปนเพียงตัวอย่างส่วนหนงในบทบาทของท่านหญงอาอชะฮ์ใน
ึ
่
ี
ี
การวิพากษ์และแก้ไขสนนะฮ์ของท่านนบ  ให้ถกต้อง และยังมกรณดังกล่าวน้อกจ านวนมากซง
ี
ุ
ึ
่
ี
ี
ู
ี
ี่
ู
ี่
ี
ี่
ุ
ไม่สามารถทจะน าเสนอในทน้ทั้งหมดได้ บรรดาอละมาอ์ได้พยายามรวบรวมหะดษทถกวิพากษ์
ิ
ี่
ู
็
และแก้ไขให้ถกต้องโดยท่านหญงอาอชะฮ์ทั้งหมดออกมาเปนต าราต่างหากทแยกออกจากต าราหะ
ิ

1 หมายถงสภาพทยังไม่ได้อาบน ้าวาญบอันเนองจากร่วมประเวณหรอเคลอนน ้าอสจออกมา
ึ
ี
ี่
ิ
ื่
ื่
ิ
ื
ุ
2
ุ
ชอัยบ์ อัลอัรนะวูตและคณะวินจฉัยว่าเปนหะดษทมอสนาดทศอฮหตามเงอนไขของบคอรย์และมสลม (Ibn
ุ
ื่
ี
ิ
ี่
ี
ี่
็
ุ
ิ
ิ
์
ี
ี
Hanbal, 1995: 3/318)
3 ค าว่ากิรอฏหมายถงผลบญทยิ่งใหญ่มหาศาล มรายงานในศอฮหมสลมว่ามคนถามอบ ฮรอยเราะฮ์ว่าหนงกิรอฏ
่
ึ
ี
ี
ู
ี
ิ
ุ
์
ุ
ุ
ึ
็
ี่
เท่ากับเท่าไร อบ ฮุรอยเราะฮ์ตอบว่า “ใหญ่เท่ากับภูเขาอุหด” (Muslim 11/54)
ู
ุ
็