Page 350 - 022

350

้
ิ
ของษะรด (อาหารชนดหนงทท าจากแปงและเน้อ) เหนอกวาอาหารชนดอนๆ
ื่
่
ึ่
ี่
ื
ี
ื
ิ
(Bukhari: 3769)
็
์
้
้
่
อบู สะละมะฮ์ อบน อับดลเราะหมานกล่าวว่า “ขาพเจาไมเคยเหนผูใดทมความรเรองสน
้
ื่
ู
้
ุ
ิ
ุ
ุ
ี
ี่
่
ฺ
ื่
ู
่
ึ
ิ
ี
ิ
ิ
้
ั
้
ั
ี
์
้
ู
นะฮของทานรสลุลลอฮ  มความลุมลกในบทบัญญัตเมอตองวนจฉยดวยปญญา มความรใน
โองการอลกุรอานวาถูกประทานลงมาแกใคร และมความรในวชาการแบงมรดกมากเทากับทาน
ั
่
่
่
้
ิ
ี
ู
่
่
ี
์
ู
ิ
้
ึ
ิ
ุ
หญงอาอชะฮ” (Al-Baladhuri, 1969: 2/49) อัลซฮรย์กล่าวยกย่องถงความรของท่านหญง อาอชะฮ์
ิ
ิ
้
้
์
้
ว่า “หากไดมการรวบรวมความรของมวลมนุษยทงหลายแลวมารวมกับความรของบรรดาภรรยา
ั้
ี
ู
ู
้
ี
แนนอนจะพบวาทานหญงอาอชะฮมความรมากกวา” (Al-Hakim, 2002: 4/12)
่
ของทานนบ  ่ ่ ่ ิ ิ ์ ี ้ ู ่
ี
ี
ี่
็
ี
ิ
็
ิ
้
ู
หลังจากท่านนบ  เสยชวิตท่านหญงอาอชะฮ์เปนแหล่งอ้างองความรและเปนผู้ทช้ขาดในข้อ
ี
ี
ึ
ี่
ิ
ิ
ื่
ั
พิพาททางศาสนาของบรรดาเศาะหาบะฮ์ เมอใดในหมู่เศาะหาบะฮ์เกิดปญหาส่งใดส่งหนงทไม่
่
ึ
ี
ิ
ิ
ิ
สามารถหาข้อยุตได้มักจะไปถามท่านหญงอาอชะฮ์ อบู มูซาอัลอัชอะรย์ ได้กล่าวยกย่องถงความ
รอบรในเรองหะดษของท่านหญงอาอชะฮ์ว่า “ไมวาบรรดาเศาะหาบะฮจะมปญหาใดๆ ก็ตามท ี่
ิ
ิ
ี
ี
์
ั
้
่
ื่
ู
่
ิ
่
่
ี่
้
เกยวกับหะดษ หากน าไปถามทานหญงอาอชะฮแลว จะพบวาไมมสงใดเลยทนางไมมความร” (Al-
ิ
ี
่
์
ี่
ู
่
้
ี
ิ่
ี
1
้
ู
Tirmidhi: 3883) มคนมาถามมัสรก ( ) เกี่ยวกับความรว่าด้วยการแบ่งมรดกของท่านหญง
ู
ี
ิ
ิ
ั
อาอชะฮ์ มัสรกตอบว่า “ฉนขอสาบานตอพระองคอลลอฮซงชวตของฉนอยูในประหตของพระองค ์
ั
์
ู
ฺ
ิ
ี
ั
ึ่
่
ั
่
หลายทานเขาไปถามทานหญงอาอชะฮเกยวกับ
ั
็
่
ี
่
์
ี
วา ฉนเหนมเศาะหาบะฮอาวุโสของทานนบ  ่ ้ ่ ิ ิ ์ ี่
่
่
้
ิ
บทบัญญัตวาดวยการแบงมรดก” (Al-Hakim, 2002: 4/12)
ื่
้
ั
ู
ี่
้
็
ู
ั
ิ
้
อรวะฮ์ได้กล่าวถงความรของท่านหญงอาอชะฮ์ว่า “ฉนไมเคยเหนผูใดทมความรเรองอลกุร
ึ
ิ
ุ
ี
่
ิ
ั
อาน การแบงมรดก เรองหะลาลและหะรอม เรองบทกว ประวัตศาสตรอาหรบตลอดจนเรอง
ื่
์
ี
ื่
่
ื่
์
ิ
พงศพันธสายตระกูลมากกวาทานหญงอาอชะฮ” นอกจากน้อรวะฮ์แปลกใจในความรทางการแพทย์
ุ
์
ิ
์
ุ
้
่
่
ี
ู
่
้
ึ
ิ
่
ึ
ู
้
ั
ของท่านหญงอาอชะฮ์ ซงเขาได้เข้าไปถามนางโดยกล่าวว่า “โอมารดาทเคารพรก ฉนไมรสกแปลก
ิ
ี่
ั
และบุตรของอบู บักร และ
็
์
ใจในความรทางฟกฮของทาน เพราะทานเปนภรรยาของรสลุลลอฮ  ี ์
่
้
่
ู
ฺ
ิ
ู
่
่
์
ู
ื่
่
้
่
ฉนก็ไมแปลกใจในความรของทานในเรองบทกวตางๆ และประวัตศาสตร เพราะทานเปนบุตรขอ
็
ี
ี
ิ
ั
ี่
ู
้
้
ุ
ี
ู
ึ่
็
ี
ื
ั
ึ่
ื่
งอบู บักรซงเปนบุคคลทมความรในเรองน้มากทสดคนหนง แตทฉนแปลกใจนั้นคอความรของ
ี่
่
ี่
์
ิ
่
ิ
ทานเกยวกับการแพทย ทานไดความรน้มาอยางไรและศกษาจากใคร” ท่านหญงอาอชะฮ์ได้ตบไหล่
้
ี่
์
ู
้
่
่
ึ
ี
่
ุ
ของอรวะฮ์เบาๆ พรอมกับตอบว่า “แทจรงทานรสลุลลอฮ  ้ ้ ่ ่ ้ ี ิ ่ ี
ิ
ฺ
ไดลมปวยในชวงทายชวตของทานม
้
้
ู
ั่
่
่
้
ี
ุ
้
ั
คณะตางๆ จากทวอาระเบยเขามาแนะน าใหการรกษาแกทาน และฉนเปนผูปรงยาใหแกทาน ดวย
็
้
้
่
้
ั
่
่

1 อัลตรมซย์กล่าวว่าเปนหะดษหะสัน ศอฮห ฆอรบ ในขณะทอัลอัลบานย์วินจฉัยว่าเปนหะดษศอฮห (Al-
ี่
ิ
ิ
ิ
ี
์
ี
ี
ี
ี
ี
็
์
็
ี
Tirmidhi, n.d.: 873)