Page 297 - 022

297

ึ
ั
ุ
ว่า   หมายถง จงค้มครองครอบครวของพวกเจ้าให้พ้นจากไฟนรก โดย
ึ
ื
การให้การศกษาแก่พวกเขาและช่วยเหลอพวกเขาให้รอดพ้นจากไฟนรก (Ibn Qutaybah, 1978
:473)
้
ิ
ี
การศกษาในอสลามมเปาประสงค์หลักก็เพื่อพัฒนาศักยภาพของบคคลทั้งทางด้านร่างกาย
ึ
ุ
ั
ิ
จตใจและอารมณเพื่อให้สามารถรองรบภารหน้าท ความรบผิดชอบทั้งในระดับตนเอง ครอบครว
ี่
ั
์
ั
ี่
ี่
ุ
ี
ี
ู
และสังคมได้ อกทั้งเพื่อท าการเปลยนแปลงและพัฒนาสังคมส่สังคมทมคณธรรมและสถาปนาอารย
ึ
ู
ึ
้
ู
์
ิ
ั
ธรรมอสลามทถัดทอข้นมาด้วยองค์ความรและการศรทธา ซงน าไปส่ความสมดลอย่างสมบูรณแบบ
ี่
ุ
่
ฺ
้
ู
ี่
ี
ุ
ระหว่างจตวิญญาณกับวัตถ พระองค์อัลลอฮได้ทรงยกย่องผู้ทมความรในลักษณะดังกล่าวน้ไว้ว่า
ี
ิ





 









                  
่
่
้
ี
ิ
์
ความว่า “พระองคอลลอฮจะทรงยกยองเทดเกยรตแกบรรดาผูศรทธาในหมูพวก
ฺ
ิ
่
ั
ั
ู
ั
้
ั
ิ่
เจาและบรรดาผูไดรบความรหลายชน และอลลอฮทรงรอบรยงในสงทพวกเจา
้
้
ั้
้
ี่
ู
ิ่
้
ฺ
้
กระท า” (Al-Mujadalah 58: 11)
ุ
ิ
ิ
ุ
อัลซะมัคชะรย์ได้อธบายโองการอัลกุรอานข้างต้นโดยอ้างค าพูดของอับดลลอฮ อบน มัส
ฺ
ี
ิ
้
ั้
ี
้
์
ี
อูดได้กล่าวไว้ในขณะทอ่านโองการน้ว่า “โอมนุษยทงหลาย จงเขาใจเถดวา โองการน้ปรารถนาให ้
่
ี่
้
้
ี
ู
ี
่
ึ
ี
ู
่
ี่
้
ู
ี
ี่
พวกเจาศกษาหาความร” และท่านนบ  ได้มวจนะความว่า “ผูทมความรมความสงสงกวาผูทมาก
้
้
ึ
่
ิ
ั้
ในอบาดะฮถง 100 ชน ซงความหางระหวางแตละชนเทากับความเรวของมาวงถง 70 ป ี” และท่าน
่
ึ
์
้
ึ่
่
ิ่
ั้
่
็
ู
ี
ี่
ื
ี
้
้
์
นบ  ได้มวจนะอกความว่า “ความประเสรฐของผูทมความรเหนอกวาผูทมากในอบาดะฮประดุจ
้
ิ
ี่
ี
่
ี
ิ
ื
ื
ิ
์
ดังความประเสรฐของดวงจนทรในค ่าคนวันเพ็ญเหนอดาวเคราะหดวงอนๆ” (Al-Zamakhshari,
ั
์
ื่
1998: 6/65-66)
ึ
ื่
่
ี
มีรายงานจากอบู อัลดัรดาอ์ ซงได้ยินท่านนบ  กล่าวไว้ความว่า “ผูใดทออกเดนทางเพอ
ี่
ิ
้
้
์
ู
ู
้
แสวงหาความร พระองคอลลอฮจะทรงเปดทางใหแกเขาเพอสสรวงสวรรค และบรรดามะลาอกะฮ ์
์
ฺ
ิ
่
ั
ื่
่
ิ
้
ั
้
่
ี่
ู
้
ี
ี่
ี
้
้
้
ี่
ั
จะกางปกของเขาตอนรบผูทแสวงหาความร ผูทมความรนั้นจะไดรบการขออภัยโทษจากผูทอยูใน
ู
้
่
ี่
ิ
่
ิ
้
้
ี
ิ
ฟากฟาและแผนดนรวมถงปลานานาชนดทอยูในน า แทจรงแลวความประเสรฐของผูทมความร ้ ู
้
ึ
้
้
ี่
ิ
์
ื
่
ื
เหนอกวาผูทมากในอบะดะฮประดุจดังความประเสรฐของดวงจนทรในค ่าคนวันเพ็ญเหนอดวงดาว
ื
ิ
ี่
้
ิ
ั
์
์
็
็
้
้
์
ู
ี่
้
้
ิ
อนๆ บรรดาผูรนั้นเปนทายาทของบรรดาอนบยาอ และบรรดาอนบยาอไมไดใหมรดกทเปนเงนเปน
ิ
่
ั
็
ื่
ั
ิ
ู
่
ิ
ทองยกเวนแตความรเทานั้น ผูใดไดสบทอดความรจากอนบยาอ เขาผูนั้นไดรบสวนแบงมรดกอยาง
ั
้
์
่
่
ั
้
่
้
ื
ู
้
้
้
่
้
1
์
สมบูรณ (Abu Dawud: 3641)
ึ
และพระองค์ได้ทรงยืนยันถงความสงส่งของผู้ทมความรอกว่า
ี
้
ี่
ี
ู
ู

1 อัลอัลบานย์วินจฉัยว่าเปนหะดษศอฮห (Al-Albani, 1998b: 2/407)
ี
์
ิ
ี
็
ี